Schoonkinderen gaan na een tijd op zo'n manier deel uitmaken van de familie, dat je ze eigenlijk niet meer kunt wegdenken.
Nu het samen niet meer lukt voor Zoe en Bert, moeten we afscheid nemen van Bert.
Dat weten we al even, maar het blijft wennen!
Moeilijk voor Kek en heel zeker nog meer voor Zoe.
Ze hebben een lange weg samen afgelegd.
Er zijn hier zoveel goeie herinneringen aan Bert!
Er is zoveel dat Kek aan Bert doet denken.
In de tuin al zeker...
De pluimpapaver, de kruiden, het vogelbosje, de bessenstruiken, de aspergeplanten, de nu lege plek waar zijn bijenkast stond, ...
Ook in huis: we eten nog steeds honing van Bert, de mand voor het hout kregen we van Bert, de lentefoto's in de keuken zijn van hem, de mesjes uit Portugal, ...
Ook minder 'tastbare' herinneringen, zoals aan samen Track doen in Gent, Odegand, gesprekken op dezelfde golflengte, klussen in Tielt, verhuizingen,
het (niet) geposeer op foto's, ...
En net toen Kek aan dit bericht begon te denken, stond Bert hier op een avond in haar keuken. Dat was verrassend en een beetje ongemakkelijk maar dat ging rap over in aangenaam en hartverwarmend!
We aten samen een boterham.
En we dronken er een heartwarming yogi-theetje bij!
'All darkness is followed by sunshine'
En hij kon afscheid nemen van Anna die 's anderendaags naar Stockholm vertrok.
Kek hoopt en wenst voor Bert, en natuurlijk ook voor Zoe, dat hij/zij een nieuwe weg kan inslaan en dat ze de goede herinneringen die ze zeker hebben, kunnen blijven koesteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten