Grijs, ochtendgrijs en Oostends grijs

Kek heeft een bewogen week achter de rug!

Op 9 oktober werd Viktor 6!

En, héhé, zijn school had een facultatieve verlofdag gepland...

Dus ging Kek een voormiddag vol ochtendgrijs met twee jongens naar het speelbos in Hoboken.

Ze was er even de haai in de rivier onder de boomstam, maar kreeg toen stokslagen van twee verwoede vissers, stierf ter plekke en veranderde terug in Kek.

We krasten onze letters in een boom en toen kreeg Viktor een acute aanval van tekenen.

In het weekend is er een feestje voor de jarige piraat: de meisjes in hun mooiste kleren, de jongens in hun coolste kleren.

Het bezoek aan het neurologisch multidisciplinair team van de UZ Gent op maandag is nogal confronterend. 

Het wordt even duister in onze hoofden en het verdict ALS zindert nog steeds na ...

De rest van de week staat in het teken van de logeerpartij van Tsunamémé, ofte de prinses van Emelgem.

Er is (even) paniek de eerste avond als de scrabble onvindbaar blijkt.

Hoe moet Kek in godsnaam vijf dagen met meme overleven zonder scrabble? 

Na een paar grondige zoeksessies komt hij uiteindelijk boven water, en maar goed ook!

 Doppe en Quinten komen langs om te scrabblen, en met Kek doet ze ook drie spelletjes, maar het zijn allemaal slechte spellen!

(Lees: Mémé verliest)

We gaan op bezoek in Hoboken en in Essen.

Mémé is overal direct thuis...

Kek kan toch nog een avond genieten van de mooie hoofdjes van Erica Chaffart op een huistentoonstelling in Antwerpen.

En dan is het tijd, hoog tijd, om een paar dagen te bekomen aan zee.

We zetten Tsunamémé af in Izegem, en rijden via De Kleine Prins in Roeselare naar Oostende.

We kennen ondertussen de rolstoelvriendelijkheid van Oostende... 

Er is natuurlijk de lange dijk, en de nieuwe havendam, maar Kek begrijpt niet dat het zo moeilijk kan zijn om stoepen zó in te richten dat ze vlak zijn, boorden hebben waar een rolkar op en af kan zonder acrobatische toeren, en dat er niet steeds weer hindernissen op die stoepen verschijnen.

We zagen in elk geval zoveel rollende karren in Oostende, dat er wel een actiecomité mogelijk moet zijn...

Oostende is drie dagen lang grijs in veel schakeringen!

Het is soms onduidelijk waar de lucht begint en het water ophoudt.

En het is er druk, maar we kunnen nog steeds verpozen in de Japanse tuin.

Naast onze klassieke eetadressen proberen we deze keer, onder het toeziend oog van een Thaise schone, Leelawadee Thai Cuisine.

Het eten is er vers en lekker en we worden er vriendelijk bediend.

Ze hebben geen vegetarische opties, of misschien wel, en Kek heeft er roodbaars gegeten.

Ook hotel Europe krijgt goeie punten voor rolstoeltoegankelijkheid, voor het zwembad en voor de behulpzaamheid van het personeel.

Het grijs in onze hoofden is niet weggewaaid - er was trouwens geen wind in Oostende - maar toch een beetje opgelost.

Kek discussieerde nog met Marleen over 'gelukkig' en 'tevreden' en komt achteraf tot de conclusie dat ze zich gelukkig mag prijzen als ze voor 80% tevreden is.