California

California
Limantour beach, Point Reyes

woensdag 27 juli 2016

Mededogen, in Watou

Soms eens makkelijk, soms behoorlijk lastig, voor velen onmogelijk ...
Volgens Jan Moeyaert, intendant van het Kunstenfestival Watou, on-ont-beerlijk op onze overbevolkte planeet: mededogen.


Nochtans wist Sartre: l'enfer, c'est les autres.  
Kek haar grootmoeder kon, als ze zich weer eens druk maakte over pakweg de domheid van een medemens, dan weer berustend zeggen 'ach, God moet van elk zijn getal hebben'.
En helemaal los van het Kunstenfestival schrijft Bernard Dewulf op 18 juli in het weekblad van De Standaard: 'Ik weet niet precies wanneer de vraag bij mij is opgekomen, maar ze houdt me al lang bezig: hoe ben ik in de ogen van de ander, en hoe anders ben ik in hun ogen dan in de mijne? En hoe verstaan we elkaar toch'.
Daar begint alles mee natuurlijk: begrijp de ander!
Een halve gare begrijpen die in een kerk een oude priester de keel oversnijdt, is toch wel erg moeilijk.

Op de huidige en misschien wel laatste editie van het Kunstenfestival kijken we in elk geval naar werk dat ons laat nadenken, maar ons ook even weg haalt uit de alledaagsheid.
En we zijn met veel bezoekers, dus kunnen we alvast wat oefenen in mededogen.
Gelukkig is rust nooit veraf in Watou en is het eindelijk zomer én volle maan!



Een week lang gaat het in divers gezelschap langs de verschillende locaties!
Veel foto's dus ...






Dat één van de kritieken op de organisatie 'het te versnipperd zijn' is, vindt Kek totaal misplaatst. Het is altijd fijn om tussen het bezoeken van de verschillende locaties door even te bekomen, al dan niet bij een Hommeltje, en te kunnen reflecteren op de kunstwerken.
Sinds deze kritiek verwoord is, moet Kek in elk museum waar zaal na zaal na zaal na zaal ... moet verwerkt worden er alleszins vaak aan terugdenken.

Een klein overzicht van al het moois dat dit jaar in Watou te bekijken is!
Ga erheen: het is de moeite.

Het Festivalhuis is één van de betere locaties dit jaar!


Het werk van Maen Florin is mooi en sprekend!
Dat die kunstenares zo lang onder Kek haar radar is kunnen blijven, is niet te vatten.



De keramieken koppen zijn geweldig expressief en de details bij de andere figuren echt bijzonder!



De video 'Poetry Slam' laat weer eens nadenken over 'ons onderwijs'.
Hier blijkt nog eens duidelijk hoeveel jongeren kunnen realiseren en hoe ze door een duidelijk project opgetild worden.

In het Gemeentehuis kunnen we karaoke doen, maar Kek zal zich van die locatie vooral de miniatuurmensjes herinneren. Ze doen denken aan de kruispunten in Japan of China, waar mensen in grote groepen tegelijk de straten oversteken.


In de Rode hoed is er van en door Arnaud Rogard de video 
'alle mooie dingen is verdwene...'


Kek moet er een aantal keer voor terugkeren voor ze er echt de sterkte van inziet.

De Douviehoeve is altijd weer een locatie waar tijd voor nodig is.
Gelukkig heb je tijd als je een week ter plekke bent!




Het Conversation piece van Muñoz is er de absolute blikvanger. Bijzonder maar ook vreemd is dat de beelden in een schaars verlichte ruimte zijn opgesteld.

De kamer vol mieren van Rafael Gómezbarros is tegelijk luguber en erg mooi!
Mieren zijn bij uitstek sociale insecten waar samenwerking moet. Het werk past dan ook perfect in het thema.


Elke mier is een kunstwerkje op zich, waarbij de kunststof schedels bewerkt zijn met zand en houtskool en de takkenpoten altijd anders zijn.


Een hoofd uit brood dat door schimmel desintegreert, is ook luguber maar levert zeker mooie beelden op!


We leren over de jonge Hitler en verwonderen ons over poezie van Mussolini en Hitler.
Patti Smith herontdekken is dan weer erg aangenaam!


De Graanschuur is confronterend en zeker de moeite!







In het Parochiehuis zit er een hond in ons, en lezen we twee dt-taalfouten...
De fout in het gedicht van Jotie 't Hoofd staat niet in zijn originele tekst, dus moet bij het overschrijven gemaakt zijn. We vragen ons af hoe het mogelijk is!
Een van de honden kan ook niet foutloos schrijven...





Het werk van Roy Villevoy in de kelder van de brouwerij is heel fragiel. Blijkbaar zijn er al verschillende incidenten geweest, en niet alleen met kinderen...


Het Klooster heeft veel te bieden dit jaar, en al is de link met mededogen niet altijd even duidelijk, we gaan graag nog eens terug kijken.





 We ontdekken er zelfs een WC en dat brengt de Watou-WC-teller op 4!


Het Huisje Kleine Markt loont niet echt de moeite. 
Allicht snapt Kek heel het opzet ervan niet...


We vinden een ontsnapte dolfijn op straat en adopteren hem een paar dagen in ons eigen huisje op de kleine markt.


In de Kerk kunnen we voetballen met The Holy bible, en hangt er een grote meteoriet van Eduardo Basualdo.



Bij het onthaal zien we de voorbereiding van 'De Muur' die deze week maar heel traag op gang komt, en waar bordenkijkers buiten gekeken worden tijdens de opbouw.

Er kunnen weer beeldjes gemaakt worden in het kader van CWXRM. De suppoosten zijn zeker vriendelijker dan de muurmadammen...





In het Brennepark staan drie luisterhoorns, waarvan slechts eentje nog geluid produceert. Uiteraard wil iedereen daar zijn, en is er omliggend zoveel gepraat dat ook in die ene hoorn de voorgelezen poezie moeilijk te volgen is.




See your self in me...
We beginnen alvast met teva's uitwisselen...


Ondenkbaar dat dit de laatste editie zou zijn!


1 opmerking:

  1. Goei overzicht kekje! (amai, die Mont Noir heb ik zowaar gemist in Watou zelf?! En dan maar klagen dat er te weinig tekst was...)

    BeantwoordenVerwijderen