Divide et impera

Twee logés en twee entertainers, even zelfs drie, die baat hadden bij deze oude wijsheid...

Er werd gespeeld, maar natuurlijk ook gewerkt.

Hakken, rijven, sproeien, zaaien, rijven, stampen en terug sproeien: Emiel zei het als een mantra.

Hij vindt zonder twijfel het hakken het leukste, echt jongenswerk, bittere ernst! Zijn trekje van ongeloof toen ik hem een echte hak (weliswaar met afgebroken steel en dus een beetje op maat) gaf om samen te hakken! 'Vanonder isse messs' moest iedereen weten.

Sproeien is sowieso leuk, want water en zand, dat geeft modder! 

Er zijn twee soorten sproeien. 'Regensproeien'' is in de lucht sproeien 

en dan heb je op de grond sproeien, en daar komen plassen van!

Per ongeluk op Kek sproeien is ook hilarisch natuurlijk.

Viktor kwam even helpen en zaaide als een echte zaaier. 

We zaaiden een perceeltje Phacelia, een perceeltje 'insectenbuffet' en tot slot gele mosterd.

Na het werk moeten nog alle holen van de monsters grondig geïnspecteerd worden.

Terwijl Miel en Kek aan t werk waren, was Viktor samen met Margot binnen 't zij in Lego-land, 't zij in drakenland of in muzeumland.

Dat er niet alleen gebouwd moet worden met de Lego maar ook gespeeld, snapte Margot niet zo best.

Om de avondlijke energieopstoot te kanaliseren, werden nog ettelijk toertjes rond de tuin geloopfietst. 

De brullende carnotaurus was ook van de partij.

Naar het park zonder fototoestel, jammer genoeg... 

We verzamelden vanalles voor Viktor zijn museum!

De holen van muizen, ratten, spechten waren moeilijk te verzamelen.

We voederden eenden, ganzen en waterkiekens. 

We zagen dat waterkiekenpapa's heel goed voor hun gezin zorgen, en broodjes wegkapen voor de veelvraten van ganzen en eenden, en die broodjes naar de mama en kleintjes brengen die onder de struiken dobberden.

De kelder met de vleermuizen was op slot maar maakte een diepe indruk op Miel.

We leerden dat Dodoens een kruidenmeneer was, en dat nog andere mensen dan Kek een moestuin hebben.

We verzamelden takken en stokken en gooiden ze vanop bruggen in 't water en ook in de enige modderige plas die we tegenkwamen.

 Uit die plas moest een groene Croc gered worden... 

We aaiden de horens van de reus.

We zagen een loopster die een boom probeerde omver te duwen.

We raapten dennenappels, ook groene.

En toen kwam er een auto langs, met daarin Papa, en Mama en Lotte!

Nu is het hier leeg, maar niet voor lang!

Klein geluk, groot geluk

Sinds ik het kunstenfestival in Watou ontdekte, ga ik er elk jaar minstens één keer langs! 

Dit jaar hebben ze het 'klein geluk' (in tijden van overvloed) genoemd, maar voor mij is het telkens weer 'groot geluk' (in tijden van schaarste) om er te kunnen zijn!

De installaties en de poëzie zelf natuurlijk, maar zeker ook de rust in Watou, de West-Vlaamse vriendelijkheid, de lokale biertjes, de suppoosten, Dirk's cafe ... dragen bij tot het heerlijke Watou-gevoel!

De kleurrijke duiven, een werk van de Brit Patrick Murphy, zitten op de kleine markt en elders broederlijk naast hun grijze soortgenoten. In de avondschemer zijn ze er nauwelijks van te onderscheiden.

Het leven en werk van Leonard Cohen behoort tot de toppers van deze editie! 

Je hebt er tijd voor nodig, maar het zijn kippenvelmomenten om de opnames van bvb het festival op the Isle of Wight van 1970 te bekijken en te beluisteren! 

In de film over zijn beginperiode als dichter wordt hij als wijze, grappige man in beeld gebracht.

En dan zijn er zijn grafische werkjes: ook wijs en grappig.

En enkele, ook in het Nederlands vertaalde teksten zoals deze.

De boekenkamer met leeshol uit papiersnippers, een installatie van de OostenrijkerThomas Ehgartner, was even de oorzaak van een klein ongenoegen. Doppe, vele jaren suppoost op Watou, een ancien dus, was voor een moment van groot geluk, in dat hol gaan liggen. Toen kwam de verantwoordelijke langs en kreeg ze een veeg uit pan: suppoosten horen daar niet te gaan liggen! 

