California

California
Limantour beach, Point Reyes

maandag 29 september 2014

Campeche ... Keverstad!

Het aantal kevers in Yucatan is groot, dat hadden we al opgemerkt.
Het aantal kevers in Campeche is bizar.
 Alleen al in Calle 55 hebben we er meer dan 10 gespot. Ze zijn meestal nogal wrakkig, 



en het interieur is al helemaal bedroevend, 


maar blijkbaar rijden ze nog steeds en met veel volk in...


In Calle 59 was een mooie beeldententoonstelling! 
Leonora Carrington (1917-2011) was een Mexicaans kunstenaar en schrijver. 
Ze hield zich vooral bezig met surrealistische kunst.

 


Ik moet door die snavels een beetje aan Roland Devolder denken! 

We bezochten de erg kleine Botanische Tuin. En de eerste plant die ik zie ... Mala madre. 
Als ze zo beginnen!


Zondag is niet de beste dag om Campeche te bezoeken. Alles is toe.
Op zoek naar het enige veggie restaurant kwam ik in een winkeltje dat wel open was.
 Bleek daar ook het restaurant Atrapasuenos te zijn. Gesloten op zondag...
Maar na een klapke met de mevrouw kon ze ons toch een lunch maken. 
Daar heeft ze ongeveer drie kwartier over gedaan, maar 't heeft meer dan gesmaakt!


Onder op de menu lees je CREEPS: vertaling van crepas.
Dit is de mevrouw die zo vriendelijk was om speciaal voor ons een lunch klaar te maken!


Bovendien heb ik ook nog heel wat moois gekocht in het winkeltje tegen zeer betaalbare prijs.

Mijn eerste voetenfoto in Mexico, de eerste trouwens met mijn nieuwe TEVA'S


En verder voelden we ons ook wel 'verplicht' om wat gebouwen te bezoeken zoals de kathedraal.
Dat Campeche op de werelderfgoedlijst staat, begrijp ik niet zo best...
De huizen zijn in nagenoeg alle straten kleurig geverfd, dat is mooi,
de stad is nog een stukje ommuurd, er zijn nog een aantal Spaans koloniale gebouwen,
maar verder...


En ja, we gingen met de bus! Ook een belevenis: gammele bus over hobbelige wegen...



zondag 28 september 2014

Uxmal

Op weg van Izamal naar Campêche deden we een 'klein' omwegske naar Uxmal!
Zeer mooie site, geen storende verkoopstalletjes op de site, weinig volk!
De meeste bouwsels mochten zelfs beklommen worden: 
een heel spannende onderneming, vooral de afdaling.
Het pronkstuk: de ovalen piramide.


Als je dit vergelijkt met de armtierige dorpjes waar wij doorgereden zijn, vol onaffe en half ingezakte maar nog bewoonde krotten, dan is er van de Maya-genen niet veel overgebleven.
Ze kunnen wel nog serieuze piramiden bouwen op hun fietsen en bakfietsen. 
Naast de brommertjes en de fietsen verplaatst bijna iedereen zich hier per bakfiets.
Ze worden letterlijk voor alles gebruikt, soms zitten er hele families in de bak. 
Deze hier is een 'winkeltje'


Mooie versieringen op 'het klooster'



Waarom de 'olifantenslurfen' hier anders georiënteerd zijn dan in Chichen Itzá moet ik nog uitzoeken.


Het duiventil...
Erachter begint de wildernis.



De klim op de grote piramide!


En boven werden we beloond met alweer mooie versieringen.
Viktor zou hier nogal geïnspireerd worden...



En een prachtig uitzicht op de duiventil en het achterland!


Deze makker is gelukkig dood ...


Hele kleine miertjes bouwen hier mooie toegangen tot hun nest.



zaterdag 27 september 2014

Izamal, een oude Maya-nederzetting

Stenen, stenen, en nog stenen...
Kan ook niet anders, want in een ver verleden was Izamal het centrum voor de verering van Itzamná, de oppergod van de Maya's en van Kinich-kakmó, de zonnegod.

Een deel van de Maya- bouwsels werd door Spaanse kolonisten gebruikt om een gigantisch Franciscaner klooster op te trekken. De dikte van de muren is ongehoord.


De binnenkoer alleen al is 8000 m² groot.
Bij het klooster staan koetsen met magere opgedirkte paardjes klaar om bezoekers naar de overblijfselen van 3 van de origineel 12 piramides te brengen. 
Wij gingen natuurlijk te voet.


Kinich-Kakmó is volgens één gids de grootste piramide van Yucatan, volgens een andere gids de derde grootse. In elk geval is het grondoppervlak groter dan dat van de piramide van Chichen-Itza.
Dit is de basis, tenminste een deel van één kant van de basis.


Langs een kant kon je naar boven klimmen, en bovenop stond nog een tweede piramide!


Na de beklimming: een poseerfoto!


Zelfs ons hotel is deels op een piramidebasis gebouwd. Dat is nog te zien aan de hoger gelegen tuin! 
Dit is een zicht vanuit de binnentuin!


Ook veel van de geel geverfde huizen gebruikten duidelijk stenen van Maya origine! 
Zou een kind dat in Izamal opgroeide en pas na jaren in een andere stad kwam, raar opkijken dat huizen niet altijd en overal geel zijn geverfd?


We aten,heel toepasselijk, in restaurant Kinich, alwaar ik alles van de kaart at waar geen vlees in zat.



In dit schattig winkeltje, Carma tienda, met verkopers die bijzonder trots waren op hun organische producten, proefde ik vanalles: honing, tamarindepasta, caramel, ... 


