Heet zwart zand, rollende keien in de branding, kwalletjes en roodwier, het strand voor ons alleen, nootjestijd, picknick, ...
De weg ernaartoe liep door een veld nieuwzeelandse spinazie (waarvan er ook op het strand een paar stonden)
Vanaf het strand naar de waterlijn ging het steil bergaf: je moest soms rap zijn om niet helemaal nat te worden
De sfeer in Moisteiros is zo een beetje de sfeer van een dorp in (West?)Vlaanderen 50 jaar geleden: een paar winkeltjes waar ze niets hebben, niets te doen, rondhangende mannen op pleintjes, gelovige mensen (pet af of kruis maken voor de kerk), oude vrouwen in t zwart, hondjes op straat, ... En gelukkig toch een cafeetje waar we onze dorst konden lessen :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten