Moestuintijd

Het is weer begonnen, het groeien.

Aarzelend nog, maar veelbelovend!

En toegegeven: het ziet er nog redelijk kaal uit, maar wacht maar ...

De erwten waren er het eerst bij, gevolgd door de labbonen.

En sinds een paar dagen pieken er twee aspergekopjes boven en ook al enkele patatten.

De spruitjes zijn gekiemd.

De rabarber is zo goed als oogstklaar en de paar frambozenplantjes van Etikhove zijn geplant.

Het slakkenrapen kan, of beter moet dus beginnen.

Gelukkig ligt het karton al klaar en gelukkig lusten de Campines slakken!

Karton is zo handig in de moestuin, bodembedekker in de winter en nu ook tussen het erwtenrijs. Daar durft het onkruid wel eens heel welig groeien en dan is het moeilijk bereikbaar zonder de erwtenplanten te beschadigen.

En karton is een gepatenteerde slakkenval!

Zie ook: Bakken slakken

Ondertussen begint er zich hier op weg naar de moestuin een Mini-Hallerbos te ontwikkelen! 

Binnenkort organiseert Kek rondleidingen voor Japanners ...

And now for something completely different: aandelentransfers

Kek leert elke dag bij.

Niet dat het echt leuke dingen zijn om bij te leren.

Over de gigantische lawine aan paperassen die na een overlijden in beweging komt, kan ze ondertussen al een beetje meeklappen!

Ze kan boekdelen vullen over overnames, domicilieringen, vrijstellingen, aanpassingen, ...

Maar wees gerust, ze zal het hier alleen even over aandelentransfers hebben.

Les 1

 Banken worden rijk van nalatenschappen

Zonder boe of ba gaat er zomaar 50€, 60 € of zelfs 100€ van een rekening.

ING is koploper met 151,25€. 

(Hoe ze aan die cijfers na de komma komen?)

Openen dossier nalatenschap, heet dat dan.

Transfer van aandelen naar een andere bank kost veel geld! 

Zelfs transfer van aandelen naar een andere effectenrekening binnen eenzelfde bank, kost soms geld. Kek vraagt zich af of Snor daarvan op de hoogte was.

Het kan bijna niet anders, maar we zullen het nooit te weten komen.

En wat met rekeningen waar erfgenamen geen weet van hebben?

Weer kassakassa voor de bank.

Les 2

Vooraf informeren doen banken alleen als het in hun voordeel is
Ze zetten vooral de positieve aspecten van hun eigen winkel in de verf.

Informeer dus jezelf en wees voorbereid bij een afspraak.

Stel kritische of zeer concrete vragen niet per mail, want dan volgt er bankstilte.

Les 3

Er is heel veel informatie te vinden op internet
Dat hadden we kunnen vermoeden.
Het is even zoeken, en er zijn veel grote en minder grote lettertjes.

Als er veel banken in het spel zijn, wordt het moeilijk om het overzicht te behouden.

Wat Kek over de betrokken banken leerde in verband met aandelentransfers heeft ze in een tabelletje gezet.

Het komt misschien nog ooit van pas!

De ultieme vorm van klantenbinding zien we bij BNP Paribas Fortis.

Eerst lokken ze met mooie voorwaarden voor inkomende transfers, en dan door de hoge kost ontmoedigen ze om uitgaande te willen doen.

Er waren zelfs plannen om per lijn 150€ te vragen bij uitgaande transfer.

Samengevat klinkt de oude les weer eens: bezint eer ge begint!

Addendum:

Net bericht van een contactpersoon bij Fortis.

Check en dubbelcheck dus!

'Even meegeven dat de actie terugbetaling transfertkosten niet meer bestaat. 

Deze was geldig tot eind 2015.'

Er zijn momenten

Er zijn momenten waarop alles 'normaal' lijkt

Zo normaal zelfs dat het lijkt of Snor straks gewoon thuiskomt

(Zelfs al was dat het laatste jaar al niet meer het geval)

Of dat hij gewoon TV zit te kijken als Kek thuiskomt

(Dat was het laatste jaar zeer vaak het geval)

Neem nu ons aprilfeest!

Veel volk en dus veel beweging en een lange tafel

Experimenten met groententaarten

Desserten

Feestvarkens

Cadeautjes

Hagel

Een beetje gekte 

We vinden zelfs een moment om na te denken over de nieuwe huisvesting van de Campines

Een 'normaal' feest dus, zonder Zoé, dat ook wel.

Kastaar is een stuk van zijn staart kwijtgespeeld en dat vraagt aandacht en verzorging.

Een normaal feest, ware het niet dat ...

En zo zijn we terug bij de momenten

Er zijn momenten waarop het lijkt dat niets nog ooit normaal zal zijn

(En dát was het laatste jaar al zo)

Of om in de Kastaar-terminologie te blijven

Er is een stuk van Kek geamputeerd, en dat doet pijn.

