California

California
Limantour beach, Point Reyes

dinsdag 2 april 2019

It almost seemed a lily




Kek haar eerste kennismaking met Berlinde de Bruyckere dateert van 2013.
Het was in Avignon. 
Onder de titel Les Papesses werden daar op verschillende locaties in totaal 150 werken getoond van vijf kunstenaressen: Louise Bourgeois, Camille Claudel, Berlinde De Bruyckere, Kiki Smith en Jana Sterbak. 
Kek en Snor gingen voor drie dagen naar Avignon en waren onder de indruk!
In die tijd hield Kek het nog bij foto’s nemen, zonder een blog te schrijven.
Ze vond er zowaar nog een aantal terug van werk van Berlinde.


We kwamen Berlinde De Bruyckere later nog tegen in Oostende, in Den Haag, in Gent, in Watou (altijd een link naar Watou)...
Haar werk intrigeert en dus, toen Kek de aankondiging voor It Almost Seemed A Lily zag, was de beslissing om te gaan kijken snel gemaakt.

Berlinde maakt in 2016 per toeval kennis met de Besloten Hofjes. 
Ze was aangedaan door de complexiteit van deze zestiende-eeuwse retabelkastjes. 
De honderden fijn uitgewerkte zijden bloemen in alle fases van groei en verval deden haar denken aan de uitgebloeide lelies die ze zelf gefotografeerd had. 
De titel van de reeks verwijst naar de mythe van Apollo en Hyacinthus, uit de Metamorfosen van Ovidius.

We gaan voor een gegidste rondleiding en steken daardoor heel wat op, 
zowel over de Besloten Hofjes, alsover Berlinde’s werk.
Er staan nog rondleidingen gepland, telkens op zondag om 11 u. 
Reserveren kan hier.
Sowieso is een bezoek aan het knap en duur gerestaureerde en verbouwde Hof van Busleyden ook al de moeite!



In Mechelen wordt blijkbaar serieus geïnvesteerd in cultuur!



Hofjes zijn een soort private altaartjes.
Ze waren in gebruik in bepaalde kloosterordes in de 16de eeuw.
De opbouw is heel erg complex en onwaarschijnlijk bewerkelijk.
Het restaureren was, en is, dan ook een moeizaam karwei.




De meeste beeldjes zijn uit notenhout gemaakt, de bloemen uit met zijdedraad omwikkeld perkament.
Hoe complex zo’n kastje wel ineenzit, zien we in een opstelling die alle onderdelen apart laat zien.
Om te restaureren moet echt alles uiteen gehaald worden.
Het is lastig om foto’s te maken omdat alles achter een glazen wand zit.







Berlinde maakte speciaal voor deze tentoonstelling een aantal (verwelkende) gigantische  bloemen.
Gelaagdheid en vergankelijkheid zijn voor Kek de sleutelbegrippen om haar werk te begrijpen.
Om aan te sluiten bij de hofjes, omkadert ze de werken met afbraakhout.




Als je dichterbij gaat kijken, zie je allerlei afdrukken op de gebruikte dierenvellen.
(De vellen zijn afkomstig van het slachthuis van Anderlecht)
Zelfs haren zitten er onderaan nog op.



Ook een paar werken met half vergane wollen dekens zijn te zien, naar het schijnt voor het eerst in België.
De beelden roepen onmiddellijk associaties met vluchtelingen op.



In elk geval zijn zowel de hofjes als de werken van Berlinde zeer de moeite om te gaan bekijken!
Het kan nog tot 12 mei 2019!

We lopen ook nog even door de vaste tentoonstelling van het museum.
 Thema geschiedenis vindt Kek niet zo boeiend.

In de ‘Wünderkammer van de 21ste eeuw’ wanen we ons even in Watou!

We zien er werk van Maen Florin,



Sofie Muller,


Johan Creten
‘Odora di femmina’



en nog anderen!

Het museum is trouwens gratis voor mensen met een Museumpass, de zondagse rondleiding kost 5€.
Wees wel voorbereid op sterke emoties...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten