Keuzestressssssss ...

Keuzes maken... 

Sommige mensen doen dat verbazend makkelijk. 

Voor Kek brengt 'moeten' kiezen al heel haar leven stress met zich mee.

Gewoon een outfit kiezen voor een andere activiteit dan 'wat in huis of tuin rommelen' is al lastig. 

Vroeger had Kek vier categorieën in haar kleerkast: schoolkleren (met stip de grootste groep), kleren voor een uitje (een paar), wandelkleren (de makkelijkste groep) en ten slotte huiskleren, zijnde alle afdankers van de vorige categorieën.

Sinds het pensioen loopt alles wat dooreen en komt Kek in haar kast kleren tegen waarvan ze nagenoeg zeker weet dat ze nooit meer gedragen zullen worden.

En toch blijven ze hangen en maken ze de keuze telkens weer moeilijker.

September is trouwens een keuzemaand bij uitstek! 

Een aantal beslissingen kunnen nu niet langer vooruitgeschoven worden.

Muziekschool of geen muziekschool meer? Omdat het blokfluiten steeds minder goed gaat, is het frustrerend om nog les te blijven volgen. Alleen orgel dan maar?

Inschrijven kan nog tot 30 september.

Ontslag nemen uit cultuurraad en milieuraad of toch maar blijven gaan?

Het ontslag hangt al een tijdje in de lucht en is zelfs al eens aangeboden.

 Kek vindt dat ze op de vergaderingen van die raden niet echt een structurele bijdrage levert, en dat ze sowieso een beetje de vreemde eend in de bijt is. Toch betekent blijven gaan ook 'wat voeling met de gemeente houden' en vooral met de vele plannen die ons NVA-bestuur steeds weer in petto heeft.

Bomma haar vertrekken verhuren en volgens welke formule, of toch nog niet?

Sinds Bomma in juli 2015 naar de Bijster vertrok staat haar deel van het huis leeg. Het is een beetje absurd om dat zo te laten, temeer dat het ook niet gratis is om dat deel te onderhouden. Anderzijds geeft Kek wel een deel van haar privacy op bij verhuur. En stel dat de huurders tegenvallen...

 Wegdoen of toch nog bijhouden?

Er is niets dat zoveel rust brengt als ruimte! Plaats hebben! Overzicht hebben...

Dat is heel moeilijk als je alles wil bijhouden. In Kek haar huis zijn plaatsen waar de dozen met spullen zich al jaren opstapelen. Er zijn dozen met spullen en papieren die Kek al meezeult sinds haar studententijd...

En eens iets is afgedankt, komt het volgende probleem:

Afdankers proberen te verkopen, naar de kringwinkel of naar het containerpark?

Iets te drinken kiezen tijdens een alcoholvrije maand!

Iets dat ook elke septembermaand weer aan de orde is: welke concerten kiezen uit het aanbod van Odegand?

Zelfs dat jaarlijks concertenfeestje in Gent brengt keuzestress met zich mee: slechts drie concerten uit het aanbod kiezen is niet makkelijk! Het is vooral dingen moeten laten liggen dat moeilijk is.

Dit jaar ging Kek trouwens naar een boventonen zingende Duitse madam luisteren, naar het Rastrelli cello ensemble en naar het Barcelona gipsy balkan orchestra.

De boventonen van Anna-Maria Hefele zijn een bizarricum. Kek wilde dat persé eens horen, maar het was uiteindelijk een beetje een verkeerde keuze. Aan het vrij matig applaus te horen vonden veel mensen in de volle Sint Jacobskerk dat ook.

Het Rastrelli cello Quartet kon wel overtuigen. Ze begonnen heel overtuigend met Popper, gevolgd door Grieg en Prokofiev (bewerkingen). Nadien lieten ze horen dat ze ook volksliedjes en zelfs jazz aankunnen. De overvolle Miry-zaal was laaiend enthousiast.

Als afsluiter in een nokvolle Bijloke, kwam het Barcelona gipsy Balkan orchestra met uitgelaten muziek. Ook hier waren toehoorders zeer enthousiast.

Keuzestress is er trouwens ook bij de nazaten!

Huisarts of pediatrie kiezen?

Één uurtje in school X of twee uurtjes in school Y aanvaarden?

Een viool kiezen!

Zangles of toch niet?

Deeltijds gaan werken?

Verhuizen?

Raad geven is moeilijk...

Je zou verwachten dat keuzes makkelijker worden met ouder worden, maar het tegendeel blijkt waar!

Kek heeft allicht niet genoeg, of net teveel geleerd uit foute keuzes?