Kunstmatige behoeften

Het is tijdens het jaar niet echt heel veel minder, maar in de eindejaarsperiode lopen mailbox en brievenbus echt over van aanbiedingen, suggesties, niet te missen events, ...

In Knack weekend, die Kek door een of andere actie een maand gratis in de bus krijgt, worden alle must sees van over de hele wereld aangeprezen.

Van 25 dingen om te doen in Schotland en 35 prachtige plaatsen in Portugal tot meer exotische bestemmingen, met gebouwen die je moet zien in Singapore, en plekken waar je best gaat duiken in Bali.

Hetzelfde doen alle fly-nieuwsbrieven uit de mailbox. Ook Thalys, Eurostar en NMBS leuren met bodemprijzen voor reisjes in Europa.

Iedereen zal minstens één keer vliegen of toch op zijn minst een citytrip doen dezer dagen.

Daarnaast is het nu ook alle hens aan dek voor 'de feesten'.

Bij Lidl moet het een 'knus kerstfeest' worden met topwijnen.

Colruytklanten gaan voor een 'spetterend kerstfeest'.

Makro gaat voor 'party cooking' en 'échte klassiekers' en bij Delhaize gaan ze 'goed feesten tegen kleine prijzen'.

Bij Aldi feesten ze met een speciaal ontwikkelde lijn: 'excellence'.

En natuurlijk moet er ook aan cadeaus gedacht worden. 

Selection biedt alvast 'oneindig veel inspiratie', natuurlijk allemaal heel nuttige keuken- en andere tools met een fikse eindejaarskorting.

Ook Hubo heeft een volle folder aanbiedingen.

Deze 'winybar' lijkt Kek echt iets om mee uit te pakken...

We moeten ook vooral naar een van de 'coolste kerstmarkten' voor het 'perfecte kerstcadeau'...

Tot zover een kleine selectie van wat er deze week bij Kek aanspoelde.

De collectieve eindejaarswaanzin staat in schril contrast met de beelden uit Aleppo, de toestand in vluchtelingenkampen in Griekenland en elders in Europa en de beangstigende snelheid van de klimaatverandering.

Het is de reclame en het zijn de media die ons al die kunstmatige behoeften aanpraten. 

We kunnen zonder, zeker weten. 

Het is ondertussen al zo ver gekomen dat transportbedrijven meer rijdend materieel moeten inzetten omdat de chauffeurs door de files hun geplande leveringen niet klaar krijgen.

En zo worden de files natuurlijk weer langer...

Kek wenst iedereen een sober 2017.

En dat 

m i n d e r 

meer vreugde, warmte en geluk mag opleveren.

Winterse zeedagen 2

Aankomen met de trein in Oostende is meeuwengeroep, visgeur en instant Oostends zeegevoel.

Na al die passages in Oostende voelt het ook telkens een beetje meer als thuiskomen.

Hotel van dienst is deze keer de Glenmore. Ze zijn er echt vriendelijk en behulpzaam 

(zo krijgt Kek een badpak te leen, om van het bubbelbad te kunnen genieten). Het is er proper en rustig. Gezien de midweek in december zijn er ook weinig gasten.

Onze klassieke eetadressen zijn definitief (Stad Kortrijk) of tijdelijk (De Graankorrel) gestopt en Kek moet noodgedwongen op zoek naar eetalternatieven.

Sinds ze ontdekte dat de Grote Postkeuken non stop warm eten serveert en bovendien verschillende vegetarische suggesties op het bord heeft staan, is de keuze voor een middagmaal snel gemaakt.

Na een wandeling - niet op de strekdam want daar zijn werken bezig -

en de vegetarische suggestie van de Grote Post brengt Kek de rest van de namiddag door in 't Leeshuus een aangename plek aan de groentenmarkt, initiatief van City Care Plus.

Ze vertrekt te laat naar B.LAST, en wordt om kwart voor vijf niet meer binnengelaten in de Venetiaanse gaanderijen.

Dan maar een wandeling en genieten van de Oostendse avondlucht, zoals Boudewijn.

De Grote Post zorgt altijd weer voor verrassingen. 

Deze keer in de vorm van een vrijkaart voor een avond protestsongs door Wim Opbrouck. Kek is redelijk sceptisch, maar een uitnodiging van een oude vriend sla je niet zomaar af.

