Wandern!

De eerste wandeling met Viktor, Miel en Lotte gaat naar de Sankenbachsee!

De Sankenbachsee is - net als de Elbachsee trouwens - een Karsee, of ijszee gevormd tijdens de ijstijd.

Het vertrek is een klein beetje tegen hun zin, en eerst moet er aan de ontbijttafel nog een puzzel van 300 stukken gemaakt worden.

Dat gebeurt met vereende krachten.

Lotte heeft ondertussen een leuk spelletje ontdekt!

Eens op weg wordt het toch leuk, vooral de bangelijke afdaling naar de Sanckenbachsee!

Bij het meertje hebben ze amper tijd om iets te eten. Er moeten steentjes gegooid worden naar de eenden...

En stond Snor daar niet op net dezelfde plek naar de vissen te kijken?

Op de terugweg vindt Miel een 'zwaard' en kan poseren bij de ruïne van het klooster.

Ook het Heimatpfad loopt langs deze ruïne.

Een biertje smaakt, na de wandeling...

Het leukste voor de jongens is evenwel spelen met de huishond Charly en zijn 'slijmbal'.

De volgende dag is het wandelvertrek zo mogelijk nog moeilijker...

Maar uiteindelijk lukt het om op weg naar de Kastelstein te gaan.

De zwaarden en de knots gaan mee en onderweg sneuvelen meerdere distels en zuringplanten.

En toch nog een foto uit 2013...

De Kastelstein was altijd een wandeldoel.

Tientallen magische pijlen wijzen de achterhoede de terugweg!

Lunchpauze bij de grenspaal met de aangegeven bocht: de lijn bovenop de steen geeft aan hoe de grens verder loopt.

Dat geeft Miel inspiratie om zijn pijlen in bochten te leggen...

De historische grensstenen markeren de oude Baden-Würtenbergse grens.

De schoentjes hebben zeker rust verdiend!

We gaan nog fruit kopen bij een kraam aan de grote weg en hebben nog een fruitmaaltje voor het avondeten!

En dan wordt het avond en zit onze korte Kniebis-vakantie er weer op!

Viktor staat dromerig door het raam te kijken en zegt: precies een schilderij!

Gecombineerd met de stilte, de zuivere lucht en het gezelschap: een deugddoende uitstap.