En ik was blij dat ze yoghurt hadden, crunoa en bananenbrood! 
Dat was dan ineens ons avondmaal, met nog een lading fruit...








vrijdag 26 september 2014

Chichen Itza

Het afhalen van de huurauto om aan onze rondreis te beginnen, was alweer een oefening in geduld!

De rit van Cancun naar Chichen Itza ging over het enige stukje autosnelweg van Yucatan, met péage.
Geen verkeer, en een onweer zoals we er nog nooit een meegemaakt hebben.
 Donder en bliksem en gietende regen, tientallen kilometers lang. Blijkbaar is het hier de gewoonte om in zo'n geval met noodpinkers aan te rijden...

Ons logies, Dolores Alba, ligt vlakbij de site Chitzen Itza. De kamers geven je geen WOW-gevoel volgens lonely planet, en dat klopt helemaal. Het houdt zowat het midden tussen een afgeleefd Amerikaans motel en Fawlty towers. Twee zwembaden is Dolores Alba rijk, een gewoon, en een 'ecological pool'. Dat laatste is een beetje grilliger van vorm, en de bodem is rotsachtig gemaakt. 
Je kan er eten, en dat hebben we de eerste avond getest: niet om over naar huis te schrijven! 
En al zeker niet om het nog een tweede keer te doen. 

De Maya-site is indrukwekkend. 
Het aantal busladingen bezoekers en hordes verkopers van prullaria ook! 
Zó komen ze aan, met volgeladen trekkarretjes.


Om vervolgens met schragen en planken een stalletje te bouwen bij hun collega's. 
Elk plekje wordt benut...


Wij gingen vroeg, tegen openingstijd, en dat is echt de beste tijd! 

De Kukulkán piramide domineert de hele site. Ze vormt een indrukwekkend bewijs van de astronomische kennis van de Maya's. De vier keer 91 treden + die ene waar heel het spel op rust: 365 dagen van het jaar.
52 uitstekende platen: juist ja!
4 x 5 versieringen geven 20 dagen: de maanmaand van de Maya's.


De huidige piramide is over een kleinere gebouwd, en funderingen rondom geven aan dat er nog een grotere ging gebouwd worden.

Ook het observatorium, bijgenaamd de Caracol, is een indrukwekkend bouwsel met kijkgaten om sterrenstand te volgen. Lijkt eigenlijk nog op onze sterrenobservatoria...


Bovenop het huis van de krijgers kijkt chacmool naar de Kukulkán. 


Rondom staan duizenden zuilen in slagorde.


Een goed bewaarde versiering ...


De 'Church'  en  'nunnery', zo gedoopt door Spanjaarden, zijn erg bijzonder, met veel geometrische tekeningen in de gevel en Chaac maskers met olifantachtige slurf op de hoeken. 
Wij dachten origineel dat die 'slurfen' haken waren.

 

Het veld waar met een rubberbal gespeeld werd, el juego de pelota, is groot en mooi geproportioneerd.
De twee ringen, hoog in de muur, dienden om de harde bal door te gooien.


 Verliezers werden blijkbaar onthoofd. Zo is er vlakbij dat veld een wall of skulls.


Speelden de Maya's oxo?


Onderhoud moet ook gebeuren...


En door de vele stenen is het daar een geschikt biotoop voor allerlei kruipers.


Na het bezoek aan de site, ging het richting Pisté voor lunch.
We probeerden het restaurant Las Mestizas, dat goeie pers had in Lonely Planet en op Tripadvisor.
Honger is de beste saus, natuurlijk, maar voor echt lekker of voor vriendelijke bediening, moet je er niet naartoe gaan.
De rest van de middag hebben we rondgehangen in en bij de zwembaden van Dolores Alba.

De volgende halte is Izamal...






















woensdag 24 september 2014

Cancun

Ga niet naar Cancun zonder

- oordoppen
Het verkeer stopt hier nooit
De airco in hostel Mundo Yoven maakt ontieglijk veel lawaai
Op het dakterras wordt de hele nacht gefuifd

- insectenwerend middel
Heel venijnige kleine bijtende beestjes weten u anders te vinden!

- veel geduld
Trek voor de aanschaf van postzegels een paar uur uit. Zoek eerst lang naar een postkantoor, en zoek daarna uit of ze daar, in die ingang, wel degelijk postzegels verkopen. Ga dan achter in de rij staan bij het enige bemande loket en wacht!


Mensen versturen hier graag pakketten, meestal meerdere per persoon en dat is een werk van lange adem...
Dozen worden gecontroleerd, ingepakt in geel papier, dichtgeplakt, gewogen en gemeten. Alles wordt ingevoerd op de computer.
Adres wordt door de klant vlgs voorschrift op wit papier geschreven en op het pak geplakt.
Dan moet de bediende het adres overschrijven op een formulier en intypen op de computer.
De volgende stap is het uitprinten van stickers met streepjescode, en deze op het pakket plakken
Op de rest van het afgeprinte papier wordt dan nog met dik rood potlood iets in letters en cijfers opgeschreven.
Tenslotte komt er nog een mexicosticker in A5 formaat op. Die stickers zitten per stuk verpakt in folie en moeten minutieus uitgepakt en opgeplakt worden.
Elke stap gaat gepaard met hele discussies, waarin ook andere aanwezigen zich gretig mengen!
Er waren misschien zeven klanten voor, maar zo'n oefening in geduld kan zelfs bomma mij niet leveren!

- goeie ogen
De staat van voetpaden en stoepen is hier ronduit bedroevend. Je kan het meestal zelfs geen voetpad noemen. Straat oversteken: geheel op eigen risico! 
Voetgangerslichten of zebrapaden: nagenoeg onbestaand.


We hebben een Cancun leren kennen zoals je het niet in de folders vindt: lelijk, verloederd, chaotisch, maar met vriendelijke en behulpzame inwoners!