California

California
Limantour beach, Point Reyes

donderdag 20 december 2018

Pinguinmanieren



Zoals er aan zee vanuit de verre verte steeds weer nieuwe golven komen aanrollen, 
zo komt er ook onvermijdelijk weer een Nieuw Jaar aan.
En gelukkig is dat maar één tegelijk.
2019 komt van ver ...

Het zal niet zonder meer een veelbelovend en vredig jaar worden.
Misschien wel voor sommigen binnen het gezin, de familie, de vriendenkring, 
maar maatschappelijk zal het vermoedelijk eerder stormachtig worden 
en voor wat het milieu betreft kunnen we een paar tsunami’s verwachten.

Als het erg guur en koud is, gaan pinguïns om elkaar heen staan om elkaar op die manier warm te houden.

In onze verkillende maatschappij 
met aan de ene kant ‘veel’ en ‘uniek’ en ‘exclusief’ en ... 
en aan de andere kant de realiteit van verdoken armoede, 
van moedeloze vluchtelingen, 
van onbestuurbaarheid,  
en het milieu dat in snel tempo naar de knoppen gaat, 
wenst Kek iedereen een heel groot hart en wat pinguinmanieren,
en ook een pak humor om deze absurde tijd door te komen!

Kek hoopt - met een klein hartje - dat er ook aan het eind van deze tunnel nog licht zal zijn
 en dat dat licht reeds in 2019 een beetje mag beginnen schijnen!






zondag 18 november 2018

Naar Hasselt en te snel terug


Ter gelegenheid van de eerste -en hopelijk niet de laatste- nocturne in de Origin’O van Hasselt, 
lukt het ons om eindelijk een tweedaagse Hasselt te doen. 
Een etentje zonder wijn, dat gaat niet, 
en rijden op wijn, dat gaat ook niet.
Dus logeren we in de hoofdstad van Limburg.
We slapen in de Holiday Inn Express en zijn daar -verbazend genoeg- best tevreden: 
brede bedden, keuze uit twee kussens -stevig of zacht-, uitgebreid ontbijt met soyaproducten, geluidsdichte ramen, ... 
Het is er wel veel en veel te warm op de kamer.
Kek vergeet ‘s avonds haar dekbed uit de overtrek te halen en heeft dus weinig geslapen maar vooral veel gezweet!

‘Hasselt Heeft Het.’ is de nieuwe slogan van de stad.
Er kan wel iets van aan zijn, want Kek valt er van de ene verbazing in de andere.
‘Over verbazing en verwondering’ gaat het hier dus...

De eerste namiddag werken we ons door een eerste stuk Streetart
Hasselt is niet heel groot, maar je kunt er toch behoorlijk wat afstand afleggen!



Onder een strakblauwe lucht, in mooi herfstlicht en met een goeie gids, wordt het een aangename wandeling.

We verbazen ons over de waanzinnige bouwwoede in Hasselt: overal kranen, bouwputten en grootse bouwprojecten.
Heel ‘exclusief wonen’ wordt het daar aan de vaartkom.


We beginnen onze tocht in de Dorpsstraat,



en vinden er al direct een werk dat zo nieuw is dat het nog niet in de Streetart-app te vinden is: het is van de Belgische artiest Dzia.


James Cochran pointilleerde dit al in 2012.
Hasselt is dus al een hele tijd met streetart bezig, om precies te zijn van 2011!


Daar in de Dorpsstraat vinden we ook de Oxfam Bookshop Hasselt.
Het is een tweedehands boekhandel die heel wat in huis heeft.
Het verbaast ons oprecht hoe ordelijk de boeken er per thema gerangschikt zijn 
en hoe alles in prima staat en zeer betaalbaar is!
Het ruikt er niet eens muf.


Veel kleur bij de Brusselse artiest SozyOne


Een hyperrealistisch werk van Smug One, een in Glasgow levende Australiër.