Dus gaat het 's avonds naar Wim. 

En ja, Kek ontdekt een getalenteerd acteur en entertainer. Als je daarbij nog Axl Peleman en Koenraad Vandemoortele optelt, krijg je een geweldig en avondvullend programma. En door al die protestliedjes uit een ver verleden aan de zijde van een oude vriend, is het ook een nostalgische avond.

Het optreden kadert in het Oostends initiatief Zeeenzucht, zelf een eerste aanzet tot art-shelter. Zie het als een antwoord van kunstenaars en ondernemers op de aangekondigde bezuinigingen op cultuur. Zeg maar een echte uiting van het West-Vlaamse niet-bij-de-pakken-blijven-zitten.

En er komt nog een dag!

Alle Oostendse wegen lopen langs de Corman, en dat is deze keer niet anders.

Zalige boekhandel!

Marleen en Jules delen steeds weer hun favoriete restaurants met Kek.

Vandaag is 't Groote Huys aan de beurt. We eten er uitgebreid en lekker in een mooi kader.

's Avonds gaan we naar Mémé, een voorstelling door de Kopergieterij. Ondanks de getalenteerde acteurs kan het stuk niet echt boeien, laat staan bekoren. Het zit vol met alle mogelijke cliché's over familierelaties en er wordt teveel geroepen, écht geschreeuwd.

De recensies zijn nochtans lovend, dus moet het weer eens 'aan ons liggen'.

Kek is nu wel dubbelblij dat ze de avond voordien naar Wim gaan luisteren is.

Omdat er thuis nog werk wacht, gaat het de volgende dag al vroeg terug naar Schilde.

Dag Oostende, dag zee

Dag Grote post

Dag Corman

Dag meeuwen

Winterse zeedagen 1

Het is weer winterpromotie in de Wullok, dus trekken Doppe en Kek naar zee!

De Wullok is een klassieker. Hij was een vaste halte op de jaarlijkse kustwandeling van Snor en Kek en aan de winter- en zomerpromoties konden we ook nooit weerstaan:

25€ voor twee nachten met ontbijt.

Snor kwam heel graag in de Wullok ...

We treffen zalig weer in Blankenberge!

We wandelen naar Knokke op dag één en naar Oostende op dag twee.

Zon en wind en een leeg strand 

Grote zandverplaatswerkzaamheden, met zwaar materieel

Kek haar hoest vermindert zienderogen

Zwermen vogels en wuivend riet in de Uitkerkse polder

Sint-Job en zijn kapel met de mesthoopjes op de hoeken

Deze Uitkerkse Sint-Job zou door zijn vrouw verlaten en door zijn kinderen bespot zijn. Hij eindigde op een mesthoop, zijn lichaam bedekt met wonden. 

Waarom hij tot de heiligen gerekend wordt is ons wel een raadsel...

Kerstversiering die niet te overtreffen valt

En als afsluiter een olijke meme in De Plataan...

En ... drie uur auto van Izegem naar Antwerpen

De volgende week is Oostende aan de beurt, deze keer treinen we!

Hotel van dienst is de Glenmore, ietske prijziger dan de Wullok.

Reis in de tijd

Opruimen ...

het moet af en toe gebeuren, 

en in elk geval als een huis moet leeggemaakt worden voor een nieuwe bewoner.

Heel zeker is het een reis, terug in de tijd!

Een heel leven, nee, minstens drie levens komen we tegen

Op zolder en in de kelder

Achter deuren in kleine kamertjes

In kasten, hoog en laag

In dozen en vouwbakken

In kisten en zakken

Beschimmeld en onder het stof

Verduurd en verknabbeld

De vreemdste voorwerpen

Serviezen en vergeten kunstwerken

Kubieke meters halfgeleiderwetenschap

Stoffig sorteren, dagen aan een stuk

En 's nachts nog in de dromen

Foto's maken

Afvoeren naar kringwinkel en containerpark

Bijhouden: Voor wie? Waarom? Hoe lang nog?

Ook al een reis naar de toekomst

Beseffen dat ooit iemand Kek haar spullen zal moeten uitmesten

Goede voornemens

Die allicht niet lang stand zullen houden

Maar eerst deze opruimactie afwerken!

