Het is een grauwe ochtend die zaterdag in Gent.
We (Margot en Kek) wandelen langs het water, van de Watersportbaan tot het Citadelpark, en verder naar het MSK.
Deze boom heeft nu toch echt de functie om gekapt te worden, Joke?
In het MSK loopt de tentoonstelling Donas op haar laatste benen.
Het stond al lang op Kek haar todo-lijstje, maar 't was nog bijna niet gelukt.
Snor wou er al eens voor naar Ittre, voor Donas.
Daar is blijkbaar een heus Museum Marthe Donas
We zijn nog tien minuten te vroeg, maar de Plantentuin is al open.
Kek kan haar ogen niet geloven!
Die labbonen daar in vergelijking met haar eigen zielige plantjes...
Die blauwschokkers ...
Hoe ze dat daar voor elkaar gekregen hebben?
Er is veel te zien in de Plantentuin, en veel herinneringen op te halen, maar we gaan naar Donas.
Kek is vooral fan van haar niet-kubistische (zelf)portretten.
Een vroeg, en een later!
Het is een zoekende en allicht ook onzekere vrouw.
Kek vindt dat het in haar kubistisch werk te zien is dat ze een opleiding glasraamkunst kreeg in Dublin.
Gevoel voor humor was haar niet helemaal vreemd.
De titel van het onderstaand werk uit 1919 is 'vrouwenbuste'.
Dit portret uit haar laatste periode mag er ook wel zijn!
De laatste reeks werken vinden we minder geslaagd.
Al goed, en misschien daarom, dat er geen werk uit de allerlaatste periode getoond wordt.
Nog tot 22 oktober is de installatie Metafloristiek van de Zwitserse kunstenaars Gerda Steiner en Jörg Lenzlinger te zien in het MSK.
Ter gelegenheid van de Floraliën creëerden ze er een denkbeeldig landschap.
Een web van metalen en plastieken draden en takken is versierd met de meest waanzinnige attributen.
Kippenbotjes, oorstaafjes, afgedankte gsm's, ... het is er allemaal in verwerkt
'Ze maken denkbeeldige natuurlandschappen die eruit zien alsof alle onderdelen op een volstrekt organische manier met elkaar vergroeiden.' zegt de folder. Dat er in zo'n installatie veel werk kruipt, zal wel waar zijn. Mooi vindt Kek het niet.
Kunstenaars Gerda Steiner (1964) en Jörg Lenzlinger (1967) staan vooral bekend voor hun grandioze installaties, waarin ze planten, takken en voorwerpen met elkaar verweven. Ze maken denkbeeldige natuurlandschappen die eruit zien alsof alle onderdelen op een volstrekt organische manier met elkaar vergroeid zijn. Ter gelegenheid van de Floraliën creëren ze ook in de hemicyclus van het MSK zo’n denkbeeldig landschap.
Met hun installaties tasten de kunstenaars de grenzen af tussen tussen droom en werkelijkheid. Ze tonen het resultaat van een denkbeeldige evolutie waarin alle aspecten van de realiteit spontaan met elkaar verweven worden, wars van schijnbare tegenstellingen. Een web van metalen draden en takken vergroeit tot een natuurlijke kristalstructuur, terwijl eigenaardige zwammen lijken op te groeien uit plassen vloeibare meststof . Door bezoekers tussen hun installatie te laten lopen, willen Steiner en Lenzlinger niet meer – en ook niet minder – dan hen te laten dromen over meer dan de zichtbare realiteit. De kunstenaars nodigen iedereen dan ook uit om zelf even te vergroeien met hun wildernis.e Zwitserse Kunstenaars Gerda Steiner (1967) en Jörg Lenzlinger (1964) staan vooral bekend voor hun grandioze installaties, waarin ze planten, takken en voorwerpen met elkaar verweven. Ze maken denkbeeldige natuurlandschappen die eruit zien alsof alle onderdelen op een volstrekt organische manier met elkaar vergroeiden.
Liggend op een echt bed kan je alles goed bekijken.
Het mooiste zijn nog de beelden die een paar opgehangen spiegels geven!
In 2014 schonk Simryn Gill (Malaysia / Australië, 1959) de grootse tekening Let Go, Lets Go aan het MSK. De 12 panelen behoorden tot haar installatie in het Australisch Paviljoen tijdens de 55ste Biënnale van Venetië en worden nu voor het eerst getoond aan het Gentse publiek.