Bij de kerk in de Minderbroedersstraat ontdekken we dit wielrennertje...


Ja, grappig zijn ze ook, daar in Hasselt!
De Sint heeft er bij chocolatier Boon een voorbehouden plaats...


En passant gaan we even in het Begijnhof binnen. 
Ook daar wordt momenteel gebouwd.


Onze schaduwen worden langer en langer,
 en ze zullen -op weg naar een tweede cluster Streetart- nog langer worden!



Onze tweede cluster bereiken we via de Grafitti fietstunnel en de Demer!



In het Kapermolenpark komen we dit werk van de Hasseltse tattoo artiest Sneaky Jay tegen.
Het staat er sinds 2017, maar is al serieus gehavend.



Ook dit vrolijke tafereel van Merijn Hos (2015) ligt op onze weg.
Het is niet op de wand geschilderd, maar op een soort kunststof geprint en dan op de wand gekleefd.
Kek vindt dat ergens minder echt.
De folder zegt dat het werk geen naam heeft, maar hier heeft het er wel een.



Hier ligt onze tweede cluster.


Een werk dat Sokartho, een Duitser, maakte voor het Street Art Festival



‘Monsters’ van het Brusselse duo HELL’O, 2015
Het zou een soort van kritiek zijn op de wereld der volwassenen.



Een kleurrijk werk van de Chileen Inti, 2013





Op een van de vele gebouwen van PXL, vinden we op de terugweg naar het centrum nog dit mooie werk van Smates, ofte Bart Smeets (2015).
Even geheel terzijde: het is onwaarschijnlijk welk imperium PXL in Hasselt heeft uitgebouwd!



Naast Streetart is er ook veel andere kunst in de Hasseltse openbare ruimte te ontdekken.
Kek heeft zelden een stad doorkruist waar op zoveel plekken beelden te ontdekken zijn.

Man met Hond, van José Vermeersch, is nog ingehuldigd door Steve Stevaert.
Vermeersch heeft gewoond en gewerkt in Lendelede en daar is blijkbaar een heuse ‘Vermeersch wandeling’ te doen!
Als Kek nog eens in de Plataan langsgaat ... 


 Een ‘vlieger’ van Panamarenko





Het borrelvrouwtje!



Shelter for Art



Ondertussen is het eindelijk tijd om onze knorrende maagjes te gaan (laten) vullen in de Origin’O!



Het voorgerecht is zeer lekker: groententempura met als drankje cava met kweeperensiroop!
Kek vergeet een foto te maken...

Van de sublieme aardperensoep en de overweldigende hoofdschotel doet ze het wel!


Het nagerecht mag even op zich laten wachten...
Ook dat is weer een mooi bord!

‘s Anderendaags lopen we langs onze favoriet, de uil van Roa, met onze bagage naar de auto.



En daar -Kek heeft het voorvoeld- blijk de auto niet te starten.
Verleden jaar al had de garage gewaarschuwd voor de staat van de batterij.
De vorige dagen waren er ook al moeilijke startbeurten.

Dus in plaats van een tweede dag Streetart, gaat het na de doortocht van de pechdienst regelrecht naar de garage om de batterij te laten vervangen.
Gelukkig is dat snel gefixt en blijft er nog tijd over om even in het herfstig park van Schilde onder de prachtige beuken te gaan wandelen!







We moeten snel weer een bezoek aan Hasselt plannen!
Kek heeft nu geen voorraad ‘lekkers’ van in de Origin’O kunnen inslaan-

maandag 5 november 2018

Cultuurbad in Bonn, deel 2

Na ‘der Flaneur’ hebben we nog tijd om de andere zalen van het Kunstmuseum even te doorkruisen!
Er loopt ook een tentoonstelling van werk van Ulla von Brandenburg: Sweets/quilts/sun.
Het is niet meteen een thema waardoor wij ons aangesproken voelen, maar er zijn toch sterke installaties - moet zelfs Kek toegeven.