Hoffelijkheid

Het was lang geleden dat Kek dat woord nog eens hoorde.

Niet alleen het woord zelf maar ook de inhoud ervan lijken uit vervlogen tijden te stammen.

Een keer op de terugweg van de Bijster, hoort Kek na het radionieuws een woordvoerster van verkeer en mobiliteit waarschuwen voor 'een zware avondspits als gevolg van hevige buien'.

Maar - en we citeren - 'omdat het woensdag is, en als iedereen zijn snelheid wil aanpassen en een beetje hoffelijk wil zijn, zal het nog wel meevallen'.

Wat heeft hoffelijkheid eigenlijk met verkeer te maken, vraagt Kek zich onvermijdelijk af. Als iedereen zich al eens gewoon aan de verkeersregels zou houden, of op zijn minst niemand zou hinderen? 

Dat sommigen geld over hebben om met nummerplaten als 'SUNSHINE', 'EVELINE', 'BOSS' of 'ZAK' rond te rijden, kan best grappig zijn. Maar...

Een kruispunt dat al vol staat nog oprijden als het verkeerslicht oranje of zelfs rood is?

Geen richting aangeven bij het indraaien of voorbijsteken? 

Zijn richtingaanwijzers dan zo vaak defect, ofwel waren ze enkel als optie te verkrijgen?

Te laat invoegen zodat andere weggebruikers de pas wordt afgesneden?

De aangegeven snelheid niet in acht nemen?

SMS versturen vanop het middenvak van de snelweg?

Om het even waar stoppen, parkeren of omkeren?

We kunnen zo nog wel even doorgaan!

In de auto stappen lijkt soms heel erg op een spelletje 'mens erger je niet'.

Het ontwikkelen van een typologie van automobilisten is een leuke bezigheid voor onderweg. En, het scheelt toch wat ergernis om te kunnen zeggen 

'ach, weer een Mercedes-boer' of 'ziet dat BMW-haantje eens bezig'.

Audi-zakken en Peu-Godjes hebben ook hun eigenheden.

De laatste tijd zijn er verbazend veel 'doodskistjes' onderweg: Mini's, liefst limited edition en Fiat 500.  

Prinsesjes van alle leeftijden zie je ermee rondsnorren, zeker in Schilde.

Op de snelweg halen ze makkelijk 140km per uur, en voor een driftig inhaalmaneuver zitten ze meestal ook niet verlegen.

En dan is er ook nog de Mondeo. 

Dat moet zowat het vreemdste rijgedrag zijn...

Kek rijdt voorlopig nog steeds Volvo! 

Ééntje met een barst in de voorruit en een 'L' aan het achterraam: dat houdt bumperklevers heel hoffelijk op afstand ...

Cider

Het is wat met de overvloed aan appels dit jaar!

Een diepvries vol met appelmoes, een ijskast vol met eetappels, bokalen vol appelringen...

Omdat alles vol zit en er toch nog appels blijven vallen, wordt er nu versapt om cider te maken

De eerste keer ging het nogal geïmproviseerd. 

Alle appels binnen handbereik gingen de Versapers in.

Achteraf bleek dat niet eens een slecht plan: verschillende soorten appels leveren elk hun bijdrage aan de cider. De ene is zuur, de ander zoet, nog een ander bevat meer gisten op de schil.

Na een halve dag appels wassen, ontdoen van klokhuizen en vieze valplekken, versappen, was de enige dame-jeanne die Kek nog in huis had eigenlijk nog niet vol genoeg. Teveel lucht boven het sap betekent teveel zuurstofgas en die moet eerst allemaal op voordat de gisting tot ethanol kan beginnen.

Na een paar dagen beginnen er toch gasbellen doorheen het waterslot te komen.

Bij een tweede poging heeft Kek twee soorten appels apart gehouden! 

In de kleinste fles zit sap van valappels van een zaailing uit de moestuin.

In de middelste fles zit sap van Notarisappel.

De grote dame-jeanne is de mengelingfles.

Zo leren we misschien nog iets bij over geschiktheid van appelrassen voor cider. 

Deze keer zijn de (kleinere) vaten te vol, want na een paar dagen zit er al zoveel appelprut in het waterslot dat de gasbellen er niet meer doorheen kunnen...

