In Parijs houden ze van kunst

De Parisiens (en bij uitbreiding de Fransen?) hebben er heel wat voor over om een tentoonstelling of een museum te bezoeken.  

Meer dan een uur buiten aanschuiven in weer en wind, het deert ze niet. Wij voelen ons ondertussen al zodanig ingeburgerd dat we gewoon achter de rij aansluiten en mee aanschuiven. 

Vroeger zouden we onze neus opgehaald hebben en 'wel eens later terugkomen'.

Het gaat zo voor het pas heropende Musée Picasso, in de regen,

voor le Centre Pompidou, nog steeds in de regen,

voor het Musée du Luxembourg, koud met een waterig zonnetje ...

Musée Picasso heeft een grote collectie werk van Picasso, zeer gevarieerd, geen topwerken volgens de gids, maar toch wel een paar, volgens Kek.

Veel werken waren eigendom van Picasso en werden bij zijn dood in 1973 geconfisqueerd door Frankrijk als afbetaling van zijn schulden.

Ook voor het interieur en de lichtarmaturen is het gebouw al een bezoek waard.

We leggen het parcours per ongeluk in tegengestelde richting af: eerst de kelder, dan van +3 naar onder, en dat is niet eens zo'n slechte volgorde.

Sculpteren kon Picasso ook!

Twee keer 'femme enceinte', links uit 1950, rechts uit 1949

Een zij- en vooraanzicht van hetzelfde beeld

Kek haar favoriet: Le jeune peintre uit 1972!

Jeune fille assise (1970) en Vieil homme assis (1971)

Een van zijn 'baisers', 1929

Le coupeur de têtes, 1901, actueel?

Op weg naar het Musée du Luxembourg, springen we binnen in de Eglise Saint-Sulpice.

Indrukwekkend gebouw, bijzonder orgel en zowaar een vreemde, astronomische 'meridiaan'

In de rue Férou zien we een muur vol met 'Le Bateau Ivre'

en ontdekken we een merkwaardige uitgeverij!

De tentoonstelling in het Musée du Luxembourg geeft een overzicht van impressionisten  ooit verhandeld door kunsthandelaar Paul Durand-Ruel.

Die mens heeft één en ander door zijn handen zien gaan...

Ondanks dat er veel te veel volk is, is het toch echt genieten.

Van Berthe Morisot heeft Kek nog niets bewust gezien. Haar werk op de tentoonstelling is zo aansprekend dat we nog langs het Musée Marmottan Monet gaan.

Daar geen aanschuifrijen, veel onbekende weken van portret- en landschapsschilders en een onverwacht knappe zaal vol Monet!

(Er mogen daar eigenlijk geen foto's gemaakt worden)

 In een kleinere kamer zijn een aantal karikaturale tekeningen te zien.

Berthe Morisot heeft er ook een zaal. Een aantal werken zijn zeker mooi, maar soms, zoals veel Renoirs nogal zeemzoeterig...

Parijs heeft toch een geweldig aanbod, telkens weer! Er is nog zoveel te ontdekken...

We zien ook nog de retrospective 'Paris Magnum' in het Hôtel de Ville en verbazen ons over de kwaliteit en de sfeer van heel oude foto's over het leven in Parijs.

We sluiten af met eten bij Nanashi, en komen zo nog langs de Place de la République. 

Nog altijd Charlie daar!