Ze was deze keer gewoon op bezoek en even aan 't genieten...

 

Met je hoofd in de wolken is mogelijk gemaakt door de Japanner Matsuri Yamana.

De Moleskine notebooks die voor de affiche gebruikt werden, stemmen tot nadenken over ons druk,druk,druk gedoe! Elk kopspeldje stelt een afspraak voor van een mens met een drukke agenda.

Indrukwekkend was ook het werk van de Pakistaan Khalid Chishtee, Pursuit! 

Ongewoon materiaal, maar heel aansprekend.

Een keikeikeischattig filmpje is te zien in de Graanschuur.

De muur is wel een beetje vuil ... 

En er is nog veel meer moois te zien! 

Straffe pastoor ook in Watou! Hij stelt zijn kerk open voor Boeddha en ongeloof.

En bij Dirk (en Mira) krijg je naast een lekker biertje ook nostalgie en poëzie, en een lekker toastje ...

Waar eet Kek vegetarisch? Deel 2: België ...

Omdat het misschien minder interessant is om 'uitgebreide' beschrijvingen van restaurants te lezen heb ik een soort van ranking bedacht ...

In welke restaurants 'kan' ik verschillende keren per week gaan eten? *****

Met 'kunnen' bedoel ik: het steekt niet tegen, verveelt niet, blijft lekker en interessant ... 

Het is beter dan of minstens zo goed als thuis!  En ja, dat is redelijk persoonlijk!

Zonder twijfel in Avalon, Gent.

Maar ook in De Graankorrel te Oostende!

De dagschotel is er vegan, lekker, origineel, verzorgd en gevarieerd.   Het restaurant is kleinschalig -de kok is ook diegene die opdient en afruimt- dus moet je er niet gehaast naartoe! En als je zeker wil zijn van een plekje, is reserveren de boodschap. Hun wortelgembersap is super lekker gemberig! De Graankorrel is enkel 's middags open. Er is ook een restaurant in Durbuy en de bessen vanop hun bessentaart komen uit eigen oogst.

In welke restaurants kan ik één keer per week gaan eten? ****

Hiervoor zijn meerdere kandidaten: de Appelier in Gent, het Lukemieke in Leuven, de Bron in Brugge, den Teepot  in  Brussel. In elk restaurant is elke dag een dagschotel en/of een dagmenu aan een interessante prijs.

Het Lukemieke, tenminste het eten in het Lukemieke, is meestal erg smakelijk en evenwichtig. 

Het is er gezellig maar soms heel druk: ga dus bij voorkeur tegen openingstijd, of tegen sluitingstijd!

Ongewone combinaties van smaken, kleuren en texturen. De desserten zijn tiramisu en dagvers gebak. Heerlijke chocoladetaart, en andere taarten! Je krijgt er een slaatje vooraf en gratis water op tafel.  In de zomer is het leuk in de tuin!

De Bron is lekker, verzorgd, met vriendelijke bediening. Het enige wat ik niet snap is dat er aan sommige gerechten stukjes seitanworstje zijn toegevoegd. Ook lekker versgeperst wortelgembersap!

Bij den Teepot  eet je redelijk sober, maar wel evenwichtig. Het restaurant is enkel 's middags open en bevindt zich op de verdieping boven de Bioshop.

Waar kan ik elke maand wel eens gaan eten? ***

De Greenway, in Gent en Leuven, en hopelijk ook ooit eens in Antwerpen! 

De Kleine Prins te Roeselare heb ik leren kennen toen familie in het nabijgelegen ziekenhuis was opgenomen. Naderhand ook nog wel eens geweest op doorreis. Het is een klein restaurant, maar hun aanpak is best in orde!

Waar kan ik een paar keer per jaar gaan eten? **

De Komkommertijd in Gent.

Het restaurant van de Bioplanet in Gent.

Sassy's in Oostende. 

Ze hebben daar een heel uitgebreid gamma pizza's, en suggesties van de dag voor soep en hoofdschotel. Die hoofdschotel kan nogal eentonig zijn. De bediening is heel goed, en na het eten word je nog verwend met een likeurtje. De kokkin is veganist, en dus weten ze daar waarin veganisten verschillen van vegetariërs.  EVA-korting én klantenkaart! Vroeger in hartje Oostende, nu uitgeweken naar Stene, maar met gratis fietsen aan het station van Oostende toch makkelijk te bereiken.

De broers van Julienne in Antwerpen. 

Dit restaurant heb ik nog maar heel recent een keer geprobeerd. Het is goed meegevallen, de soep was er heel erg lekker, de dagschotel was in orde. Het was leuk tafelen in de tuin. 

Een tweede test is aangewezen!

Antwerpen is verder een w o e s t i j n voor vegetariërs.  Voor een lekker broodje en sapje kan je zeker terecht in De Lombardia , maar het is er duur, en ze zijn er onvriendelijk. Tenminste, dat was jaren geleden zo. Nu kom ik er al een hele tijd niet meer en misschien hebben ze ondertussen leren omgaan met hun klanten?

In geval van nood zijn er in veel steden de EXKI en vegetarische opties in Le pain quotidien.

In Leuven is er ook de Loving hut, een vegan restaurant. Ik ben er nooit geweest, wel in the Loving hut in San Francisco. In SF was het er heel ongezellig en niet zo smakelijk en dus volstond één keer.

Waar eet Kek vegetarisch? Deel 1: Gent!

Thuis in elk geval, en verder vooral in Gent en andere Vlaamse steden...

Dé klassieker - ik kom er al sinds mijn studententijd, ging er tijdens mijn Gentse periode van wonen en/of werken, ga er sinds de kinderen in Gent studeren heel regelmatig - is de

Appelier. 

Pretentieloos, vers, lekker en evenwichtig! Dagschotel wordt aangekondigd op een krijtbord in de inkom. Vriendelijke bediening, kindvriendelijk, gratis water, lekker sausje dat apart op tafel komt, eigen desserten, biobier... en EVA- korting! Een echte aanrader, ook de tuin! 's Avonds is er ook steeds een pastaschotel. Zelf heb ik die nog nooit geprobeerd, maar mijn kinderen wel! Veganistisch op verzoek!

Gent is een echt paradijs voor vegetariërs. Geweldig!

Avalon is mijn plek als het iets meer mag of moet zijn, als er iets te vieren valt, of ik ben met een niet-vegetariër op stap. Ze werken bij Avalon ook met dagschotels of dagmenu, die ook op een krijtbord worden aangekondigd. De creaties zijn een lust voor het oog en voor de smaakpapillen. Zeer fijne en originele combinaties van smaken en kleuren komen op je dagelijks bord. De desserten zijn elke dag anders en origineel! Alles is er kraakvers en biologisch, je krijgt er EVA-korting, krant en tijdschriften als lectuur, wel geen water op tafel. Enkel 's middags open en dat is soms wel lastig... 

Vegan eetopties zijn de Komkommertijd en het Lekker GEC. 

Ook Avalon kookt meestal veganistisch natuurlijk!

In de Komkommertijd hebben ze voor een buffet-stijl gekozen,  waarvan je voor een vaste prijs zoveel mag eten als je kan. De Vietnamese loempia's zijn een gegeerde klassieker, en voor de rest kan je elke dag een andere soep proberen, verschillende koude en warme gerechten en een dessert, meestal gebak. Je krijgt er EVA-korting en geen water op tafel. Ik heb vaak wel het gevoel niet echt 'welkom' te zijn in de komkommertijd, of met andere woorden: ik vind ze daar niet erg vriendelijk. 

Nog een nadeel is dat je enkel cash kan betalen.

Vriendelijk zijn ze zeker in 't lekker GEC. Je eet er per gewicht: zelf opscheppen, je bord wordt aan de kassa gewogen, je betaalt naargelang het gewicht. Met wisselende koks krijg je ook wisselende kwaliteit, of met andere woorden: het is niet altijd even lekker. Of je een evenwichtige maaltijd samenstelt, hangt ook helemaal van je keuzes af. Dat is in de komkommertijd niet anders. Bij goed weer kan je buiten op het terras eten en tegelijk 'mensen kijken'. Je krijgt er EVA- korting en je kan er ook gewoon iets komen drinken! Alles is er bio en zoveel mogelijk ecologisch en duurzaam. Bovendien vlakbij het St Pietersstation, wat wel makkelijk is als je met de trein reist.