Bij het verwijderen van het waterslot om te reinigen, spoot er vanalles door de opening in de stop.

En ja, Kek werkt volgens de methode van de spontane gisting, ttz dat enkel gisten die van nature op de appels aanwezig zijn, meedoen.

Dat gaat trager en is ook wel spannend,  maar het is uiteindelijk de 'natuurlijke' weg.

Binnen twee maand moet er overgeheveld worden. Daarna nog twee maand laten gisten en op flessen trekken.

Tegen de zomer staat de appelcider koel te wachten om gedronken te worden...

Altijd

Altijd als Kek appels raapt,

Appels schilt, een appel eet,

Altijd bij het rapen van kastanjes of noten,

Bij het werken in de moestuin,

Of het niet in de moestuin werken,

Als het stoofke snort of de zoemer zoemt,

Als ze rekeningen betaalt en papieren ordent,

Als ze aan de zee denkt,

Als Obama in het nieuws komt,

Bij het piano oefenen en tijdens het blokfluiten,

Op de bus en de trein,

Als er getankt moet worden,

Tijdens het wandelen,

Als de zon schijnt,

Als het regent en de goten overlopen,

Als de paddenstoelen uit de grond schieten,

Als Harie binnenkomt of kotsgeluiden maakt,

Als de Campines door de tuin trekken,

Bij volle maan of een mooie sterrenhemel,

Bij het thuiskomen, het opstaan en gaan slapen,

Bij het douchen, het tandenpoetsen, het doorspoelen van de WC,

In de bib en in de Bijster,

Als de mannekes goe bezig zijn,

Als het nootjestijd is,

Als Kek koude voeten heeft of weer eens in haar vinger sneed,

Denkt ze aan Snor.

Altijd denkt ze aan Snor.

En het moet nog winter worden...

Ontdekkingen...

We leren weer wat bij, aan het begin van deze herfst...

Over appels ringen

Dat het appeltijd is, is duidelijk.

En het is een goed appeljaar, appels zijn er in overvloed.

Naast appelmoes, appeltaart, appelcake, appelcrumble, appelsap maakt Kek nu ook appelringen!

Je kan ze (lekker) krokant maken, of je kan ze nog wat sappig houden.

Niet elke appelsoort valt even makkelijk te ringen. Zachte, sappige appels gaan heel goed, harde, eerder droge en stevige appels gaan minder goed.

Het is eigenlijk een koud kunstje met een Aga in huis...

De appels wassen, ontdoen van klokhuizen met een appelboor, in schijven van zowat een halve cm dik snijden en de oven in.

Schillen hoeft niet, maar kan natuurlijk.

In de 'onderste' Aga-oven duurt het ongeveer 5-6u voor nog een beetje malse ringen en zeker 8u voor krokante ringen.

Op een rooster drogen ze sneller.

Kek test af en toe eens of ze al goed zijn.

Van de eerste lading bleven er niet veel over om te bewaren door al dat geproef tijdens het drogen.

Over huisnummers in Gent

Gent voert blijkbaar sinds kort een beleid om in de stadskern meer gezinswoningen te behouden.

Niet elk huis kan dus zomaar opgesplitst worden in apartementen.

En niet iedereen kan zich zomaar op een adres laten domicilieren.

Benieuwd wat de gevolgen gaan zijn van onze nieuwe nummers 16-0, 16-1 en 16-2 in Gent!

Over wassen met kastanjes

Het is spannend de eerste keer, maar het werkt!

In de wilde kastanje (de paardenkastanje ofte Aesculus hippocastanum) zitten namelijk saponinen. 

Saponinen zijn verbindingen die in sommige planten voorkomen, schuim vormen en een werking hebben vergelijkbaar met zeep.

Het gaat als volgt.

Spoel een stuk of acht kastanjes.

Snij ze in vier of meer.

Doe de stukken met 300ml water in een afsluitbare pot of fles.

Schudden en een nachtje laten staan.

Afgieten en klaar!

De eerste test met een kookwasprogramma is heel positief.

Over traagheid

Traagheid kan soms eens deugddoen!

Om een gesubsidieerde leerling te kunnen zijn in de muziekacademie, moet Kek zich ook inschrijven voor een gesubsidieerd vak en niet alleen voor instrument.

