Aan alles komt een eind, of het nu leuk, minder leuk of net heel vervelend is.
Zo komt ook een eind aan vier weken Harie, vier weken vakantie aan zee.
't Is niet dat Kek geen zin heeft om naar huis te gaan, maar ze zal de zee missen!
De ruimte op het strand, met alleen het geluid van wind en zee, de on-eindigheid van de zee ...
Het zwemmen in zee is dagelijkse kost.
Met een kwakkelweertje begin september is het Oostduinkerkse strand nog leger en oneindiger dan anders.
Zalige strandwandelingen doen we,
en ook andere wandelingen, want er moet getraind voor de Refugee walk!
Kek heeft zelfs speciaal de app van de wandelknooppunten geïnstalleerd op haar i-pad!
Een aanrader is het, die app, en de Westkust mag er wezen als wandelgebied: nagenoeg oneindige combinatiemogelijkheden!
We wandelen in het Hannecartbos, de Doornpanne, de Schipgatduinen, de Houtsaegerduinen, de Noordduinen, de Oosthoekduinen, het Calmeynbos, De Westhoek.
We zien ezels,
zandbijen,
een kerkhof,
rupsen van de Bastaardsatijnvlinder,
een specht in de Harie-tuin,
drie merels, nog niet geveld door het usutu-virus.
Als laatste wandeling 'doet' Kek de IJzermonding.
Met de overzet gaat het in Nieuwpoort naar de oosteroever en vandaar langs enkele knooppunten (6/77/3/1/99/88), om dan te tram terug naar Oostduinkerke te nemen.
Er zijn verschillende kijkhutten en een verrekijker was wenselijk geweest, want van de vele vogels in het gebied heeft Kek er geen een van nabij gezien!
We leren bij!
Dat je bij Sassy's nog een extra pizza kan kiezen als dessert, en die nog met gemak opkrijgen ook,
dat de Zeepaddenstoel een kwal is zonder tentakels en dus niet 'steekt',
dat op duindoornstruiken rupsen van de Bastaardsatijnvlinder voorkomen. Momenteel zijn het minirupsjes, maar in het voorjaar worden ze groter en daarna vlinder!
Dat ze in hun cocon overwinteren, maar hoe ze daar niet bevriezen kan Kek niet bedenken.
We steken ook nog wat cultuur op met Cabin-art in Sint-Idesbald.
Zoals bij vorige edities zijn er maar weinig werken die kunnen bekoren, maar het blijft een leuk initiatief!
We bezoeken Mémé in de Plataan en ze wil persé doodsprentjes kijken.
Dat stemt tot nadenken...
En Kek denkt veel na
Over het leven
Over Snor
(Hij zit gewoon in Kek en aan zee is alles herinnering aan hem)
Over leven zonder Snor
Over de eindigheid van het leven
En wat er bij dat levenseinde allemaal fout gaat
In instellingen en elders ...
Maar toch zijn ze er, zij die de wil van de stervende ernstig nemen!
Lees bvb dit!
En Harie, onze kat die genoemd was naar haar vindplaats de Harie, is niet meer.
Ze was oud, ziek en slap, en is stilletjes weggegaan om ergens dood te gaan, zoals poezen doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten