California

California
Limantour beach, Point Reyes

woensdag 26 november 2014

Een heuglijk weekend

Waarin Lotte ziek werd, Viktor hele mooie muziek hoorde in de auto van Kek, en ook Emiel ziek werd.
Maar eerst was er zaterdag...
Zaterdag ging het, om een 'oude' gelofte in te willigen weer eens richting speelgoedwinkel, de kleine speelgoedwinkel of de Krokodil wel te verstaan. 
Sinds Kek Viktor in een vlaag van zinsverbijstering eens meenam naar de Fun, moeten we duidelijk aangeven over welke speelgoedwinkel het gaat.
Viktor stevende recht naar zijn vertrouwde standjes met draken en dino's, en dan zoals gewoonlijk -pro forma- ook eens naar achter in de winkel.
Tot onze grote ontzetting -ook Kek was danig geschrokken- zat daar ineens De Sint, met een Zwarte Piet. De metamorfose van een jongentje dat zeker is van wat het wil, naar een verlegen, bijna in het behang kruipend jongentje kon niet groter zijn. 
Piet dacht hardop dat 'Viktor wel een heel stout kindje moest zijn'
T was er bij Kek uit voor ze het wist. Kek zei heel luid 'Het zal gaan hé, met u, Piet'
Uiteindelijk wilde Viktor toch een cadeautje kiezen uit de mand van de Sint en kreeg hij ook een zakje snoep.
We hadden het achteraf nog over de blitse, supermodieuze bril van de Sint. 
Tja, zelfs Sinten moeten met hun tijd meegaan?
Viktor zal nu met andere ogen naar de brillen van de Sint kijken...

Zondagochtend bleek Lotte hoge koorts te hebben en kwamen de jongens tot maandagavond naar Schilde. Maandag staakten Nello en Patrasche, 
dus dat kwam goed uit!
In de auto hoorde Viktor een aantal nummers van de Klara top 100 en dat was een echte openbaring. Verheerlijkt heeft hij geluisterd naar Peer Gynt en naar het Hallelujah van Händel. Later op de dag wilde hij 'dat liedje' nog eens horen.
's Middags was Miel ziek geworden: overgeven en koorts. Zo kwam het dat Kek ongeveer 24u met een warm, ziek jongentje op schoot gezeten heeft en ermee in bed heeft gelegen.
Gelukkig kon Margot nog net voor de Grote-Antwerpse-Staking met het openbaar vervoer in Schilde geraken, anders was het voor Viktor wel heel erg saai geweest.
En gelukkig was er Kek haar kleine computer om timelapse-filmpjes te maken. 
Viktor vond die hilarisch.




En Margot had hele leuke boekjes bij!

Papa past precies, van Davide Cali, is leuk en verrassend realistisch.
Zo'n passende papa wil wel elk kind. 
De mama uit het verhaal heeft wel geen mooie borsten, vindt Viktor.


Mannetje Koek schrijft een boek: acht schijfjes banaan op wereldreis.
Met ook een Thuisblijfschijfje
en veel ingewikkelde absurditeiten!



Één  slokje kikker, van Piet Grobler
Over een kikker die alle water opgedronken heeft zodat de andere dieren niets meer over hebben.
Iedereen doet zijn uiterste best om de kikker aan het lachen te maken zodat het water terug uit zijn bek stroomt.
Met hele mooie tekeningen!

zaterdag 15 november 2014

De Pidpa-man

Lang, heel lang geleden kwam de pidpa-man jaarlijks onze watermeterstand aflezen.
De eerste keer was Kek zich van geen kwaad bewust. 
Onze watermeter zit in een put, ergens in een verloren hoekske van de berging, wist de pidpa-man.
Het hoekske waar altijd alle huis-, tuin- en keukenrommel bijeendrijft.
De pidpa-man had veel begrip en nog meer geduld, die eerste keer. Hij kon ook niet helpen: hij had maar één arm. Kek bood hem een tas koffie aan tijdens het wachten en sleurde ondertussen bergen onmogelijke rommel vanuit de bergplaats de keuken in. 
De pidpa-man zat erbij en keek met iets van ongeloof in zijn blik.
De tweede keer was dat geduld al wat minder en 'ging hij eerst wat andere adressen opnemen'. Derde en volgende keren deed Kek wijselijk de deur niet open als de pidpa-man aanbelde, en haalde ze alles van het deksel weg zodra de kust vrij was. Zo kon hij bij zijn volgende doortocht netjes het deksel oplichten en de meter aflezen.
Dit scenario is al even verleden tijd: we mogen nu zelf de meterstand opnemen en via de website doorgeven. De rommel kan dus rustig blijven liggen.

Een paar weken terug kreeg de echtgenoot, Snor, een mail van de Pidpa, met het heuglijk nieuws dat we vanaf nu geen kaartje meer in de bus krijgen, maar enkel via mail zullen verwittigd worden dat het weer eens zover is.
Snor was in de wolken: hoe makkelijk! Dat is nu toch wel een vooruitgang! Proficiat Pidpa!

Maar het deksel vrijmaken op die onmogelijke plek en met een koplamp de moeilijk bereikbare meter aflezen in de muffe vochtige put, blijven zoals gewoonlijk: corvee!
Kek krijgt zowaar heimwee naar de pidpa-man!
Een klein beetje ....

woensdag 12 november 2014

Parijs revisited


We laten ons niet ontmoedigen door nestels die afbreken vlak voor het vertrek, noch door opmerkingen over wat we 'hadden moeten doen', zelfs niet door vertraging van de Thalys:
 Parijs staat op het programma en het wordt super!
Via de onvolprezen app 'Trello' deelden we (Huguette en Kek) lijstjes van wat we in Parijs allemaal gingen ontdekken! En dat was heel wat ...