Dat vak wordt muziekgeschiedenis en alhoewel Kek initieel niet van plan is om ooit naar de les te gaan, laat staan om examen te gaan afleggen voor dat vak, geeft ze het uiteindelijk toch een kans.

De periodes die besproken worden (middeleeuwen, renaissance en barok) zijn uiteindelijk muzikale periodes waarmee ze enige affiniteit heeft.

En wat blijkt: het is zowaar een rustpunt in de week!

Het lesgeven stijl jaren zestig, prentjes uit boeken tonen, de luisterfragmenten, het gezapig sfeertje...

Over files en porto

Files zijn niet altijd te voorzien en soms echt vreselijk.

Gewoonlijk houdt Kek heel erg rekening met spitsuren en eventuele wegenwerken bij het plannen van haar ritten. Het is zo hatelijk om in een file te staan...

Ongevallen zijn echter niet te voorzien, evenmin happenings in het sportpaleis in Deurne. Happenings die de hele Antwerpse ring nog maar eens extra laten dichtslibben.

In de file hoort ze op de radio een man praten over zijn moeder met Alzheimer.

Geweldige herkenbaarheid!

Tot zijn verbazing herkent de man zijn moeder op een foto genomen in de kapel. 

De vrouw ontkent dat ze in de dienst aanwezig was.

'Geloven in god? Neen, ik geloof in porto!'

Over voeding in rusthuizen

Er is nog wat werk aan...

Kek komt tegenwoordig regelmatig in rusthuizen, met dank aan een moeder die sinds kort niet meer alleen kan wonen en een schoonmoeder die dat al een hele tijd niet meer kan.

Dat het eten in rusthuizen beter kan, daar is Kek al lang van overtuigd.  

Minder moet het zijn, maar beter en gezonder!

En dan zien we op het menu als avondeten staan: brood met gehakt.

Kek haar verbazing is groot als ze merkt dat het gaat om rauw gehakt, een bal rauw gehakt van zowat de grootte van een tennisbal.

We zijn natuurlijk in de far west, maar toch.

Het moet een regelrechte nachtmerrie zijn om als bejaarde vegetariër, gewend aan gezonde voeding, in zo'n instelling terecht te komen...

En dan vraagt men zich nog af hoe het komt dat de mensen er moeilijke stoelgang hebben. 

Op de website van het federaal agentschap voor de veiligheid van de voedselketen valt het volgende te lezen:

'Bedrijven die varkensvlees bereiden bestemd om rauw te worden gegeten moeten bijzonder waakzaam zijn voor de goede hygiënepraktijken en het respect voor de koudeketen. Verder houdt het eten van rauw varkensvlees geen hoog risico in als uzelf ook deze principes hanteert.

Maar opgelet: het eten van rauw varkensvlees is te vermijden voor gevoelige doelgroepen, zoals jonge kinderen, zwangere vrouwen, ouderen en zieken. Daar blijft voorzichtigheid het ordewoord!'

Tja...

Over Hana Blažiková

Op 7 oktober tijdens het feestconcert mét academische zitting, ter gelegenheid van 10 jaar AMUZ, ontdekt Kek dat Hana meer dan gregoriaanse of middeleeuwse liedjes kan zingen.

Kek hoorde haar zingen in het Tiburtina-ensemble, de Tsjechische dames die voornamelijk gregoriaanse gezangen brengen. Ze viel er onmiddellijk op.

Nu blijkt Hana Blažiková voor vier jaar artiest in residentie te zijn in AMUZ.

Daar zit zeker nog muziek in!

Bijleren over Lyme en een klein beetje over ALS

Kek is nog steeds op zoek naar antwoorden.

Naar antwoorden op de vraag over een mogelijke link tussen ALS en Lyme.

Alle actuele info is welkom, want op internet kan je door het bomen het bos niet meer zien.

Zo gebeurde dat ze zich inschreef voor een heuse studiedag over teken en tekenziekten in Vlaanderen, georganiseerd door het agentschap Zorg en Gezondheid Vlaanderen.

Die studiedag was duidelijk nodig om alle mensen die een beetje diffuus met de tekenproblematiek bezig zijn, eens met elkaar in contact te brengen.

