Met de rolkar door Oostende

Het is een echte mijlpaal: we zijn voor het eerst met een rolstoel op stap! 

Om toch een beetje ergens te geraken, snorde Kek drie dagen met Snor door Oostende en omgeving.

En dat karren valt mee en niet mee.

Het rijden gaat nogal vlot: Kek heeft de hele, lange winter getraind met hout hakken, en geraakt met de rolkar overal, zelfs vlot bergop. 

Nooit eerder had ze beseft dat er zoveel hoogteverschillen zijn in Oostende. Snor heeft er nog niet het volste vertrouwen in als we tegen duizelingwekkende vaart bergaf gaan, maar dat komt heel zeker nog.

Het valt niet mee om over de voetpaden te rolkarren: die zijn ofwel te smal, te broebelig, te vaak versperd, ... of ze hebben onmogelijk hoge stoepen!

De zee en de luchten zijn weer prachtig! 

Kek snapt al die schilders die niet kunnen ophouden met zeezichten te schilderen.

Het eten in de Graankorrel is twee dagen na elkaar fenomenaal lekker en verzorgd.

Bij Sassy's eten we een lekkere vegan pizza, maar we kunnen geen koffie meer nemen bij gebrek aan cash.

Dankzij de EVA-lidkaart hebben we uiteindelijk nog bijna een euro over...

Kek is onder de indruk van een cd van Wim Mertens die er opstaat, Charaktersketch,

en de soulfood van de week mag er ook zijn.

Eigenlijk was het voor Beaufort, het driejaarlijks kunstenparcours langs de kust, dat de hele trip naar Oostende begonnen was. 

Wat we tot nu toe gezien hebben valt dik tegen. Op de site van de Atlantikwall in Raversijde, zijn de meeste kunstwerken niet eens met de rolkar toegankelijk. Kek snapt niet dat de organisatie daar geen rekening mee gehouden heeft.

Sommige werken zijn nog niet helemaal af...

Andere zien er veelbelovend uit maar zijn dicht ...

Een 'film met een blote Hannelore Knuts afspelen in een bunker' is wel wat gemakkelijk aan kunst doen.

Een oude bezoeker zei, en hij zei het zeker drie keer: 'dàt was hier vroeger niet'! 

En dàt was eigenlijk een vrij hilarisch moment.

Wat we al als kunstwerken gezien hebben, laat alleszins geen diepe indruk na.

Neem nu dit bloementapijt! 

Het is gemaakt van vulgaire, opgefokte tuinbloemen. Het stelt iets voor, dat klopt en het is maar door de foto te zien dat het duidelijk wordt.

Indruk maken doet dit plantje wel, helemaal eenzaam midden het zand!

Ook de werken in MuZee, waar we de dag begonnen, laten absoluut geen grote indruk na.

Kek wordt er uiteindelijk behoorlijk kwaad van, van de slechte organisatie, en van de non-kunstwerken.

En dan moet ze met die rolkar nog eens helemaal terug van Raversijde naar Oostende...

Daar kunnen we gelukkig nog even bekomen bij het strandhuisje van Marleen. 

Het is een leuk weerzien met haar twee prinsesjes!

Ze poseren bijna professioneel voor een foto!

Het zand moet van de voetjes voor de schoenen terug aangaan en dan scheiden onze wegen.

Achteraf bedenkt Kek dat het wel eens tijd wordt om met de jongens naar Raversijde te gaan om de loopgraven en de bunkers te gaan bekijken!

Dag twee (of drie, het is maar hoe je het bekijkt) gaat het dan naar Nieuwpoort, voor kunst_rond_de_torens!

We zien nog net een heks opstijgen voor we aan het parcours beginnen.

In heel wat voortuintjes in de Willem Deroolaan staat werk van vooral lokale kunstenaars.

Er zitten een paar pareltjes tussen. 

Stone-coin, met links nog een flard rolkar

De man die de tijd wil stilzetten

Natuur onder druk

Om er maar een paar te noemen!

Ook 'De Groote Oorlog, her-tekend', een artistiek project waaraan zes plaatselijke kunstacademies deelnamen is zeer verdienstelijk! 

De werken zijn nogal divers.

Op de terugweg van Nieuwpoort zien we op de grens van Middelkerke met Oostende toch nog een Beaufort werk dat wel de moeite is!