Verschillende van Gills kunstwerken bestaan uit het verwijderen of het transformeren van het gedrukte woord, als vorm van poëtisch kritiek tegen de autoriteit van canonieke teksten. In Pearls (2000– ), bijvoorbeeld, vormde ze geliefde boeken om tot kralen van papierpulp. Gill begint doorgaans op kleine schaal en vertrekkend van dagdagelijkse voorwerpen. Haar kleine ingrepen voegt ze samen tot encyclopedische gehelen, waarvan de boodschap door herhaling en uitvergroting een grootse resonantie krijgt.
Geheel binnen deze werkwijze bestaat Let go, Lets Go uit een organische collage van minuscule stukjes bedrukt papier die een zwerm van kleine insecten voorstellen. Hiermee legt de kunstenares de nadruk op papier als plantaardig en dus vergankelijk. Het kunstwerk ontstond uit de pulp van planten en zal hier uiteindelijk ook naar teruggaan, in een organische cyclus die centraal staat in Gill’s niet-lineaire wereldbeeld. Het project draait kortom rond entropie: de cyclische passage van het papier, het kunstwerk en uiteindelijk ook de kunstenaar
De Hemicyclus van bladeren en papier van Simryn Gill is nog tot 4 september te zien. De 12 panelen behoorden tot haar installatie in het Australisch Paviljoen tijdens de 55ste Biënnale van Venetië, nu eigendom van het MSK en voor het eerst getoond aan het publiek.
De minuscule stukjes papier (uit boeken geplukt) op de panelen stellen een zwerm insecten voor.
In 2014 schonk Simryn Gill (Malaysia / Australië, 1959) de grootse tekening Let Go, Lets Go aan het MSK. De 12 panelen behoorden tot haar installatie in het Australisch Paviljoen tijdens de 55ste Biënnale van Venetië en worden nu voor het eerst getoond aan het Gentse publiek.
Verschillende van Gills kunstwerken bestaan uit het verwijderen of het transformeren van het gedrukte woord, als vorm van poëtisch kritiek tegen de autoriteit van canonieke teksten. In Pearls (2000– ), bijvoorbeeld, vormde ze geliefde boeken om tot kralen van papierpulp. Gill begint doorgaans op kleine schaal en vertrekkend van dagdagelijkse voorwerpen. Haar kleine ingrepen voegt ze samen tot encyclopedische gehelen, waarvan de boodschap door herhaling en uitvergroting een grootse resonantie krijgt.
Geheel binnen deze werkwijze bestaat Let go, Lets Go uit een organische collage van minuscule stukjes bedrukt papier die een zwerm van kleine insecten voorstellen. Hiermee legt de kunstenares de nadruk op papier als plantaardig en dus vergankelijk. Het kunstwerk ontstond uit de pulp van planten en zal hier uiteindelijk ook naar teruggaan, in een organische cyclus die centraal staat in Gill’s niet-lineaire wereldbeeld. Het project draait kortom rond entropie: de cyclische passage van het papier, het kunstwerk en uiteindelijk ook de kunstenaar zelf doorheen de tijdIn Let Go, Lets Go stellen minuscule stukjes bedrukt papier die een zwerm insecten voor.
Omdat het nog te vroeg is voor onze afspraak in de Avalon, gaan we ook nog even in het SMAK binnen. De sfeer in het SMAK is zoveel aangenamer dan die in het MSK!
Dat merk je al direct bij het binnenkomen en aan de balie.
De videoinstallaties in het Irakpaviljoen zijn zeker de moeite!
Evenzo de foto's
Michael Buthe heeft ook een retrospectieve in het SMAK.
Misschien zijn we verzadigd, maar mooi of boeiend vinden we het allemaal niet, hoogstens bizar.
De zaal voorbehouden voor Rinus Van de Velde staat stijf van de adoratie.
Wij haasten ons erdoor.
Zowel Buthe als Van de Velde zijn last minute bezoekjes.
Beide tentoonstellingen zijn aflopend.
En dan is het etenstijd!
We doorkruisen Gent nog eens, en eten in de schaduw van het Gravensteen een lekker maal in Avalon, samen met Qui en Lien en Anna.
Daarna is het weeral tijd om huiswaarts te keren: back to business!
Thuis wacht er vrijdagse post, waarmee Kek alweer een dagje bezig zal kunnen zijn.
O! Dus ik kan nog met Viktor naar het MSK! Goed dat je dat hebt opgezocht kekje!
BeantwoordenVerwijderen