Recent hoorde ik over de Zuidkant: bio, home-made, elke dag anders. Wat ik hoorde was heel positief, dus ging het richting Gentbrugge. Na één maaltijd kan je natuurlijk geen restaurant beoordelen. De inrichting is erg mooi, ruime tuin met vijver en bomen, en het eten wordt zeer toegewijd klaargemaakt en toegelicht. Water aan tafel en EVA- korting. Mijn bord tapas was erg lekker,

 maar het hoofdgerecht, een tajine, was niet erg evenwichtig. Lekker dessert! We hadden allicht een 'slechte' dag, want op de website kan je alle menu's bekijken, en die zien er veelbelovend uit.  

Krijgt zeker een tweede kans! 

En verder heb ik ooit Cuisine ouverte geprobeerd, het vegetarisch menu in de Walrus, de vegetarische dagschotel in de Bioplanet,  en De groene waaier

De Walrus en de Bioplanet kunnen gecatalogeerd worden als 'veel en voedzaam'  en dus waar voor je geld! Bij Bioplanet krijg je ook EVA-korting, tenminste op de vegetarische gerechten...

Met Cuisine ouverte heb ik een probleem. Het is mij daar de drie keer dat ik er was niet erg meegevallen, ondanks dat mijn gezelschap wel enthousiast was. De ruimte zal er ook wel voor iets tussenzitten, en eerlijk gezegd, vond ik het daar geen waar voor mijn geld. Maar dat was in de absolute beginperiode, dus misschien moet het toch wel sympathieke restaurantje nog eens een kans krijgen?

Over De groene waaier durf ik niets meer te zeggen, omdat het te lang geleden is dat ik er kwam. Het ligt dan ook een beetje 'uit de richting'...

En oei, ik was de Greenway bijna vergeten! De Greenway is soms echt dé oplossing, omdat het centraal ligt, altijd open is en een aantal vaste (lees vertrouwde) opties heeft.  Bovendien is het daar zo ongedwongen, dat je er echt op je gemak bent! Sinds enige tijd geen EVA- korting meer, maar een eigen klantenkaart.

Wordt vervolgd! Er zijn nog Vlaamse steden waar heel lekker vegetarisch gegeten kan worden!

Hoe is het ondertussen in de moestuin?

Een moestuin vraagt regelmaat, zoveel is duidelijk. 

Nu ik hem - vreemd dat moestuin mannelijk is - de laatste week weer een beetje verwaarloosd heb, was het hoog tijd om orde op zaken te stellen!

Het erwtenperceel is vrijgemaakt! Ongelooflijk hoe gezond en krachtig de onkruidplanten waren, die tussen het rijs stonden en hoeveel slakken erin verstopt zaten. 

De erwten hebben het ook ongelooflijk goed gedaan, dus misschien is dat het enige stukje grond dat een beetje treffelijk is?

De postelein groeit langzaam maar zeker, de snijbiet begint al te bloeien zonder dat er iets oogstbaar geweest is, de tweede zaai zuring is nog niet plotsklaps verdwenen, de bonen zijn miezerig. 

Eerst waren er amper bonen gekiemd. Kan natuurlijk ook dat ze allemaal door slakken zijn opgegeten. Naderhand heb ik nog in potjes bijgezaaid, maar ook hier was slechts de helft gekiemd. Die zijn een week geleden uitgeplant en ze hebben de eerste zaai ingehaald.

De venkel begint zowaar kleine knollen te vormen.

De aardappels zijn oogstbaar, de opbrengst is klein.

Maar het is wel prettig je maaltje aardappels te gaan uitdoen!

De courgettes bloeien weelderig, maar veel courgette is er nog niet gevormd.

De besjes zijn geoogst, dik, rood en sappig, en ze waren lekker! 

De asperges krijgen nog nieuwe scheuten.

De rabarber is krachten aan het opdoen voor volgend jaar.

En, ik heb de draadafsluiting van de buren gebruikt om mijn 'percelen' te markeren!

Een illusie armer

Wat stelt een ander mens dan Kek zich voor bij een nocturne voor de opening van een bijzondere tentoonstelling?

Het zal allicht aan mij liggen, maar ik had een redelijk persoonlijke, onderhoudende rondgang met hier en daar wat achtergrondinformatie en een verzorgde receptie achteraf verwacht. Zeker omdat er bij de uitnodiging 'inschrijven verplicht' stond. 

Niets van dat alles bij de nocturne in het Pand gisteravond. 

Het Wonderkabinet zou er 350 unieke stukken uit de UGentse etnografische verzameling tonen. 

Fien, Anna en Kek daarheen, maar we waren niet alleen. 

Om 19u45 was er in de bibliotheek van het Pand al geen binnenkomen meer aan, en bleek de toespraak nav de opening al om 18u30 gepasseerd te zijn.

