Het is wat met de overvloed aan appels dit jaar!
Een diepvries vol met appelmoes, een ijskast vol met eetappels, bokalen vol appelringen...
Omdat alles vol zit en er toch nog appels blijven vallen, wordt er nu versapt om cider te maken
De eerste keer ging het nogal geïmproviseerd.
Alle appels binnen handbereik gingen de Versapers in.
Achteraf bleek dat niet eens een slecht plan: verschillende soorten appels leveren elk hun bijdrage aan de cider. De ene is zuur, de ander zoet, nog een ander bevat meer gisten op de schil.
Na een halve dag appels wassen, ontdoen van klokhuizen en vieze valplekken, versappen, was de enige dame-jeanne die Kek nog in huis had eigenlijk nog niet vol genoeg. Teveel lucht boven het sap betekent teveel zuurstofgas en die moet eerst allemaal op voordat de gisting tot ethanol kan beginnen.
Na een paar dagen beginnen er toch gasbellen doorheen het waterslot te komen.
Bij een tweede poging heeft Kek twee soorten appels apart gehouden!
In de kleinste fles zit sap van valappels van een zaailing uit de moestuin.
In de middelste fles zit sap van Notarisappel.
De grote dame-jeanne is de mengelingfles.
Zo leren we misschien nog iets bij over geschiktheid van appelrassen voor cider.
Deze keer zijn de (kleinere) vaten te vol, want na een paar dagen zit er al zoveel appelprut in het waterslot dat de gasbellen er niet meer doorheen kunnen...
Bij het verwijderen van het waterslot om te reinigen, spoot er vanalles door de opening in de stop.
En ja, Kek werkt volgens de methode van de spontane gisting, ttz dat enkel gisten die van nature op de appels aanwezig zijn, meedoen.
Dat gaat trager en is ook wel spannend, maar het is uiteindelijk de 'natuurlijke' weg.
Binnen twee maand moet er overgeheveld worden. Daarna nog twee maand laten gisten en op flessen trekken.
Tegen de zomer staat de appelcider koel te wachten om gedronken te worden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten