Stenen, stenen, en nog stenen...
Kan ook niet anders, want in een ver verleden was Izamal het centrum voor de verering van Itzamná, de oppergod van de Maya's en van Kinich-kakmó, de zonnegod.
Een deel van de Maya- bouwsels werd door Spaanse kolonisten gebruikt om een gigantisch Franciscaner klooster op te trekken. De dikte van de muren is ongehoord.
De binnenkoer alleen al is 8000 m² groot.
Bij het klooster staan koetsen met magere opgedirkte paardjes klaar om bezoekers naar de overblijfselen van 3 van de origineel 12 piramides te brengen.
Wij gingen natuurlijk te voet.
Kinich-Kakmó is volgens één gids de grootste piramide van Yucatan, volgens een andere gids de derde grootse. In elk geval is het grondoppervlak groter dan dat van de piramide van Chichen-Itza.
Dit is de basis, tenminste een deel van één kant van de basis.
Langs een kant kon je naar boven klimmen, en bovenop stond nog een tweede piramide!
Na de beklimming: een poseerfoto!
Dit is een zicht vanuit de binnentuin!
Ook veel van de geel geverfde huizen gebruikten duidelijk stenen van Maya origine!
Zou een kind dat in Izamal opgroeide en pas na jaren in een andere stad kwam, raar opkijken dat huizen niet altijd en overal geel zijn geverfd?
We aten,heel toepasselijk, in restaurant Kinich, alwaar ik alles van de kaart at waar geen vlees in zat.
En ik was blij dat ze yoghurt hadden, crunoa en bananenbrood!
Dat was dan ineens ons avondmaal, met nog een lading fruit...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten