Wind en regen en streetart

Uitgerekend het winderigste en natste weekend van september trekken Margot en Kek naar Oostende voor een uitgestelde Crystal Ship en wat last minute Beaufort.
We zijn zeer benieuwd naar wat de derde editie van Crystal Ship zal bieden...

We logeren twee nachten in het spiksplinternieuwe hotel Upstairs, 
in de Hertstraat.

Het design van de benedenruimte is geweldig, het restaurant draait goed, de kamers zijn in orde maar toch wel redelijk stoffig, en de receptionist zit er zo te zien en te horen niet met volle goesting.
Ons bed ligt altijd weer vol zand.

De eerste avond gaan we in de buurt van het hotel, in het half- en uiteindelijk volledig donker al wat streetart spotten.

Het is soms zo bangelijk stormachtig dat Kek zich wel een helmpje wenst.

Dourone, met zijn thema’s vrijheid, respect en diversiteit in een kleurrijk werk

Ben Slow vereeuwigde dit Oostends koppel op een Oostends hotel.

We zijn echt fan van de speelse, humoristische werkjes van Oakoak  een Franse kunstenaar. 

Oakoak gebruikt in het straatbeeld aanwezige elementen om er een fantasietje mee uit te halen.

Hieronder een combinatie met Jaune, die al voor de derde keer zijn mannetjes mag loslaten in Oostende.

Dag twee doen we de ronde van Oostende, wat ons 34000 stappen oplevert, een natte broek, natte voeten, natte mouwen en een loopneus.

Maar we beginnen droog met een heerlijke Oakoak die we in het donker misliepen...

Kek is fan van dit poëtische werk van Sainer!

Het Uruguayse collectief Licuado verenigt de zee en de storm symbolisch in twee vrouwen.

Een werk van Matthew Dawn: 

een zelfportret waarbij hij ego en bekendheid in vraag stelt.

Sluit wel aan bij alle lachende politiekers, of politiekers in spe die overal aan de Oostendse ramen geplakt zijn.

Een nachtelijk tafereel van de Gentse A Squid Called Sebastian

Een verroest autowrak met 2 vreemde figuren: werk van de Argentijnse Milu Correch

Een mooi werk van Miel - het is eigenlijk een werk uit twee delen aan de twee uiteinden van een gebouw

Miel hoort bij het kunstenaarscollectief Telmo & Miel

Een vrolijk, kleurrijk werk van de jonge winnares van de talentenjacht 2018:

Chiara Danneels

Er is nog meer moois, maar het is lastig foto’s te maken bij regen en ontij en bovendien zijn we bij twee werken niet geraakt tijdens ons weekend.

Gelukkig blijft streetart lange tijd aanwezig en komen we volgend jaar allicht terug voor een vierde editie.

Er zijn nog veel muren in Oostende!

Onze omzwervingen leveren ook nog veel fijne Jaunes op!

Op een bed & breakfast

Op een schoolgebouw...

We bezoeken nog een paar werken van Beaufort 2018!

Holy Land van Kader Attia in Middelkerke

Monument for a wullok van Stief Desmet op het einde van de strekdam in Oostende

‘s Avonds maken we nog een night run mee, waar veel volk door regenachtig Oostende 7, 14 of 21km loopt. Dat is 1, 2 of 3 keer dezelfde toer.

Omdat er storm en bakken regen voorspeld zijn, gaan we op dag drie enkel nog naar de boekenmarkt in de bib. 

Het is een organisatie in het kader van het literaire festival WoordZee dat normaliter in ‘t Leeshuus en op de Groentenmarkt zou doorgaan.

Kek vindt er een paar werkjes van Toon Tellegen.

Dat is weer een paar dagen leesplezier -

Alles gaat voorbij

De zomer was weer mooi,

en goed gevuld ook,

met geweldige uitstappen in eigen land of net over de grens.

Opeens is hij dan echt wel voorbij, het is bijna niet te vatten.

Voor Kek begon deze zomer met een uitje naar Utrecht, 
met de fantastische Mr E, maar zonder Soy.

Daarna kwam Eu voor wat Heures Musicales met Monsieur Menuge.

We waren weer present in Watou voor een mooie dosis kunst en poëzie, al was het een paar dagen zonder kleren...

Voor Abramovic gingen we naar Bonn, het was er heet!

We pikten op een geweldige locatie in Oostende ook nog een voorstelling ‘Chasse Patate’ van Studio Orka mee.

En voor het MA-festival logeerden we vier dagen in Brugge.

