In het midden van Palawan

Het is een confortabele rit met de Van van El Nido naar Puerto Princesa!

Vans zijn big business in Palawan, er moeten dan ook én voortdurend heel wat toeristen vervoerd worden.

De rit gaat door een ongestoord groen en heuvelig landschap, met hier en daar rijstvelden in de vlaktes.

De huisjes, eerder hutten in hout, afgewerkt met bamboe en palmblaren, zijn perfect in het landschap geïntegreerd.

De zee is eerst aan onze rechterkant, later aan onze linkerkant.

 

Een uur vroeger dan verwacht komen we aan bij Villa Manuel in Puerto Princesa.

Villa Manuel is een verademing na Vera Rosa: rust, airco, wifi, zwembad,...

We proberen een tricycle te nemen naar het centrum, maar dat gaat niet zo vlot!

Uiteindelijk vinden we iemand die ons naar de cathedral wil brengen, misschien omdat het zondag is.

(Later ontdekken we dat tricycles niet allemaal een permit hebben om de stad in te rijden. De ene dag zijn het de witte en de volgende de blauwe die rijden. Sommige mogen alleen lokaal rijden.)

 

We komen er net aan als net de ene mis gedaan is en de volgende begint. Zelden zo'n volksverhuizing gezien!

We drijven even mee binnen tot de mis begint.

Vlakbij zien we de plaza cuartel, een WOII memorial.

  

 

Dé uitstap hier is de dagtocht naar de underground river. 

De grotten maken deel uit van het St Paul's Subterranean River National Park.

We delen de Van met 6 Filipinos en 2 Italianen.

Het is een heel gedoe om bij die grotten te geraken: bijna twee uur rijden tot de terminal van de barkas,

 

wachten tot we aan beurt zijn voor een barka naar de ingang van de grotten en weer wachten tot we aan beurt zijn voor de peddelboot die ons de grotten zal binnenvaren.

 

Onze gids moet nog even de Filipinos vastleggen voor het ingangsbord. 

Eerst allemaal samen, zes keer, want iedereen wil een foto.

Daarna nog eens elk apart.

Ze zijn heel verbaasd dat wij dat ook niet willen.

We gaan even grote leguanen spotten in het nabijgelegen oerwoud. 

Apen krijgen we niet te zien.

 

Voorzien van zwemvest en helm vullen we met ons 8 een bootje.

De grotten zijn mooi en gigantisch. We bevaren slechts een klein stukje in ongeveer een uur.

Een audioguide geeft uitleg en de peddelaar schijnt met zijn licht waar we moeten kijken.

Duizenden vleermuizen wonen in de grotten!

Het is moeilijk fotos maken in het donker, maar op sommige staat er toch iets ...

Eliane heeft veel betere fotos, maar daar is het nog even op wachten.

 

De stipjes zijn allemaal vleermuizen.

Sharon Stone (volgens de audioguide) is er ook, met een beetje verbeelding zie je inderdaad billen.

 

En dan zit onze vaart er alweer op en worden er weer fotos gemaakt.

 

Met de barka terug naar ons vertrekpunt en naar de lunch. 

Elke uitstap hier is 'lunch inbegrepen'. Het is een buffetstijl lunch en voor Kek is het standaard: groenten met rijst en fruit en een biertje.

Onze gids raadt ons aan Tamilok of wood worm te proberen. Het is een weekdier dat in rottend mangrove hout leeft en smaakt zoals oesters.

Ze noemen het dan ook 'the longest oyster'. Er voelen er zich maar weinig geroepen.

Google tamilok en je vindt meer over tamilok!

Goeie filosofie daar in ons lunchrestaurant!

 

Kek hoopt een napje te doen in de Van op de terugweg maar dat is zonder de Filipinos gerekend!

We zitten precies in een bus vol uitgelaten schoolkinderen.