Kunstmatige behoeften

Het is tijdens het jaar niet echt heel veel minder, maar in de eindejaarsperiode lopen mailbox en brievenbus echt over van aanbiedingen, suggesties, niet te missen events, ...

In Knack weekend, die Kek door een of andere actie een maand gratis in de bus krijgt, worden alle must sees van over de hele wereld aangeprezen.

Van 25 dingen om te doen in Schotland en 35 prachtige plaatsen in Portugal tot meer exotische bestemmingen, met gebouwen die je moet zien in Singapore, en plekken waar je best gaat duiken in Bali.

Hetzelfde doen alle fly-nieuwsbrieven uit de mailbox. Ook Thalys, Eurostar en NMBS leuren met bodemprijzen voor reisjes in Europa.

Iedereen zal minstens één keer vliegen of toch op zijn minst een citytrip doen dezer dagen.

Daarnaast is het nu ook alle hens aan dek voor 'de feesten'.

Bij Lidl moet het een 'knus kerstfeest' worden met topwijnen.

Colruytklanten gaan voor een 'spetterend kerstfeest'.

Makro gaat voor 'party cooking' en 'échte klassiekers' en bij Delhaize gaan ze 'goed feesten tegen kleine prijzen'.

Bij Aldi feesten ze met een speciaal ontwikkelde lijn: 'excellence'.

En natuurlijk moet er ook aan cadeaus gedacht worden. 

Selection biedt alvast 'oneindig veel inspiratie', natuurlijk allemaal heel nuttige keuken- en andere tools met een fikse eindejaarskorting.

Ook Hubo heeft een volle folder aanbiedingen.

Deze 'winybar' lijkt Kek echt iets om mee uit te pakken...

We moeten ook vooral naar een van de 'coolste kerstmarkten' voor het 'perfecte kerstcadeau'...

Tot zover een kleine selectie van wat er deze week bij Kek aanspoelde.

De collectieve eindejaarswaanzin staat in schril contrast met de beelden uit Aleppo, de toestand in vluchtelingenkampen in Griekenland en elders in Europa en de beangstigende snelheid van de klimaatverandering.

Het is de reclame en het zijn de media die ons al die kunstmatige behoeften aanpraten. 

We kunnen zonder, zeker weten. 

Het is ondertussen al zo ver gekomen dat transportbedrijven meer rijdend materieel moeten inzetten omdat de chauffeurs door de files hun geplande leveringen niet klaar krijgen.

En zo worden de files natuurlijk weer langer...

Kek wenst iedereen een sober 2017.

En dat 

m i n d e r 

meer vreugde, warmte en geluk mag opleveren.

Winterse zeedagen 2

Aankomen met de trein in Oostende is meeuwengeroep, visgeur en instant Oostends zeegevoel.

Na al die passages in Oostende voelt het ook telkens een beetje meer als thuiskomen.

Hotel van dienst is deze keer de Glenmore. Ze zijn er echt vriendelijk en behulpzaam 

(zo krijgt Kek een badpak te leen, om van het bubbelbad te kunnen genieten). Het is er proper en rustig. Gezien de midweek in december zijn er ook weinig gasten.

Onze klassieke eetadressen zijn definitief (Stad Kortrijk) of tijdelijk (De Graankorrel) gestopt en Kek moet noodgedwongen op zoek naar eetalternatieven.

Sinds ze ontdekte dat de Grote Postkeuken non stop warm eten serveert en bovendien verschillende vegetarische suggesties op het bord heeft staan, is de keuze voor een middagmaal snel gemaakt.

Na een wandeling - niet op de strekdam want daar zijn werken bezig -

en de vegetarische suggestie van de Grote Post brengt Kek de rest van de namiddag door in 't Leeshuus een aangename plek aan de groentenmarkt, initiatief van City Care Plus.

Ze vertrekt te laat naar B.LAST, en wordt om kwart voor vijf niet meer binnengelaten in de Venetiaanse gaanderijen.

Dan maar een wandeling en genieten van de Oostendse avondlucht, zoals Boudewijn.

De Grote Post zorgt altijd weer voor verrassingen. 

Deze keer in de vorm van een vrijkaart voor een avond protestsongs door Wim Opbrouck. Kek is redelijk sceptisch, maar een uitnodiging van een oude vriend sla je niet zomaar af.

Dus gaat het 's avonds naar Wim. 

En ja, Kek ontdekt een getalenteerd acteur en entertainer. Als je daarbij nog Axl Peleman en Koenraad Vandemoortele optelt, krijg je een geweldig en avondvullend programma. En door al die protestliedjes uit een ver verleden aan de zijde van een oude vriend, is het ook een nostalgische avond.

Het optreden kadert in het Oostends initiatief Zeeenzucht, zelf een eerste aanzet tot art-shelter. Zie het als een antwoord van kunstenaars en ondernemers op de aangekondigde bezuinigingen op cultuur. Zeg maar een echte uiting van het West-Vlaamse niet-bij-de-pakken-blijven-zitten.

En er komt nog een dag!

Alle Oostendse wegen lopen langs de Corman, en dat is deze keer niet anders.

Zalige boekhandel!

Marleen en Jules delen steeds weer hun favoriete restaurants met Kek.

Vandaag is 't Groote Huys aan de beurt. We eten er uitgebreid en lekker in een mooi kader.

's Avonds gaan we naar Mémé, een voorstelling door de Kopergieterij. Ondanks de getalenteerde acteurs kan het stuk niet echt boeien, laat staan bekoren. Het zit vol met alle mogelijke cliché's over familierelaties en er wordt teveel geroepen, écht geschreeuwd.

De recensies zijn nochtans lovend, dus moet het weer eens 'aan ons liggen'.

Kek is nu wel dubbelblij dat ze de avond voordien naar Wim gaan luisteren is.

Omdat er thuis nog werk wacht, gaat het de volgende dag al vroeg terug naar Schilde.

Dag Oostende, dag zee

Dag Grote post

Dag Corman

Dag meeuwen