Een week...

Weer ging een week voorbij, een week waarin Kek heel wat moest trotseren!

Om te beginnen: Turnhout, de geboortestad van Snor.

Trotseren is natuurlijk een zwaar woord voor de leuke dag die ze met vrienden kon doorbrengen. Ze ontdekt er pal in het centrum een geweldige stadstuin met twee oeroude 'witte' kastanjes. 

 

De bomen hebben allebei groene blaren in hun kroon, maar de uitlopers op de stammen hebben witte blaren. Albinisme komt wel meer voor bij planten, maar dit is raar! Het fenomeen is hier ten huize nog steeds niet verklaard. Kek denkt dat het te wijten is aan een mutatie in het meristeem van de stam. Ze vindt er evenwel niet veel over terug op internet ...

Het blijft merkwaardig dat de twee bomen hetzelfde hebben. De mutatie moet dus al in het plantgoed gezeten hebben.

Ze ontdekt de herkomst van het stoomtreintje van het stadspark en herontdekt de Liereman.

 

 

  

 

De Liereman is mooi en uitgestrekt. Te zien aan de vele houten loopplanken is het er soms heel nat.

Nu is het er droog, zoals overal.

We zijn na de wandeling nog net op tijd om een Gageleer te drinken in het bezoekerscentrum.

Dat 'moet' als je tussen de gagel gewandeld hebt!

Turnhout is natuurlijk ook vol van herinneringen, niet alleen aan Snor, maar ook aan Bomma en Bompa.

Het is raar om 's avonds in het stadspark te gaan eten...

Verder overleeft ze het orgelexamen.

Het orgelexamen - ze noemen dat om de pil te verzachten een 'concertje' maar het blijft een examen - zorgt voor heel wat stress. De hele week bouwt die zich op, en alhoewel Kek weet dat zulke stress volkomen irrationeel is, kan ze er moeilijk mee om.

Examens voor volwassenen die een instrument willen leren bespelen, het is niet de beste manier om te evalueren.

Uiteindelijk valt alles nogal mee en is Kek lang niet de enige die 'broddelt' door de stress.

Ze overleeft de warmste zondag

met blote kinderen in de tuin, aqua-play en voetbal, en veel gezelligheid en lekkers, ...

 

 

 

 

 

  

Ze overwint haar afkeer van telefoneren naar officiële instanties en draait het nummer van de belastingdienst.

Er kwamen namelijk twee bundels voor de belastingaangifte aan, één voor de 'nalatenschap' en één voor Kek persoonlijk.

Na drie telefoons naar de Vlaamse belastingsdienst en evenveel versies van het invulverhaal, weet Kek nu ongeveer hoe ze het allemaal moet aanpakken. Vooral leert ze dat de ene ambtenaar de andere niet is en dat niemand alles weet.

Ze begraaft een dode rat...

Bij het bessenplukken vinden we aan de voet van een bessenstruik een dode rat. Verschietachtig en ook walgelijk vies, maar toch een teken dat het vergif zijn uitwerking begint te krijgen.

Onder het toeziend oog van Viktor, Miel en Lotte wordt de rat begraven.

Lotte vat het achteraf als volgt samen

'grote muis' 

'put gegraaft'

'zand erop'

Ze verzorgt een kat.

Harie is ziek, en oud. 

Of eerder heel oud - ze wordt deze zomer 18 jaar - en nu ook nog ziek.

We hopen elke dag dat ze beter wordt en zijn blij met elk klein teken dat het niet slechter gaat...