Met ons praktische geesten dachten we 'we gaan ergens in t zonnetje zitten, en proberen binnen een uurtje nog eens, als de grootste drukte voorbij is'.

Vergeet het! 

Om 21u stond de gang in het Pand helemaal vol aanschuivende mensen. We geraakten zelfs amper in de gang, omdat de receptie voor de paar honderd gelukkigen die al binnen geraakt waren, pal bij de ingang plaatsvond:  Prosecco, wijn en bier mits betaling.

Omdat we ondertussen zoveel dorst hadden van de vergelijkende studie van de Gentse neuzen -eerder op de dag gekocht bij het 'echte' en het 'valse' neuzenkraam op de Groentenmarkt - zijn we gezellig op kot een theetje gaan drinken vooraleer terug richting Schilde te snorren. 

De neuzenverkopers vechten zo te zien een echte oorlog uit. 

Omdat we niet konden beslissen waar we zouden kopen, gingen we eerst bij de linker, dan bij de rechter. Deze laatste begon zonder aanleiding zijn buur te beschuldigen dat 'hij zijn neuzen gewoon bij ALDI kocht'!

Misschien was het Wonderkabinet toch maar een excuus om weer eens naar Gent te kunnen?

Helemaal nat

Regen, aanhoudend regen, soms hard, soms gestaag vallend. 

Veel regen geeft plassen, veel plassen!

Het allerleukste is dan om gelaarsd en wel door veel en diepe plassen te lopen, te spetteren en te springen. Steeds opnieuw, dolle pret!

In t weekend konden we al eens 'helemaal nat' worden -zoals Emiel het kort samenvat- dankzij een paar super modderige plassen. 

Het geluid naderhand van de kleine stapper met zijn laarsjes vol water, zjoemp, zjoemp, zjoemp ... 

'Helemaal nat' eh!

Gisteren was het weer zo ver: buiten spelen! Met laarsjes en jas en kamion ging het, door de regen en door de plassen uiteraard, richting Rentfort. Kek moest achter Emiel door de goot, tussenin de kamion, die soms redelijk weerbarstig de verkeerde kant uitrolde.

Helemaal nat!

Vandaag begon de dag met buiten 'werreken', patatten uitdoen, wiedsel naar de composthoop brengen, en terug de kamion uitlaten. Na een paar conflictsituaties met de kamion, die zijn beste tijd echt wel gehad heeft, toch maar geopteerd om de 'grote binnenhuis voertuigen' van stal te halen... 

Dat is echt wel Emiel zijn ding!

En verder werden:

 spookjes geknipt

Ijskes gegeten

Gewinkeld en (nieuwe) dinopuzzels gemaakt

Grote golven geproduceerd

Ben je moe, Miel? 

Neeje! Helemaal nat.

De Grote Kleine Kunstenaar en de Kleine Grote Werker

Viktor is een echte tekenaar geworden! Met vaste hand vult hij papier met 'zeedieren', met dino's of varanen, skeletten en nog veel meer!

Een paar voorbeelden

Klein, groter, grootst (februari 2014)

Zeedraak, slang, ei, kaka, baby (april 2014)

Skelet (mei 2014)

Hij tekent in het Portugese zand (juni 2014)

Ik merkte ook een werkje op aan een raam in Gent: Zeedieren (februari 2014)

Laatst was hij op bezoek en vroeg 'wie heeft al deze schilderijen gemaakt?' 

(Er hangen nogal wat kinderwerkjes uit een ver verleden aan onze muren)

Ineens bekeek hij ze met een kunstenaarsoog ...

Vandaag was het ideaal weer om te tekenen. De oogst is groot!

Emiel wil w e r k e n. Echte dingen doen, het liefst buiten. Al sinds hij kan lopen, is hij gefascineerd door borstels, en flippers. Als hij ergens een borstel zag, kwam hij ermee aangezeuld en was het 'vegen, Kek!'

Sinds hij voor zijn verjaardag een kruiwagentje met schup en rijf kreeg is het 'werreken, Kek!'

In de tuin zijn een paar goeie plekken, vindt hij, om te rijven, andere plekken zijn beter om te schuppen, en nog andere dienen om het rijfsel en schupsel naar toe te voeren. Wel te verstaan dat Kek dan ook meewerkt, alles in duo!

Zelfs in de regen moesten we vandaag aan de slag. 'Komaan, Kek, nu werreken!'