Naar Oostende

Tussen het reizen in maakten Snor en Kek ook altijd hun zeewandeling, 

'onze' zeewandeling.

Het liefst van Knokke richting De Panne, met als eindpunt de grenspaal...

Simpele tijden en altijd fantastische dagen

We gingen af en toe ook graag een paar dagen 'gewoon' naar Oostende.

Oostende, daar had Snor nog wel kunnen/willen wonen. 

Kek snapte het wel: de zee, de strekdam, de vissers, de ongedwongenheid, het randje marginaliteit, eet- en drinkgelegenheden binnen handbereik, het aanbod cultuur met de Grote Post, de filmclub en MuZee, de geest van Ensor en Spilliaert, de bibliotheek, vrienden ...

We gingen altijd langs in MuZee, waar een van de laatste grote tentoonstellingen de hommage aan Jan Hoet was.

Het laatste half jaar waren onze uitjes ineens beperkt tot Oostende...

Eind juni 1015 met rolstoel naar de nieuwe editie van Beaufort.

De verwachtingen waren te hoog gespannen.

Het ging met de rolstoel naar Raversijde, voor een aantal ontgoochelende installaties, zelfs niet rolstoeltoegankelijk,

maar hij geraakte nog wel op het strand!

Een jaar eerder, juni 2014 namen we nog de overzet om naar Bredene en terug te wandelen.

Dat bootje hoorde er ook steeds bij!

We zijn te gast geweest in veel Oostendse hotels, 

zoals het steeds ging bij budgetreizigers: hotels 'in aanbieding'.

Snor was een crack in het vinden van goedkoop logies.

Meerdere keren logeerden we in hotel Marion, de Louisa, de Serge, in Thermae Palace, in hotel Mondo

Slechts één keer in hotel Alfa en één keer in Empire, twee hotels die we niemand zouden aanbevelen

De laatste keren was het in hotel Europe, met een uitzonderlijk vriendelijke dame aan de receptie

We kregen er een rolstoeltoegankelijke, ruime kamer en Kek kon rondjes zwemmen in het zwembad, terwijl Snor even bijtankte op bed. 

Zelfs rolkarrijden was vermoeiend.

Eind december 2015 waren we er voor het laatst. 

En hij wilde zo graag nog eens terug ...