De internationale Carmel van Brugge houdt op te bestaan.
Hoe triestig is dat...
Niettegenstaande dat Kek haar tante, Sœur Marie-Baptiste, al een aantal jaar geleden gestorven is, kwam ze nog regelmatig in de Carmel.
Na al die jaren van bezoeken -altijd met aansluitende goûter- concertjes met de kinderen, logeren, ... zijn de Brugse karmelietessen zowaar familie geworden.
De sluiting hangt al een tijdje in de lucht.
Te weinig vitale zusters, te groot klooster...
En dus worden de overlevers verspreid over andere Carmels in Vlaanderen,
in rusthuizen gezet of terug naar Japan gestuurd...
Kek is aanwezig op de plechtige, heilige afsluitende eucharistieviering
Een heel leger priesters
In vol ornaat
Karmelietessen vanuit verschillende Carmels in Vlaanderen
Sympathisanten uit Brugge
Kek
Zalvende woorden van de bisschop
'Nederigheid is het mooiste wat er bestaat op aarde'
'Ge zult God vinden in een nieuwe familie'
'We moeten God dankbaar zijn voor de kansen die Hij geeft'
Makkelijk praten heeft hij, de minzaam zalvende bisschop ...
Voor hem verandert er niets en de verkoop van de Carmel zal vast een pak geld opleveren.
De site staat gelukkig als erfgoed gecatalogeerd.
We krijgen een receptie achteraf, en mogen in de binnentuin.
Kek zal de geuren, de bloemstukjes, de meubels, de 'goûters' en sommige Carmelse oplossingen missen...
Onnoemelijk triestig is het voor de zusters: tegelijk afscheid moeten nemen van je familie, je huis, je tuin, je vrienden uit het Brugse ommeland...
Een korte geschiedenis -
alhoewel - kort?
De Carmel was al in Kek haar leven voordat ze geboren was.
De naam Cecile dankt ze aan haar tante: grootvader moest terug een 'Cecileke' hebben.
Tante is op 25 maart ingetreden zoals dat heet, Kek op 9 april geboren.
Voor de verkiezingen mocht Marie Baptiste even naar Emelgem,
en dat was een gelegenheid voor wat foto's.
(Op de foto van links naar recht: grootvader, vader, grootmoeder met Kek, moeder, soeur Marie Baptiste, tante Edith, bonmamma, nonkel Riki, tante Trees)
Als kind kwam Kek regelmatig in de Carmel, mee met de grootouders of de ouders.
Ook voor de plechtige heilige professie van Marie-Baptiste was Kek er bij.
Op de foto de tralies die de bezoekers moesten afscheiden van de nonnen.
De Carmel was dan ook een slotklooster waar de regels - zeker tot een of ander concilie - zeer streng waren...
Tijdens de jaren aan de universiteit werd er door de nonnen gebeden voor goeie resultaten
Met de kinderen gingen we muziek maken voor alle zusters
De kleinkinderen gingen op bezoek, Lotte -het wondermeisje volgens tante nonne- nog in wording
Toen we de hotellerie ontdekten, gingen we er regelmatig logeren, meestal naar aanleiding van een of ander concert in Brugge.
En nu, nu is het dus afgelopen met de Carmel van Brugge...
Brugge zal nooit meer hetzelfde zijn.
We zijn er onze 'familie' en onze pied-à-terre kwijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten