California

California
Limantour beach, Point Reyes

zaterdag 24 september 2016

Bijleren over Lyme en een klein beetje over ALS


Kek is nog steeds op zoek naar antwoorden.
Naar antwoorden op de vraag over een mogelijke link tussen ALS en Lyme.
Alle actuele info is welkom, want op internet kan je door het bomen het bos niet meer zien.
Zo gebeurde dat ze zich inschreef voor een heuse studiedag over teken en tekenziekten in Vlaanderen, georganiseerd door het agentschap Zorg en Gezondheid Vlaanderen.

Die studiedag was duidelijk nodig om alle mensen die een beetje diffuus met de tekenproblematiek bezig zijn, eens met elkaar in contact te brengen.
We leren bij, op verschillende vlakken.

Het biologisch/ecologisch luik!

Zachte natte winters zorgen voor meer teken, maar dat wist Kek al.

Een onderzoek dat gebeurde aan de UAntwerpen toont dat mezen en ook merels teken hebben, en dat de cyclus en de besmetting dus ook via onze gevederde vrienden kan gebeuren. Verschillende soorten teken komen voor bij vogels maar de Ixodes ricinus, de gewone mensenteek ook.

Op het ANB houdt men zich onder andere bezig met monitoring van in het wild levende dieren.
Omdat ook Tick-born-encephalitis door teken wordt overgebracht, worden specifiek vossen, reeën en everzwijnen gescreend. In Nederland, op de Sallands heuvelrug, zijn er bij reeën antistoffen gevonden tegen het TBE-virus. Daarna zijn teken onderzocht en die bleken drager van het virus te zijn.
Het TBE-virus komt al een tijd voor in ondermeer Duitsland en Oostenrijk.
Er bestaat geen behandeling, maar wel een vaccinatie! 
Meer info: Ecopedia

We leerden dat bosomvorming van naaldbos zonder ondergroei naar gemengd loofbos met verschillende etages wel eens zou kunnen zorgen voor een toename van het aantal teken.
In een lopend onderzoek werd aan de UGent vastgesteld dat de densiteit van teken groter is in gemengde, structuurrijke bossen, en dat ook het aantal Borrelia genotypes er hoger is. Een en ander heeft zeker te maken met een grotere diversiteit aan gastheren in gemengd loofbos.
De infectiegraad van de teken is voor de verschillende bostypes gelijk.

Het onderzoek naar het voorkomen en de besmettingsgraad gebeurt nogal versnipperd. Iedereen is met zijn eigen onderzoek bezig in zijn eigen instelling of instituut.
De studiedag kan een aanzet zijn om alle gegevens eens te verzamelen en methodieken van vangst en analyse te stroomlijnen.

Er is nu tekennet.be waar iedereen terecht kan voor informatie en waar de burger verzocht wordt om zijn tekenbeten te melden. 
In Nederland bestaat dit initiatief al langer. 
Er is ook een Europese informatie pagina: Eucalb

Het medisch luik!

De ELISA-test wordt besproken. De conclusie is eigenlijk dat een positieve ELISA-test niet noodzakelijk wijst op een recente besmetting. Sommige mensen blijven antistoffen gemaakt bij een eerdere besmetting in hun bloed houden.
Dat een negatieve ELISA-test niet uitsluit dat er wel besmetting is. Bij sommige mensen duurt het even voor er antistoffen gevormd worden of worden er sowieso te weinig antistoffen gevormd om met ELISA te kunnen detecteren.
De klinische symptomen zijn belangrijker in het stellen van een diagnose.
Kek vraagt zich af waarom ze deze test dan toch blijven doen!
Maar dat zullen ze in het UZLeuven hopelijk wel weten.

En verder hoort Kek dat een lumbaalpunctie om Lyme op te sporen in cerebrospinaal vocht geen enkel nut heeft als er niet op hetzelfde moment ook serum onderzocht wordt. Dat sowieso de hoeveelheid spirochaeten in het lumbaalvocht veelal te laag is om aan te kunnen tonen (Wat DM ook al zei en waar ze in Gent uit een negatieve PCR op lumbaalvocht, besloten dat er geen infectie is).

Er is nu wel een nieuw stofke gevonden, een cytokine, het  CXCL13, dat duidelijk aantoonbaar is bij mensen met Lyme neuroborreliose, LNB.
Uiteraard ging Kek daar meer info over opzoeken, op het internet!
Het klinkt veelbelovend.

Dat Lyme heel goed te behandelen is, vertelt een tweede spreker van UZLeuven.
De gangbare antibiotica zijn zeer effectief en er is nog geen resistentie ontwikkeld bij Borrelia.

'Chronische Lyme' zou niet bestaan.
De spreker vat het zo samen: 'het is niet aan mij om te bewijzen dat het niet bestaat, maar het is aan diegenen die zeggen dat het wel bestaat om wetenschappelijk bewijs te leveren.'
Persisterende, niet specifieke klachten die aanhouden na de antibioticabehandeling worden officieel het post-Lyme syndroom genoemd.

Dat er geen evidentie is dat ALS veroorzaakt wordt door Lyme. Alle geografische overlap daarrond is 'niet significant' (kaartje).


En dan krijgt Kek in haar mailbox een artikel over een mogelijke link tussen de aanwezigheid van Cyanobacteriën in vijvers in New England en het voorkomen van ALS in de wijken rond die waters.
Nadat opgemerkt werd dat er een significante (!) geografische overlap was, is men gaan kijken naar de genen van ALS-patiënten.
Blijkt dat een aantal van de gescreende ALS-patiënten een bepaalde mutatie hebben die aan de basis kan liggen van ALS.

Al bij al een conclusie die kan tellen: dat een omgevingsfactor een mutatie kan veroorzaken die tot het ontstaan van ALS leidt. Wordt zeker vevolgd ...

woensdag 21 september 2016

Heel lang geleden, en hoe het ene geheugen het ander niet is


In een heel ver verleden (1958-1964) ging Kek naar de lagere school, in Emelgem, ondertussen deel van Izegem.
Een aantal herinneringen aan die tijd zijn nog heel levendig, zoals
vroeg naar school om noten te rapen in de herfst, 
chrysanten gaan rechtzetten op het kerkhof, 
onmogelijke handwerkjes, 
catechismus moeten opzeggen vooraan in de klas,
Franse les na de uren, 
Chevrolets vol met alle kinderen uit de straat als Kek haar vader bij regenweer aan school wachtte, 
een snoepwinkeltje met een hele toonbank vol met 'dingen van 1 frank', 
schoolreizen met omelet tussen sandwichen,
walgelijk middageten, ...
Het klasgebeuren, de juffen, de schoolkinderen ... zijn na vijftig jaar precies echt wel uit Kek haar bewustzijn verdwenen.
Maar we lopen een beetje vooruit.

Sinds een paar weken verblijft Kek haar moeder definitief in het woonzorgcentrum De Plataan te Izegem. 
Ze beseft het en ze aanvaardt dat ze niet meer alleen kan wonen.
Maar 'dat het niet gemakkelijk is!'


Ze stelt het toch wel goed, heeft er gezelschap van een hele nuchtere ex-buurvrouw, veel bezoek, ...


Ook Kek ging er op bezoek.
En wie daar - niet geheel toevallig - ook kwam voor haar moeder, die nuchtere madam: Adinda! 
Adinda was in de lagere school, tijdens de middelbare schooltijd en zelfs het begin van de universitaire tijd een van de hechtere vriendinnen.
Het doet goed om oude vriendinnen terug te zien, zelfs in een omgeving als het woonzorgcentrum.
Een mens weet niet waar beginnen vertellen!

En daar zitten we dan op het terras van De Plataan, te genieten van een heerlijk zonnetje: twee negentigers, en twee zestigers.
Komt er ineens een mevrouw op ons af. 
'Maar dat is Cecile!'
...
'Allez, kent ge mij niet meer?'
...
'Allez, denk ne keer na!'
Tegen Adinda: 'Ze kent mij niet meer'
En ja, Kek kent haar niet meer, zelfs de naam (Mia Windels) doet niet onmiddellijk een belletje rinkelen. Het is een beetje om ongemakkelijk van te worden...

Een paar uur later, binnen, zo tegen het avondeten.
'Cecile! Zijt gij dat?'
Een mevrouw...
'Ge kent mij niet meer?'
Euh, neen, sorry.
'Ik ben Christine Provoost!'
Ach, ik weet nog dat ik spinnen in potjes stak met uw coole broer!
'We speelden veel monopoly samen'
Dát wist Kek niet meer...

En verder loopt Kek er ook nog de vader van een vroeger vriendje tegen het lijf!
'Gij zijt dat toch met al die kinders?'

Spannende buurt, De Plataan.
Tegen het volgend bezoek moet Kek beslist wat beter voorbereid zijn!
Maar IS dat wel normaal dat klasgenootjes uit de lagere school, iemand na 50 jaar nog herkennen?
Dat is begot meer dan een halve eeuw geleden!

maandag 19 september 2016

Afgestudeerd!


Ze is afgestudeerd, Anna, ons kliejene...
Vijf jaar zijn voorbijgeflitst,
een kennismaking met Stockholm als Erasmusstudent inbegrepen.
Deze zomer moest nog de laatste hand aan de thesis gelegd worden en dan was het zo ver: de plechtigheid van de plechtige proclamatie in de UFO te Gent op vrijdag 16 september!

We waren erbij, zagen hordes rechten- en criminologiestudenten met toga, en Anna zonder toga geproclameerd worden.
We aanhoorden de obligate toespraken van vicerector en een aantal decanen, en de drie volksliedjes (Vlaanderen, Belgie, Europa) en gingen gewapend met het diploma Master of Laws in de rechten, aansluitend eten in Avalon.
Proficiat, Anna!

Op zondag wordt de nieuwe Master nog eens gevierd in Etikhove!
De keuken van Zoe is een voedselfabriekske en de barbeque wordt van stal gehaald!










Er wordt gespeeld




En gevoetbald!  (Kijken jullie?)
Miel is een natuurtalent! 
Kek hoort op de achtergrond reeds 'als hij maar geen voetballer wordt...' van Boudewijn de Groot.


Na het eten gaan we 'op de berg' wandelen, met al wie nog niet naar huis moet en ook niet te moe is!



Er dan is er eentje heel moe, en is het tijd om huiswaarts te keren.


Keuzestressssssss ...


Keuzes maken... 
Sommige mensen doen dat verbazend makkelijk. 
Voor Kek brengt 'moeten' kiezen al heel haar leven stress met zich mee.
Gewoon een outfit kiezen voor een andere activiteit dan 'wat in huis of tuin rommelen' is al lastig. 
Vroeger had Kek vier categorieën in haar kleerkast: schoolkleren (met stip de grootste groep), kleren voor een uitje (een paar), wandelkleren (de makkelijkste groep) en ten slotte huiskleren, zijnde alle afdankers van de vorige categorieën.
Sinds het pensioen loopt alles wat dooreen en komt Kek in haar kast kleren tegen waarvan ze nagenoeg zeker weet dat ze nooit meer gedragen zullen worden.
En toch blijven ze hangen en maken ze de keuze telkens weer moeilijker.

September is trouwens een keuzemaand bij uitstek! 
Een aantal beslissingen kunnen nu niet langer vooruitgeschoven worden.

Muziekschool of geen muziekschool meer? Omdat het blokfluiten steeds minder goed gaat, is het frustrerend om nog les te blijven volgen. Alleen orgel dan maar?
Inschrijven kan nog tot 30 september.

Ontslag nemen uit cultuurraad en milieuraad of toch maar blijven gaan?
Het ontslag hangt al een tijdje in de lucht en is zelfs al eens aangeboden.
 Kek vindt dat ze op de vergaderingen van die raden niet echt een structurele bijdrage levert, en dat ze sowieso een beetje de vreemde eend in de bijt is. Toch betekent blijven gaan ook 'wat voeling met de gemeente houden' en vooral met de vele plannen die ons NVA-bestuur steeds weer in petto heeft.

Bomma haar vertrekken verhuren en volgens welke formule, of toch nog niet?
Sinds Bomma in juli 2015 naar de Bijster vertrok staat haar deel van het huis leeg. Het is een beetje absurd om dat zo te laten, temeer dat het ook niet gratis is om dat deel te onderhouden. Anderzijds geeft Kek wel een deel van haar privacy op bij verhuur. En stel dat de huurders tegenvallen...

 Wegdoen of toch nog bijhouden?
Er is niets dat zoveel rust brengt als ruimte! Plaats hebben! Overzicht hebben...
Dat is heel moeilijk als je alles wil bijhouden. In Kek haar huis zijn plaatsen waar de dozen met spullen zich al jaren opstapelen. Er zijn dozen met spullen en papieren die Kek al meezeult sinds haar studententijd...
En eens iets is afgedankt, komt het volgende probleem:
Afdankers proberen te verkopen, naar de kringwinkel of naar het containerpark?

Iets te drinken kiezen tijdens een alcoholvrije maand!

Iets dat ook elke septembermaand weer aan de orde is: welke concerten kiezen uit het aanbod van Odegand?


Zelfs dat jaarlijks concertenfeestje in Gent brengt keuzestress met zich mee: slechts drie concerten uit het aanbod kiezen is niet makkelijk! Het is vooral dingen moeten laten liggen dat moeilijk is.
Dit jaar ging Kek trouwens naar een boventonen zingende Duitse madam luisteren, naar het Rastrelli cello ensemble en naar het Barcelona gipsy balkan orchestra.
De boventonen van Anna-Maria Hefele zijn een bizarricum. Kek wilde dat persé eens horen, maar het was uiteindelijk een beetje een verkeerde keuze. Aan het vrij matig applaus te horen vonden veel mensen in de volle Sint Jacobskerk dat ook.
Het Rastrelli cello Quartet kon wel overtuigen. Ze begonnen heel overtuigend met Popper, gevolgd door Grieg en Prokofiev (bewerkingen). Nadien lieten ze horen dat ze ook volksliedjes en zelfs jazz aankunnen. De overvolle Miry-zaal was laaiend enthousiast.


Als afsluiter in een nokvolle Bijloke, kwam het Barcelona gipsy Balkan orchestra met uitgelaten muziek. Ook hier waren toehoorders zeer enthousiast.

Keuzestress is er trouwens ook bij de nazaten!
Huisarts of pediatrie kiezen?
Één uurtje in school X of twee uurtjes in school Y aanvaarden?
Een viool kiezen!
Zangles of toch niet?
Deeltijds gaan werken?
Verhuizen?

Raad geven is moeilijk...
Je zou verwachten dat keuzes makkelijker worden met ouder worden, maar het tegendeel blijkt waar!
Kek heeft allicht niet genoeg, of net teveel geleerd uit foute keuzes?


zaterdag 3 september 2016

Een nieuwe hobby voor de laatste zeeweek

Doordat het mooie zomerweer blijft aanhouden, ontwikkelt zich ten huize De Harie een nieuwe hobby: naar de zonsondergang gaan kijken op het strand!
En we zien er hele mooie...










Ook iets oudere hobby's blijven bestaan: we zwemmen elke dag, het liefst bij vloed!
Zalig dobberen of zwaar meegesleurd worden: we krijgen de hele range!

We zien 'de' zeehond en soms nog een andere ook.
Doppe beweert dat hij bij haar op haar deken is komen liggen.

We wandelen over het strand naar Frankrijk en door de Woestijn en het Calmeynbos terug naar De Panne.


Vanop het strand, ter hoogte van de grenspaal, beginnen we bij het Grenspad en komen via het Helmpad en het Oostergrenspad terug in de bebouwde wereld.


4 km ploeteren door zacht zand...
4u30 duurt de hele trip, en Kek voelt dat ze het wandelen een beetje meer moet oefenen. De beentjes zijn moe.


 De Woestijn is mooi geworden! Veel begroeiing, ook vochtige duinpannen.
Het was lang geleden dat Kek er nog echt doorheen wandelde via het Helmpad.
Op hun jaarlijkse zeewandeling namen Kek en Snor het Grenspad tot het einde en wandelden dan zo naar het station in Adinkerke.

We zien onderweg nog wat Cabin Art in Sint-Idesbald en besluiten dat we volgend seizoen Viktor ook een hokje kunnen laten bewerken! 



En het boek raakt bijna uitgelezen op de wandeling!





 Kek oefent in achterwaarts wandelen. 
Anders waait de wind in haar telefoon en is ze onverstaanbaar.


De Harie raakt omsingeld door mieren, een fascinerend schouwspel maar enkel met foto's in ons hoofd. 

We spelen tijdens onze laatste week toch nog een paar spellen!
Red 7 is nieuw, leuk en niet te moeilijk. Als je verliest, kan je het op je slechte hand kaarten steken!
Super Motherload begint ook te lukken bij Kek.
Bij GIPF daarentegen kan ze niet tegen de Qui op ...
Quinten had nog veel meer spellejes bij, maar het weer was te mooi en de mensen 's avonds te moe.

Omdat er nog twee verjaardagen gevierd moeten worden (Doppe en Lien), gaan we de laatste avond eten in de Sassy's in Stene.
Het is veel en lekker, en gezellig maar het duurt lang en de stoeltjes zijn niet heel erg comfortabel.
We droppen Goes en Qui en Lien bij het station van Oostende en op de terugweg naar Oostduinkerke spotten Doppe en Kek nog een zonsondergang in Raversijde.

En dan zijn de drie weken zon, zee en strand echt voorbij!
We blinken de Harie op en hopen dat dit niet onze laatste keer is geweest.