Dat Kek haar zielsgenoot kwijt is, kan nooit normaal worden. 

Was het nu 24 of 64 ?

De Paasvakantie zou een werkvakantie worden in Etikhove. 

Er moeten daar nog heel wat vloeren geschuurd en muren geplamuurd.

En zo gebeurt dat Kek met Zoe afspreekt om op 9 april te gaan helpen met 'eenvoudige klussen'.  Dat laatste is geen probleem: er moeten patatten gepoot!

Kek vindt dat een goeie invulling voor een 9 april.

Qui en Lien gaan een paar kamers onder handen nemen met woodboy en schuurmachine.

Doppe gaat in extremis ook mee, want ze denkt zich ook een beetje nuttig te kunnen maken ...

Gezellig wordt het al zeker!

In werkoutfit, met laarzen en werkhandschoenen, gaat het zaterdag vroeg richting Etikhove.

Kek is er nog maar aangekomen, of er moet al naar de Colruyt gereden worden, en dan nog iets afhalen op de Ninoofsesteenweg in Ronse.

We willen vertrekken en ineens staat Gerda voor de deur. 

 'Wat doet gij hier?' is het enige dat Kek eruit geflapt krijgt.

Als blijkt dat ook Gemma en Gilles op komst zijn, begint een en ander een beetje raar te worden...

Maar goed, we vertrekken richting Ronse.

Druk in de Colruyt en druk in Ronse, maar we raken op ons adres: een handeltje in hout en oud ijzer.

Blijkt het om Kek haar cadeau te gaan! En wat voor een... 

We krijgen de palen en de rollen kastanje afsluiting nauwelijks in de auto. Gelukkig is er een bediende die met kennis van zaken alles helpt inladen, de uitstekende palen van een fluo-vestje voorziet en de kofferklep vastbindt!

Zwaar beladen terug naar Etikhove. Het wordt snel duidelijk dat met open koffer naar Schilde rijden niet goed zou aflopen: we zijn nagenoeg vergast als we in de Nederholbeekstraat aankomen.

Daar valt Kek van de ene verbazing in de andere: blijken niet alleen Gerda en Gemma en Gilles er te zijn, ook Fien en Benoit, en Margot zijn ondertussen aangekomen, en Anna op komst, recht van Berlijn, zonder zieke Nicky.

We aperitieven en ... er wordt aan een heuse vegan barbeque gewerkt!

En, oooooh, dat is lekkerrr...

Niemand kan ijskes smikkelen zoals Miel.

En zie hoe Doppe zich zalig nuttig maakt!

Ook taarten zitten mee in het complot.

En er zijn nog cadeaus ...

Kek heeft spijt dat ze haar fototoestel niet bij heeft. 

De iPad is toch maar een noodoplossing. 

Ook al Kek haar virtuele vrienden zijn er: de Viktorpoot, de Mielepoot en Smeerkees!

Doordat Viktor zijn 6 gespiegeld schreef op zijn verjaardagswens, is Kek ineens een heel pak jonger!

Of ze nog eens 24 zou willen zijn, weet ze niet, maar 64 begint toch al aan te tikken.

Op 24 moeten er nog zoveel keuzes gemaakt worden, knopen doorgehakt en beslissingen genomen.

Ook nu, 40 jaar later, moeten er nog steeds keuzes gemaakt worden.

Op 24 weet je nog niet goed hoe het leven verder zal verlopen, maar dat weet Kek nu op 64 ook niet echt.

Verantwoordelijkheden heb je nog niet zoveel op 24, maar dat is voor Kek ook wel aan het minderen.

Misschien is er niet eens zoveel verschil tussen 24 en 64?

Eigenlijk ...

Lang, therapeutisch, gezellig

We deden het weer, het paddenrapen!

En het was zowat de raarste raap in 12 jaar!

Vooreerst waren de omstandigheden bijzonder.

Vóór 14 februari was het moeilijk om lang van huis te zijn en moest het rapen goed ingepast worden in de zorg voor Snor, na 14 februari was het rapen ook therapie.

De trek begon vroeger dan verwacht (het-paddenrapen-is-weer-begonnen) maar dan bleef het lange tijd erg stil op het trekkersfront.

Te koud en te droog. 

We kregen van ons aller opperpadvinder zelfs een paar weken vrijstelling van de shift van 22 u.

Dan werd het Pasen en vielen er niet alleen padden te rapen.

We startten ook met onze eigenste draakjesraap.

Een deel van de alpenwatersalamanders haalde het blijkbaar in hun hoofdjes om tegen de richting in, naar een nieuw aangelegde private vijver te trekken om hun eitjes af te zetten. Op die tocht botsen ze tegen de schermen aan, en moeten ze ofwel een lange omweg doen, of ze keren terug.

