Bomma woont vanaf heden in De Bijster te Essen.
Na het intermezzo bij Joostens, krijgt ze nu hopelijk een nieuwe 'thuis'.
De laatste koffie in gesticht Joostens...
Toen Gerda en Kek haar verhuisden, nota bene op onze Nationale feestdag, kregen we er een tas koffie en een gezellige babbel.
We gingen haar kamer een beetje inrichten en namen toen afscheid in de leefruimte.
Bomma keek ons-naar ons gevoel- heel verwijtend aan en zei: 'dus nu zetten jullie er den blok op'
Wij waren verbijsterd en ook wel wat ontdaan.
Het was een volzin, de eerste in lang, en hij kwam aan!
Ondertussen zijn we een week verder.
Ze wordt er duidelijk goed verzorgd, maar is absoluut niet spraakzaam.
Kek is al blij als ze af en toe eens een lachje kan opwekken, desnoods met een poging tot selfie ...
Zoet valt nog altijd in de smaak en koffiedrinken gaat ook vlotter in De Bijster ...
Ze gaat blijkbaar graag naar de mis en op de vraag wat ze daar dan doet, antwoordt ze heel gedecideerd 'Ah, bidden'
Volgens de verzorgers gaat ze al eens 'op verkenning'.
Dat vinden we positief!
We hopen dat ze nog een tijd in Leefgroep 2 mag blijven.
In De Bijster schuiven ze op van leefgroep als de dementie vordert.
Na 1,2 wordt het 3,4 en helemaal aan het einde 5,6.
Ons bomma is eigenlijk nog altijd slim! Volgens Kek snapt ze veel meer dan we vermoeden. Dat blijkt steeds weer uit onverwachte blikken en lachjes.
Alleen het spreken laat haar ongelofelijk in de steek.
De woorden zijn zoek.
Hoe erg moet dat zijn voor een talenmadam?