We leren bij, op verschillende vlakken.

Het biologisch/ecologisch luik!

Zachte natte winters zorgen voor meer teken, maar dat wist Kek al.

Een onderzoek dat gebeurde aan de UAntwerpen toont dat mezen en ook merels teken hebben, en dat de cyclus en de besmetting dus ook via onze gevederde vrienden kan gebeuren. Verschillende soorten teken komen voor bij vogels maar de Ixodes ricinus, de gewone mensenteek ook.

Op het ANB houdt men zich onder andere bezig met monitoring van in het wild levende dieren.

Omdat ook Tick-born-encephalitis door teken wordt overgebracht, worden specifiek vossen, reeën en everzwijnen gescreend. In Nederland, op de Sallands heuvelrug, zijn er bij reeën antistoffen gevonden tegen het TBE-virus. Daarna zijn teken onderzocht en die bleken drager van het virus te zijn.

Het TBE-virus komt al een tijd voor in ondermeer Duitsland en Oostenrijk.

Er bestaat geen behandeling, maar wel een vaccinatie! 

Meer info: Ecopedia

We leerden dat bosomvorming van naaldbos zonder ondergroei naar gemengd loofbos met verschillende etages wel eens zou kunnen zorgen voor een toename van het aantal teken.

In een lopend onderzoek werd aan de UGent vastgesteld dat de densiteit van teken groter is in gemengde, structuurrijke bossen, en dat ook het aantal Borrelia genotypes er hoger is. Een en ander heeft zeker te maken met een grotere diversiteit aan gastheren in gemengd loofbos.

De infectiegraad van de teken is voor de verschillende bostypes gelijk.

Het onderzoek naar het voorkomen en de besmettingsgraad gebeurt nogal versnipperd. Iedereen is met zijn eigen onderzoek bezig in zijn eigen instelling of instituut.

De studiedag kan een aanzet zijn om alle gegevens eens te verzamelen en methodieken van vangst en analyse te stroomlijnen.

Er is nu tekennet.be waar iedereen terecht kan voor informatie en waar de burger verzocht wordt om zijn tekenbeten te melden. 

In Nederland bestaat dit initiatief al langer. 

Er is ook een Europese informatie pagina: Eucalb

Het medisch luik!

De ELISA-test wordt besproken. De conclusie is eigenlijk dat een positieve ELISA-test niet noodzakelijk wijst op een recente besmetting. Sommige mensen blijven antistoffen gemaakt bij een eerdere besmetting in hun bloed houden.

Dat een negatieve ELISA-test niet uitsluit dat er wel besmetting is. Bij sommige mensen duurt het even voor er antistoffen gevormd worden of worden er sowieso te weinig antistoffen gevormd om met ELISA te kunnen detecteren.

De klinische symptomen zijn belangrijker in het stellen van een diagnose.

Kek vraagt zich af waarom ze deze test dan toch blijven doen!

Maar dat zullen ze in het UZLeuven hopelijk wel weten.

En verder hoort Kek dat een lumbaalpunctie om Lyme op te sporen in cerebrospinaal vocht geen enkel nut heeft als er niet op hetzelfde moment ook serum onderzocht wordt. Dat sowieso de hoeveelheid spirochaeten in het lumbaalvocht veelal te laag is om aan te kunnen tonen (Wat DM ook al zei en waar ze in Gent uit een negatieve PCR op lumbaalvocht, besloten dat er geen infectie is).

Er is nu wel een nieuw stofke gevonden, een cytokine, het  CXCL13, dat duidelijk aantoonbaar is bij mensen met Lyme neuroborreliose, LNB.

Uiteraard ging Kek daar meer info over opzoeken, op het internet!

Het klinkt veelbelovend.

CXCL13 en LNB

CXCL13 biomarker

CXCL13 en LNB bij kinderen

Dat Lyme heel goed te behandelen is, vertelt een tweede spreker van UZLeuven.

De gangbare antibiotica zijn zeer effectief en er is nog geen resistentie ontwikkeld bij Borrelia.

'Chronische Lyme' zou niet bestaan.

De spreker vat het zo samen: 'het is niet aan mij om te bewijzen dat het niet bestaat, maar het is aan diegenen die zeggen dat het wel bestaat om wetenschappelijk bewijs te leveren.'

