Nonkel Pater

Nonkel Pater is niet meer. De broer van Bomma, ook wel 'onze Lou' genoemd, is vandaag gestorven.

Hij had de knop omgedraaid, een tijd geleden al.

Parkinson, heel slecht tot niet meer zien, een karrenvracht pillen elke dag, bloeddrukvallen, een operatie ...

Het was genoeg geweest.

Het doet een mens wat, om een vinnige, geïnteresseerde en belezen man te zien uitdoven.

Sinds Bomma alleen was, gingen we een aantal keer per jaar op bezoek in het Jezuïetenhuis in Heverlee.

Tien dagen geleden was de laatste keer met Bomma erbij.

Ze namen afscheid. Nonkel Pater zei: 'sterven hoort bij het leven'. 

En toen fluisterden ze wat over en weer...

Van Schubert heeft hij tot op het laatst gehouden, en Kek zal Schubert voor altijd met Nonkel Pater associeren. En raar maar waar, ook bij drop zal Kek altijd de associatie met hem maken. Hij belde er zelfs voor: 'Kunt ge drop meebrengen als ge komt?'

Ongeveer een jaar geleden kreeg Kek haar eerste kus van Nonkel Pater. 

Ze zei: 'hé, dat is nu mijn eerste Jezuïetenkus'.  

Hij moest er hartelijk mee lachen, toen, met die opmerking. 

Vandaag heeft Kek vermoedelijk haar laatste kus aan een Jezuïet gegeven.

Foto december 2012