We gingen van start met Musée Zadkine: een klein, mooi verzorgd museum, gratis en zeker de moeite!



In Grand Palais was er een overzichtstentoonstelling over Hokusai, bekend van de 'Grote golf van Kanagawa' en de 'Rode Fuji'.
Op zondag bedroeg de wachttijd voor de sukkelaars die niet op voorhand hun tickets geboekt hadden, 2 uur: iets teveel voor twee ongeduldige karakters.


Dan maar liever richting gare de Lyon, voor een dure maar speciale koffie in 'Le Train Bleu' 


Restaurant 'Le Train Bleu' is een overdadig gedecoreerd art nouveau optrekje, waar iedere grote naam die Parijs aandoet 'moet' gegeten hebben.
En zo deden wij!
Het is ronduit schitterend, en blijkbaar pas deze zomer in zijn oude glorie hersteld.



Het is jammer genoeg al vroeg donker in november, zodat de promenade plantée nog wat moest wachten om bewandeld te worden.


We zochten nog even naar een oud, klein speelgoedwinkeltje in de Passage l'homme, maar de passage was al gesloten. 
's Anderendaags lukt het wel!


Evenals de tentoonstelling over Hokusai!
We waren en zijn onder de indruk van de hoeveelheid fijne werken die deze mens geproduceerd heeft.
In zijn lange leven is hij trouwens verschillende keren van naam en van stijl veranderd.

's Morgens ging het evenwel eerst richting herfstig cimetière Montmartre, met bekende en minder bekende namen op de zerken.




Ook het idool van Kek haar vader ligt er meesterlijk begraven!


Parijs kent veel vormen van streetart en we kwamen er heel wat tegen op onze wandelingen, 
in de Marais, Montmartre, Belleville...
De wandeling in Montmartre stond uitgeschreven op internet en het kostte ons enig zoekwerk om elk klein steegje en straatje te vinden.
Niet alles was evenzeer de moeite.
Soms kwamen we, zomaar totaal onverwacht, veel betere voorbeelden van streetart tegen.







Een collage van paar Gregos gezichten in Montmartre


Le canal St Martin en enkele verleidelijke, trendy winkeltjes er langs waren een mooie afsluiter van onze driedaagse trip.


 Vegetarische restaurants in Parijs zijn al even geen rariteit meer. 
We ontdekken er elke keer nieuwe!

Le potager du Marais en Nanashi waren al eens getest en konden weer bekoren.
Nanashi serveert niet uitsluitend vegetarisch, ze hebben een gevarieerd aanbod.
In de buurt van de Place Clichy vonden we het gezellige 'Joy in Food'. Een krijtbord kondigt de dagschotel aan, en de kokkin geeft uitleg over de samenstelling van de vele originele desserttaarten, allemaal vegan! A volonté verse muntthee en heel vriendelijke bediening.
Alles was lekker en Joy in Food is dus zeker voor herhaling vatbaar!


Als laatste gingen we eten in Veget'halles, in de buurt van Les Halles: mooi interieur maar onvriendelijk.
Het eten was behoorlijk maar behalve de tapenade toch niet bijzonder.
Brood moesten we vragen.

Dankzij alle lekkere wortel-appel-gembersappen heeft Kek niet teveel moeite gehad om Parijs alcoholvrij te overleven...

Vermits ons Trello-lijstje nog niet helemaal afgewerkt is én er al een nieuw in de maak is, moeten we zeker nog terug!


donderdag 6 november 2014

Een week alcoholvrij

Het lijkt een jaarlijks weerkerend gebeuren te worden: een maand zonder alcohol.
Nu dus een week bezig met geen aperitiefjes, geen slaapmutsjes, zelfs geen wijntje bij het eten.
Na een avond Oostends doorzakken met Lien en het Spinvis-gezelschap, had het ontwaken de volgende ochtend iets katachtigs en dat leek een goede aanzet om weer eens alcoholvrij te gaan. Tenminste om een voornemen te maken om...
En het gaat goed. 
We vermijden momenten waarop zeker naar één of ander alcoholisch spul 'moet' gegrepen worden. 
Doordat de grasmachine kapot is, wordt er ook geen gras afgereden. 
Na gedane arbeid 'mag' Kek altijd een Leffe, liefst een blauwe! 
We zijn hier gestart met brouwen van waterkefir: drinkbaar en speciaal, zodat het ander drinken even vergeten wordt. De karaf met gistend spul heeft een beetje het effect van een lava-lamp: en gaan voortdurend kefirbloemetjes en soms zelfs vijgen op en af.


Nog even terug naar het ontwaken en naar Oostende...


Na een Cola - uit een blikje dan nog - en een wandeling met de voetjes in het water, konden we 's middags alweer genieten van de onvolprezen Graankorrel! Een lekker, versgeperst gemberwortelsap, een originele dagschotel en een heerlijke bessentaart! Jammie!
De voorstelling Kintsukuroi in de Oostendse cultuurtempel was veel beter dan deze in de AB.  We hadden ook echt goeie plaatsten: in het midden op rij D, en dat bleek in De Grote Post de eerste rij te zijn... 
Hoe meer je naar Kintsukuroi gaat kijken hoe meer je ook weet wáár te kijken en wanneer te luisteren.
 De toetsensolo's zijn eenvoudig mooi!
Na het concert leerden we wat een buitenvrouw is, en een beetje hoe het voelt om zoveel bijval te krijgen.
En 'de' Corman lag verschillende keren op ons pad.  Kek zag er zelfs een oude vriend terug, die zeker 35 jaar uit haar bestaan verdwenen was.
En 's avonds moest een jasje terugbezorgd worden bij een bijzondere vriendin.
We bouwden duplopaleizen en dansten de pinguindans met de kleinkinderen die op bezoek waren!