Persisterende, niet specifieke klachten die aanhouden na de antibioticabehandeling worden officieel het post-Lyme syndroom genoemd.

Dat er geen evidentie is dat ALS veroorzaakt wordt door Lyme. Alle geografische overlap daarrond is 'niet significant' (kaartje).

En dan krijgt Kek in haar mailbox een artikel over een mogelijke link tussen de aanwezigheid van Cyanobacteriën in vijvers in New England en het voorkomen van ALS in de wijken rond die waters.

Nadat opgemerkt werd dat er een significante (!) geografische overlap was, is men gaan kijken naar de genen van ALS-patiënten.

Blijkt dat een aantal van de gescreende ALS-patiënten een bepaalde mutatie hebben die aan de basis kan liggen van ALS.

Al bij al een conclusie die kan tellen: dat een omgevingsfactor een mutatie kan veroorzaken die tot het ontstaan van ALS leidt. Wordt zeker vevolgd ...

Heel lang geleden, en hoe het ene geheugen het ander niet is

In een heel ver verleden (1958-1964) ging Kek naar de lagere school, in Emelgem, ondertussen deel van Izegem.

Een aantal herinneringen aan die tijd zijn nog heel levendig, zoals

vroeg naar school om noten te rapen in de herfst, 

chrysanten gaan rechtzetten op het kerkhof, 

onmogelijke handwerkjes, 

catechismus moeten opzeggen vooraan in de klas,

Franse les na de uren, 

Chevrolets vol met alle kinderen uit de straat als Kek haar vader bij regenweer aan school wachtte, 

een snoepwinkeltje met een hele toonbank vol met 'dingen van 1 frank', 

schoolreizen met omelet tussen sandwichen,

walgelijk middageten, ...

Het klasgebeuren, de juffen, de schoolkinderen ... zijn na vijftig jaar precies echt wel uit Kek haar bewustzijn verdwenen.

Maar we lopen een beetje vooruit.

Sinds een paar weken verblijft Kek haar moeder definitief in het woonzorgcentrum De Plataan te Izegem. 

Ze beseft het en ze aanvaardt dat ze niet meer alleen kan wonen.

Maar 'dat het niet gemakkelijk is!'

Ze stelt het toch wel goed, heeft er gezelschap van een hele nuchtere ex-buurvrouw, veel bezoek, ...

Ook Kek ging er op bezoek.

En wie daar - niet geheel toevallig - ook kwam voor haar moeder, die nuchtere madam: Adinda! 

Adinda was in de lagere school, tijdens de middelbare schooltijd en zelfs het begin van de universitaire tijd een van de hechtere vriendinnen.

Het doet goed om oude vriendinnen terug te zien, zelfs in een omgeving als het woonzorgcentrum.

Een mens weet niet waar beginnen vertellen!

En daar zitten we dan op het terras van De Plataan, te genieten van een heerlijk zonnetje: twee negentigers, en twee zestigers.

Komt er ineens een mevrouw op ons af. 

'Maar dat is Cecile!'

...

'Allez, kent ge mij niet meer?'

...

'Allez, denk ne keer na!'

Tegen Adinda: 'Ze kent mij niet meer'

En ja, Kek kent haar niet meer, zelfs de naam (Mia Windels) doet niet onmiddellijk een belletje rinkelen. Het is een beetje om ongemakkelijk van te worden...

Een paar uur later, binnen, zo tegen het avondeten.

'Cecile! Zijt gij dat?'

Een mevrouw...

'Ge kent mij niet meer?'

Euh, neen, sorry.

'Ik ben Christine Provoost!'

Ach, ik weet nog dat ik spinnen in potjes stak met uw coole broer!

'We speelden veel monopoly samen'

Dát wist Kek niet meer...

En verder loopt Kek er ook nog de vader van een vroeger vriendje tegen het lijf!

'Gij zijt dat toch met al die kinders?'

Spannende buurt, De Plataan.

Tegen het volgend bezoek moet Kek beslist wat beter voorbereid zijn!

Maar IS dat wel normaal dat klasgenootjes uit de lagere school, iemand na 50 jaar nog herkennen?

Dat is begot meer dan een halve eeuw geleden!