En dan was het tijd voor de Harie: 

21 keer slapen voor Viktor, Miel en Lotte 

-het werden er uiteindelijk 18, maar Miel was toen gelukkig de tel al kwijt-  

en 28 keer slapen voor Kek. 

Het was in elk geval weer ongelooflijk snel voorbij.

Met de vierde wandelzoektocht van de wandelknooppunten kunnen we het vakantiegevoel nog even rekken.

We moeten er echt wel terug ‘inkomen’, maar al gauw hebben we beet!

Er zijn mooie plekken, daar bij de Molse meren, maar het lawaai van het verkeer is bijna nooit weg!

Gelukkig maken de boten geen geluid...

Het mooiste stuk is rond en door de Maat, het reservaat van Natuurpunt.

De Kikkerpoel met heel lage waterstand en langs de oevers zonnedauw!

We zien wel dat de herfst in aantocht is...

Zwavelzwam

Ruitjesbovist

Zwerminktzwammetjes

Herfsttijloos, met zijn drie stijlen en zes meeldraden

We vinden uiteindelijk 10 van de 12 foto’s, en vinden het spijtig dat foto 1 niet meer ‘meedeed’ omwille van sabotage.

Dankzij de handige kaartjes van Natuurpunt hadden we nochtans snel door waar we die foto 1 moesten zoeken...

En dan roept de plicht: 

de verwilderde tuin,

de auto naar de garage, 

bergen was van aan zee, 

bergen post, 

terug naar de muziekschool, 

terug op bezoek bij de oude vrouwen, 

...

Gelukkig is er nog Odegand om naar uit te zien, en een weekendje Oostende voor Crystal Ship!

En Kek kijkt uit naar de terug-naar-school verhalen van Viktor, Emiel en Lotte...

En dan is er de vierde week

Dat is onze laatste week in de Harie ...

Die vierde week moest erbij omdat anders de derde week al de laatste week is.

Op die manier is er ook ooit de derde week bijgekomen.

Kek heeft een moeilijke relatie met ‘laatste weken’ en ook met ‘laatste dagen’ en de ‘laatste avond’.

En dan zwijgen we nog over de laatste keer zwemmen, de laatste zonsondergang of de laatste keer zuur soep ...

Een week met heimwee naar de kleine kinderen

Een week vol grote kinderen

Een week die even snel als elke vorige week afgelopen bleek

en waar het elke avond vroeger donker werd

Een week vol met zwemmen en wandelen

En wandelen en zwemmen

En spellen spelen en lezen

En lekker eten

En een verjaardag

Wandelen

Rond de Doornpanne, een stuk langs een paardenpad

en een stuk wildwandelen...

Door de duinen aan Sint-André

Naar Nieuwpoort door de Ter Yde duinen

voor een bezoek aan Tante Jeanne

Een training van 30km voor de Refugee Walk

Margot komt er speciaal voor naar Adinkerke.

Van het station gaat het via een aantal knooppunten naar de Krakeelduinen 

en via de Sahara langs de Franse grens naar het strand.

Fien en Kek haken na 9km af in De Panne.

De rest wandelt nog 21km verder.

Zwemmen dan

Bij vloed, zoveel is duidelijk

Of het nu ‘s morgens vroeg, dan wel ‘s avonds laat is

Er wordt bij vloed gezwommen!

We hebben een trouwe handdoekbezorger!

En natuurlijk zwemmen we soms ook overdag

Als het maar bij vloed, of toch bij ‘bijna vloed’ is...

Spellen spelen

Bij Tzolk’ien is het hard nadenken geblazen.

Eten doen we ook

Veel en lekker

Zeker als de Qui kookt

En er wordt -een traditie- een verjaardag gevierd in de Sassy’s met

PIZZA!

Sommigen eten nog een tweede, bij wijze van dessert

En dan komt het laatste vertrek, 

met tram, trein, tram en veeeeeeel bagage

Kek gaat op haar allerlaatste dag aan zee nog wandelen bij Ysermonde.

Ze ziet er een merkwaardig kunstwerk van Edith Dekyndt voor Beaufort

De trap wordt blijkbaar gebruikt om op regelmatige tijdstippen de ruiter en het paard op te poetsen.

Links het reservaat, rechts het militair domein en af en toe veel gepensioneerden op elektrische fietsen

De mooie vlakte van het reservaat, 

met het lelijke Nieuwpoort er achter

Met de overzet terug naar Nieuwpoort-bad

En tot slot de laatste zon-zonder-gang

Binnen 11 maand zijn we terug -