Mielepoot en Viktorpoot

De Mielepoot ontstond vorige zomer op een wandeling door de Schipgatduinen in Oostduinkerke.

Af en toe wordt hij eens van onder het stof gehaald... 

Zoals op die regenachtige, koude 7 april in de paasvakantie.

Kek was zowaar al een beetje vergeten hoe een Mielepoot eruitzag.

Maar beetje bij beetje werd er terug een heel verhaal (nieuw maar aanvaardbaar)  rond verzonnen... 

Hoe een Mielepoot zich verdedigt, wat hij eet, waar hij zijn hol maakt, en hoe er op zekere dag een meisje Mielepoot, Mima, aankomt.

Mielepoten leven dus onder de grond, liefst onder bomen, ze eten planten en wortels, hebben gifklieren op hun staart en slaan bij het vechten met die staart. 

Alleen reigers kunnen hen eten, omdat reigers ze eerst gifvrij maken. Andere vogels gaan dood als ze een Mielepoot eten. 

Miel vindt het allemaal heel interessant...

Viktor volgt vanop een afstand, en vindt het op een bepaald moment 'niet meer leuk', en dus moet Kek een Viktorpoot verzinnen. 
Een Viktorpoot leeft in het water, hij heeft een stuk of zes zwempoten en een staartvin, eet hele kleine beestjes, en krijgt gifstekels als hij volwassen is. Uiteraard moet er ook een meisje Viktorpoot op bezoek komen: Madelief. De echte Viktorpoot verleidt Madelief door kleine beestjes te vangen en op een steen klaar te leggen. Hij krijgt er van opwinding stippen van op zijn hoofd...

De verhaaltekeningen worden gebundeld, het eerste blad moet ingescand en afgeprint worden, zodat ze allebei een exemplaar hebben. 

En dat is nu ook een goed geheugensteuntje voor Kek!

Uiteraard was die tekening, zoals trouwens bijna alle Kek-tekeningen, begonnen met Smeerkees. (smeerkees)