Het grote werk in de moestuin is achter de rug.
De planning, het klaarmaken van de grond, zaaien en uitplanten, ... zijn voor 't grootste deel gebeurd.
Het is zelfs bijna tijd om te beginnen oogsten.
Rabarber is al een tijdje aan de beurt.
De rabarbermoes met appelsienrasp en -sap is echt zalig!
Ook crumble en taart worden tegenwoordig van appelsienrasp voorzien.
Er zijn ook al 17 groene asperges geoogst!
We houden de telling nauwgezet bij.
Met een beetje boter, veel daslook en peterselie, pasta en een Campine-eitje:
meer moet dat niet zijn!
De erwten zijn echt goed vertrokken.
Kek vindt het er nog altijd heel professioneel uit zien om erwten te laten klimmen op rijshout!
Tussen de rijen rijshout hebben we de bodem afgedekt met karton, waarop wat ruwe compost.
Het is een experiment om de groei van onkruid tussen het rijs tegen te gaan.
Het kan heel lastig zijn om alle concurrenten van tussen het hout te verwijderen zonder de erwtenplanten te beschadigen.
Laten we zeggen dat het met Kek haar spreekwoordelijk geduld nagenoeg onmogelijk is.
De labbonen zien er, om heel eerlijk te zijn, niet helemaal zoals anders uit.
Het zou precies al bijna oogsttijd moeten zijn en ze zijn nog maar 20cm hoog maar beginnen wel al te bloeien.
De patatten zijn al eens aangeaard.
Ze hebben zich goed hersteld na de vorstschade door de hevige hagelbuien van april.
De spruitplantjes groeien traag en ze vallen in de smaak bij de slakken.
Kek zal niet veel moeten uitdunnen...
En ja, het karton met een steen of stuk hout erop is nog steeds een goede slakkenval!
Kek ging 'nooit nog kolen zetten' maar probeerde het dit jaar toch nog eens met spruitjes. Het leek een leuke plant voor Viktor, Emiel en Lotte.
De pompoenen zijn uitgeplant.
Kek heeft er twee soorten gezaaid, maar is vergeten welke kiemplantjes welke soort zijn. Het zal wel duidelijk worden als de vruchten beginnen komen?
De tweede zaai courgetten is aan het kiemen. Van het eerste zaaisel is maar een courgette uitgekomen.
De zuring begint aarzelend te kiemen en de rucola is bijna klaar om te oogsten.
De snijbiet heeft zichzelf uitgezaaid!
Voor het eerst wortelpeterselie gezaaid en in een aantal verloren hoekjes boekweit en incarnaatklaver.
Zoals Kek absoluut geen moeite wil doen om planten te kweken die toch niet willen groeien op arme, zure zandgrond (zoals wortels, radijzen, kolen, maïs, ajuin en prei), zo heeft ze werkelijk veel respect voor planten die vanzelf groeien. Een beetje teveel misschien, want het wieden wordt er niet makkelijker door.
Het is altijd weer een dilemma of zaailingen mogen blijven staan of er uit moeten om plaats te maken voor 'echte' planten.
Enerzijds denkt Kek dat een plant die zich zo heerlijk enthousiast zelf uitzaait, zich wel goed moet voelen in haar tuin én bloemen trekken bestuivers aan. Dat kan alleen maar positief zijn!
Anderzijds staat op de duur echt alles dooreen en is er van ordelijke bedden of rijen, laat staan paadjes, zoals in de meeste tuinen, helemaal niets meer over.
Neem nu Oost-Indische kers.
Jaar na jaar komt die weer even uitbundig terug.
Zaad kopen is niet nodig. De eind vorig seizoen rijkelijk ingezamelde zaden moeten zelfs niet aangesproken worden: overal ontkiemen ze.
En het is een prima bodembedekker, zowel levend als afgestorven.
Na de eerste vorst is het dode materiaal ook goed als bodembedekker in het kippenhok!
Of goudsbloem!
Na een moeizame start vorig jaar, kiemt nu overal de goudsbloem.
Hier staat ze naast en tussen de aangeaarde patatten.
Zonnebloemen hebben altijd een vreemde aantrekking op Kek uitgeoefend, maar het was steeds weer een probleem om ze te zaaien en groot te krijgen.
De laatste jaren zaait Kek er geen meer: er komen er overal uit!
Phacelia, de bijenplant en groenbemester heeft ook geen enkele moeite om overal op te duiken.
Boekweit heeft Kek vorig jaar voor het eerst gezaaid, en ze is er geweldig enthousiast over.
Het is een echte bodemverbeteraar, bijenplant en hij woekert niet!
Rankende helmbloem is een verhaal apart.
In een ver verleden, toen Snor nog bijen had, en we nog naar bijenmarkten gingen, is die ooit eens mee van zo'n markt gekomen.
Na een paar jaar kwam hij overal in de tuin voor.
We zagen het plantje ook verder in onze straat opduiken.
Na al die jaren overleeft dit eenjarig plantje nog steeds.
Het is een geweldige bodembedekker en een bijenplant.
Hoe zou Kek het ooit kunnen maken om zo'n plant koudweg te liquideren?
Het is trouwens toch fantastisch om wat bloemen tussen de moestuinplanten te hebben. Waarom zouden vergeetmijnietjes en boshyacynten, dagkoekoeksbloem en vingerhoedskruid, paarse dovenetel, robertskruid, lookzonderlook ... niet tussen de groenten mogen groeien en bloeien?
Woekeraars zoals zevenblad, kruipende boterbloem, kweek, brandnetel, braam, ... worden als ze in de moestuin opduiken wel zonder pardon aan de kippen gevoederd.
Het vogelbosje naast de moestuin staat ook in bloei!
De meidoorn en de Gelderse roos uitbundig, kardinaalsmuts en vuilboom bloeien in 't klein.
Dat wordt smullen in 't najaar ... voor de vogels.
De vuilboom bloeit mss in't klein, maar is blijkbaar wél belangrijk voor citroenvlinders (om hun eitjes op af te zetten).
BeantwoordenVerwijderenBron: Nature Today - Natuurberichten (mei 2016, de vlinderstichting)
Mannekes... die labbonen en erwten in de plantentuin?!
BeantwoordenVerwijderen