Onwezenlijk

Terwijl buiten de lente in vele geuren en kleuren de tuin heeft ingenomen, is Bomma voor observatie naar gesticht Joostens vertrokken.

Deze keer heeft Kek de instelling niet zelf zo genoemd, het staat boven hun inkom: gesticht Joostens.

Kek staat eerder wantrouwig tegenover dat observatie-gedoe, de aanpassing van de medicatie en het 'lijvig' dossier dat daaruit voort zal vloeien.

Dementie moeten ze in elk geval niet meer vaststellen, incontinentie kunnen ze op 24u al zien en dat ze denken de medicatie te moeten aanpassen, is toch wel een beetje respectloos ten opzichte van de behandelende huisarts?

Op de georganiseerde rondleiding in Joostens zagen we de vele faciliteiten: kine, ergo, kapsalon, ruimte voor aromatherapie, snoezelruimte, ... Geen van alle was op dat moment in gebruik. Dat leek Kek toch wel een beetje bizar, met zoveel patiënten.

Na een paar maanden op zoek te zijn geweest naar een aangepast verblijf voor Bomma, hebben we onze top klaar. 

Eigenlijk zijn er maar twee plekken waar Kek Bomma wil laten verblijven: Huize Perrekes in Geel, en Lindelo in Lille. Met de Bijster kan ze zich desnoods ook nog verzoenen, alhoewel het opschuiven van leefgroep alnaargelang de graad van dementie niet zo geweldig is. 

Perrekes zou fantastisch zijn. Ook al omdat Bomma, in haar jonge tijd, op de bus die door Geel reed altijd rechtop ging staan. Ze wilde niet 'in Geel gezeten' hebben.

De Kempense klanken zullen Bomma allicht ook aanspreken.

Maar goed, na een bezoek aan Joostens, bleek daar ook de mogelijkheid en plaats voor een observatie. Allicht brengt dat even ademruimte voor de dagelijkse verzorgers...

En misschien is Bomma daar ook wel op haar manier tevreden, gemakkelijk als ze is. 

Het is er ook wel licht en ruim en er staat 'Vlaamse kost' op de menu!

Lastig is dat Bomma zelf geen inspraak heeft gehad en dat we haar niet hebben kunnen voorbereiden. Het is een beetje zoals een baby voor de eerste keer achterlaten in de creche...

Eén lichtpunt: na de observatie hoeft ze niet persé in Joostens te blijven maar kan ze naar om 't even welk ander gesticht, zelfs nog terug naar huis.

We duimen dus dat er alsnog een verlossend telefoontje uit Geel of Lille of Essen komt tijdens de komende vijf weken!

Behoorlijk heftig hoe er nu -toch wel 'ineens'- een streep onder een lange periode getrokken wordt.

Zeker voor Bomma, maar ook voor ons.

Gedaan met aankleden, wandelingetjes, pillen, pampers en tandenzorg.

Gedaan met oefeningen in geduld bij maaltijden en WC-bezoek.

Gedaan met afleidmaneuvers bij de avondlijke onrust.

Gedaan met planningen af te stemmen op Bomma.

Gedaan met rol- en andere karren!

Het lege rieten stoeltje ...

Op feestjes en fuifjes was ze altijd van de partij!

Het zal toch wel onwezenlijk leeg zijn de komende dagen en weken, 

en zeker ook bij ons volgend feestje...