Tot slot was het voor Kek ook veruit de gezelligste paddenraap sinds lang. 

Behalve de eerste jaren van de overzet waar Fien haar vaste compagnon was, liep Kek meestal alleen te rapen. 

Nu kreeg ze vaak gezelschap van nazaten die al dan niet per toeval thuis waren en, bij nagenoeg al haar shiften ook van de Gerda!

Die evolueerde snel van een complete leek naar een erg professionele raper.

Onze laatste draakjesraap was er een complexe! We raapten draakjes, we zetten gewone trekkers over, maar bovenal: we hielpen terugtrekkers terug!

Kek haar voorziene papiertje was echt te klein.

Tijd voor wat cijfertjes!

Ze komen uit de laatste paddenflits.

http://us4.campaign-archive1.com/?u=5d20eed20e87f654b77d6d5d6&id=6ec18764a6&e=70b7efac3b

Wat we raapten in De Pont (931m schermen):

1636 padden

2028 bruine kikkers

103 alpenwatersalamanders (ook draakjes)

67 kleine watersalamanders

36 vinpoten

En dat was het raaptotaal van De Rode Dreef (178m schermen):

42 padden (ja, het is daar geen paddenrijk)

1367 bruine kikkers

111 alpenwatersalamanders

229 kleine watersalamanders

122 vinpoten

En nu de padden gepasseerd zijn is het ineens lente!

Mielepoot en Viktorpoot

De Mielepoot ontstond vorige zomer op een wandeling door de Schipgatduinen in Oostduinkerke.

Af en toe wordt hij eens van onder het stof gehaald... 

Zoals op die regenachtige, koude 7 april in de paasvakantie.

Kek was zowaar al een beetje vergeten hoe een Mielepoot eruitzag.

Maar beetje bij beetje werd er terug een heel verhaal (nieuw maar aanvaardbaar)  rond verzonnen... 

Hoe een Mielepoot zich verdedigt, wat hij eet, waar hij zijn hol maakt, en hoe er op zekere dag een meisje Mielepoot, Mima, aankomt.

Mielepoten leven dus onder de grond, liefst onder bomen, ze eten planten en wortels, hebben gifklieren op hun staart en slaan bij het vechten met die staart. 

Alleen reigers kunnen hen eten, omdat reigers ze eerst gifvrij maken. Andere vogels gaan dood als ze een Mielepoot eten. 

Miel vindt het allemaal heel interessant...

Viktor volgt vanop een afstand, en vindt het op een bepaald moment 'niet meer leuk', en dus moet Kek een Viktorpoot verzinnen. 
Een Viktorpoot leeft in het water, hij heeft een stuk of zes zwempoten en een staartvin, eet hele kleine beestjes, en krijgt gifstekels als hij volwassen is. Uiteraard moet er ook een meisje Viktorpoot op bezoek komen: Madelief. De echte Viktorpoot verleidt Madelief door kleine beestjes te vangen en op een steen klaar te leggen. Hij krijgt er van opwinding stippen van op zijn hoofd...

De verhaaltekeningen worden gebundeld, het eerste blad moet ingescand en afgeprint worden, zodat ze allebei een exemplaar hebben. 

En dat is nu ook een goed geheugensteuntje voor Kek!

Uiteraard was die tekening, zoals trouwens bijna alle Kek-tekeningen, begonnen met Smeerkees. (smeerkees)

7 weken

Zeker bij eerder toevallige ontmoetingen is het onvermijdelijke begin van elk gesprek:  'Hoe gaat het?'

En ja, hoe gaat het? 

Kek weet het zelf niet, laat staan dat het in een kort antwoord te vatten is.

Het is allemaal nog vers, we tellen de tijd nog in weken ...

Uiteindelijk is het niet zo raar om een aantal weken weken 'alleen' te zijn. 

Snor was af en toe zes of zeven weken, of zelfs langer in China of Japan voor zijn projecten, zijn hobby dus.

Stilaan begint het 'voor altijd' wel door te dringen ...

Wat helpt?

Samenzijn met de kinderen

Praten met vrienden

Goeie herinneringen ophalen

In de moestuin beginnen

Padden rapen voor dag en dauw en in 't holst van de nacht

Koken uit het nieuwe kookboek dat Kek pas gewonnen heeft en waar ze voor gewonnen is

Het tijdsbesef is veranderd, er is nu een vóór en een na.

En er moeten voortdurend drempels overschreden worden.

Naar de winkel, naar een concert, naar de muziekschool, naar een vergadering, opruimen, ...

Het is nog steeds onwezenlijk, 

niemand zal ooit nog 'mooi meisje' zeggen zoals Snor het zo vaak zei.