Hieronder één beeld uit een videoinstallatie. 
Op de witte trappen kon je gaan zitten om naar de projectie van de beelden -op dezelfde trappen gefilmd- te kijken.


Er is de semi-permanente expositie met werken van 
Hans Macke en de expressionisten van het Rijnland.

Dit werk van Heinrich Nauen - waar Kek nog nooit over hoorde - is wel mooi.
Herbstwald - 1911
Misschien doordat het momenteel herfst is?
In elk geval zegt het internet over hem:
 ‘Heinrich Nauen gilt als einer der bedeutendsten Vertreter des Rheinisches Expressionismus’. 


Jawlensky komen we er ook tegen! 
Nu is Kek nog meer gemotiveerd om naar de tentoonstelling in Den Haag te gaan!


Mädchen mit niedergeschlagenen Augen - 1911

En er zijn zalen met hedendaagse, grote installaties.

Bvb. de bricollage-werken van Michael Beutler,  
Elephant und Schwein im 3-D-wandteppichstall!


Werk van Felix Droese


Ook de architectuur van het Kunstmuseum is bijzonder, en hun keuken mag er zijn!
Als afsluiter mogen we nog even gek doen!


De derde dag gaat het naar Brühl voor het Max Ernst museum.
Het is weer een treinreis, nu de andere kant uit!
Bij aankomst in Brühl staat er onmiddellijk een typisch Duits Schloss te schitteren in de nog waterige ochtendzon.



Het is nog even wachten voor het museum zijn deuren opent.
In afwachting kunnen we alvast de drie grote beelden bewonderen op het terras!





Het museum stelt het werk van Max Ernst chronologisch voor.
Het is een boeiende kennismaking met een zeer veelzijdige en steeds evoluerende kunstenaar.
De titels van de werken zijn vaak humoristisch.



Les labyrintes ne sont pas faits pour les chiens - 1923



Brief an Peter Schamoni - 1965



The King playing with the Queen - 1944



Mon ami Pierrot - 1974

Kek houdt het meest van zijn beelden en van zijn ‘vogel’werken.

Hier een fragment uit een werk met ‘maître Corbeau et son fils’ uit 1953



Die Wankelmutter - 1963



Ook de reeks D-paintings die hij gedurende lange tijd voor zijn Dorothea maakte zijn boeiend.
Geen beelden hiervan wegens platte batterij ...
Als Kek in Bonn woonde, zou ze regelmatig eens langsgaan bij Ernst!

Er is in het museum momenteel ook een retrospectieve Ruth Marten,
alweer een blinde vlek voor Kek.
Ook deze dame heeft een heel traject afgelegd: 
van tattoo-kunstenaar en illustrator naar ‘haarkunstenaar’. 
Tegenwoordig maakt ze grappige en vaak subversieve overschilderingen van oude prints 
die ze op rommelmarkten en in antiekwinkels verzamelt.
Heel jammer dat de batterij van Kek haar fototoestel plat was.
Wie graag wat voorbeelden ziet: 
Marten heeft een schitterende website, met veel beeldmateriaal.

‘s Avonds is er dan in het Künstlerforum de première van FRIGHT FIGHT FLIGHT!
Het is een samenwerking tussen een dansgezelschap uit Bonn en een uit Zwitserland.



Omdat er tijdens de première geen foto’s gemaakt mochten worden, haalde Kek er een paar van het internet.
De projecties op de achtergrond zijn het werk van nicht Lieve.



Het is alleszins een spectaculaire en begeesterende voorstelling.
Kek zou ze graag nog eens opnieuw meemaken en hoopt dat het gezelschap, eens op tournee, ook Belgie zal aandoen!

Op dag vier zijn we zo vol van alle indrukken dat we na het ontbijt regelrecht naar huis rijden!
Op goed twee uur zijn we van Ibis-Bonn terug thuis: het is altijd rechtdoor -