California

California
Limantour beach, Point Reyes

zaterdag 22 juli 2017

Nog een beetje Watou...

Of misschien is de titel beter: Watou in de marge!
Of: er zit meer in Watou dan je denkt?

Over kleine dingen die er ook toe doen maar niet direct de grote aandacht krijgen.
En waarom Kek vindt dat er zoiets als een weekticket moet 'uitgevonden' worden, waarmee onbeperkt elke locatie bezocht kan worden.
Op die manier krijgen ook minder in het oog springende werken de kans om (her)ontdekt te worden!
Echt, bij een tweede of derde visie ga je helemaal anders tegen de werken aankijken.

Neem nu de teksten en gedichten bij de 'eenzame uitvaart' in de Kerk.
Velen gaan er gewoon aan voorbij, maar wat een gemis...


Eigenlijk geldt dat voor alle minder toegankelijke poëzie!
Een tweede lezing kan wonderen doen.


Of neem de liedteksten van Brel in de Douviehoeve.
Ja, je kunt ze achteraf in de catalogus nalezen, of opzoeken op het internet, maar lees er ook tenminste een paar ter plekke, terwijl je die mens aan het doorgronden bent?


Het gedicht Tiananmen van James Fenton, of hoe een man het gedicht voorleest!
Dat is zó goed gedaan, het geeft het gedicht echt een meerwaarde.
En toch nemen maar weinigen de tijd om te wachten tot er een koptelefoon vrij is.

Neem nu het Brennepark.
Dat ligt voor deze editie van het Kunstenfestival vol met roze hooibalen, waarop gedichten of andere poëtische boodschappen kunnen achtergelaten worden. Niet alle bezoekers gaan er langs...



Kek hoopt dat de roze plastiek die nu al begint af te bladderen, niet overal in de Watouse velden terechtkomt.
En, schrijfsels op de bovenkant, met niet UV-bestendige stift, blijven niet lang leesbaar.

Er is een 'zorgenmuur' in een achteraflokaaltje bij het onthaal.
Blijkbaar willen enkel kinderen hun zorgen aan de muur toevertrouwen.
Het is natuurlijk iets om even over na te denken en eens je ze wil opschrijven, lijkt 'de zorg' plots redelijk banaal.

Het mooiste vindt Kek de zorg om opa Jan die 'allang dood' is.


Een boodschap bij een werk in de Graanschuur
Het werk is van Martin Assig, en gaat over communicatie of beter miscommunicatie.
De meesten lopen er gewoon voorbij, maar de boodschap is toch echt veelzeggend!


En helemaal in de marge: ons eigen werk in het Oogbad
We vulden het linkse potje-dat leeg was-met pluimen die we op onze wandelingen vonden en zijn benieuwd of het zal blijven staan.


Ons kunstig tomaatje
(Door het Kunstenfestival begin je anders tegen de dingen aan te kijken)


De dode haas, ergens op een wandeling in Sint Jan-ter-Biezen.
We vonden eerst zijn staart, en een paar meter verder de haas.
Het bracht ons helemaal terug bij 'alleenigheid en ondraaglijke eenzaamheid'.


Dit is ook duidelijk, alhoewel niet erg poëtisch...


'Watou' zal weer nog lang nazinderen in onze hoofden, en Kek hoopt voor jullie hetzelfde!

1 opmerking:

  1. Tiananmen: ja!
    En die muziek bij het filmpje: JA!
    Allebei dus zeker MET koptelefoon doen!

    BeantwoordenVerwijderen