Het werd echt eens tijd.
Tijd om een goeie traditie verder te zetten.
En dus trekt Kek haar wandelschoenen aan en treint ze naar Knokke,
om drie dagen later vanuit de Panne terug te treinen.
72u zee, wind, zand en hopelijk ook wat zon...
Dag 1: Knokke - Blankenberge
Vroeger wandelden Snor en Kek ook vaak in de omgekeerde richting, van De Panne naar Knokke.
Maar aankomen in Knokke is een beetje een domper op de wandelgeneugten.
Als je er vertrekt, wordt het alleen maar beter.
(Natuurlijk is het ook wel af en toe eens goed om met de Knokse mensen en hun irreële wereld geconfronteerd te worden. Maar dan beter in ‘t begin van de wandeling.)
Het weer is geweldig, de zee rimpelloos.
Het strandreservaat in Heist ligt er weer mooi bij.
Kek houdt ook wel van het zicht op de havenactiviteiten.
Stel dat het grootste deel van ons strand zo begroeid zou zijn...
In Zeebrugge is het een hele tocht rond de havengeul.
Voor de liefhebbers is er de Westhinder en de achterliggende verroeste duikboot.
In het Werftje, vijf jaar geleden nog een goor cafeetje met een zandig ‘terras’ met plastieken stoelen en tafels, is het druk. Er is nu een semi-overdekt terras - Kek denkt dat ze dat nu een ‘lounge’ noemen - met zalige zitplekken.
De garnaalkroketten waren vijf jaar geleden al lekker en ze zijn het nog altijd.
(Ja, Kek haar jaarlijkse zonde tegen het vegetarisme)
Ze hebben ook een goeie bierkaart!
En dan is er terug het strand!
Aan de Zeebrugse kant van de havengeul begint zich zowaar ook een stukje begroeid strand te vormen.
Planten zijn toch echt bijzondere wezens...
Het kunstwerk van Jean Bilquin staat er nog steeds!
Al sinds Beaufort 2006...
En dan komt Blankenberge in zicht.
Van de pier is het nog een eindje naar Uitkerke.
Kek logeert in de Wullok en die is vol met herinneringen...
Dag 2: Blankenberge - Oostende
Van de Wullok gaat het via de Blankenbergse jachthaven naar het strand.
Kek heeft er zelden zo’n laag eb gezien.
Dat geeft een mooi beeld van de zonaties op de wanden.
Over Wenduine en Den Haan valt niet veel te vertellen.
Na Bredene gaat het in rechte lijn naar Oostende!
Kek vindt het een hele geruststelling dat de overzetbootjes ook met duct tape gerepareerd worden!
In Oostende wordt de nieuwe editie van Crystal Ship voorbereid!
20 april moeten de werken klaar zijn.
Om vijf uur nog even zonnen aan het Casino!
Omdat Kek weer vergeten is dat de Organico, een geweldig restaurant in Oostende, ‘s avonds niet open is, wordt het de Vegan soep in haar logies De Rubens.
Dag 3: Oostende - Oostduinkerke
Het is 8u30 en daar komen mijn dagtrippers!
We zien nog wat Beaufort-bekenden in Westende.
En kunnen wat nieuwe toestellen uitproberen op de dijk!
The navigator
Het zeehondje blijft natuurlijk niet lang genoeg zitten...
Enkel zijn rug is nog te zien.
Nieuwpoort in zicht!
Men van Nina Beier
Nog even kleumen, met wat koude dranken op een terras en dan inchecken in de Peerdevisser en gaan eten.
In al die jaren (sinds 1999) dat we al naar Oostduinkerke komen, zijn we nog nooit in de Spelleplekke gaan eten.
We beslissen om het een kans te geven, vooral omdat er Vegan en vegetarische opties zijn.
De ervaring is niet echt positief.
Misschien zijn hun visgerechten wél lekker. Kek haar curry is dat eigenlijk niet ... jammer!
Dag 4: Oostduinkerke - Adinkerke
Beetje flauw, achteraf bekeken, maar dag 4 is in t water gevallen.
Tegen dat Kek van de Peerdevisser op de dijk is, is haar broek doornat, en ook de mouwen van haar fleece.
Onmogelijk te zien waar de zee ophoudt en de lucht begint, zo mistig is het ook.
Het zag er dus niet naar uit dat er in de eerste uren beterschap zou optreden.
En 5u later is Kek dan ook terug thuis, na een lange reis.
Daar schijnt de zon...
Wandelen aan zee is een van de betere tijdsbestedingen!
Kek ziet al uit naar de zomerse Harie...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten