Of hoe 3 Belgen met 'een schattig accent' zich voor Spinvis tussen een kleine duizend Hollanders waagden.
De hitte op het terrein van Tentstock in Arnhem was niet te harden.
Er mocht GEEN eten of drinken binnengebracht worden en de catering ter plekke was grensverleggend.
Pakistanen rolden er deegballen in hun autokoffer en er werden groenten en falafel zongefrituurd.
Een moeilijke eetkeuze ...
Vanaf 17u konden we vettige gazpacho krijgen, was er een hamburgerkraam en een saladbar.
Het grootste deel van de namiddag brachten we door in de beschaduwde leeshoek.
Qui op zijn hoge zit, Lien en Kek in het hemelbed.
Of lezend of suffend in de hangmatten...
En toen werd het avond en iets frisser.
We gaven de Koppensnellers een kans.
Schattige kinderdansjes en heftige ouders waren ons deel!
Daarna was het wachten op Spinvis.
Van de zijkant van de bühne hadden Qui en Kek een goed zicht, ook op Lien die op de eerste rij met heel haar ziel stond mee te zingen!
Lien had een vegan-Lien-pizza bij uit de pizzeria van op het terrein.
Na het optreden haalden we er nog een!
Reis ver, lach hard, denk na ...
Keer terug!
Het beste aan Spinvis blijft Kek het plezier en het vuur van de muzikanten vinden!
Uitgerekend in de warmste nacht ooit - vlgs onze weerman Frank - lagen we na afloop van het concert met zijn drieën in een 2-3 persoons iglotentje wakker te wezen van zeer diverse soorten burengeluid!
Het synchroon draaien hadden we beter op voorhand geoefend.
Toen we 's ochtends onze tent aan het inpakken waren zei een buur:
'Oh, gaan jullie al weg? Vinden jullie het niet leuk?'
We hadden (gelukkig) andere plannen!
Wel heel schattig (en Hollands), die bezorgde buur!
BeantwoordenVerwijderenHahaha, dat synchroon draaien had inderdaad goed geweest. En dat hemelbed was heel plezant.
BeantwoordenVerwijderen