California

California
Limantour beach, Point Reyes

dinsdag 23 december 2014

Amsterdam


We trotseerden de Amsterdamse drukte en hordes toeristen en eindejaarsshoppers voor de tentoonstelling 'The image as burden' van Marlene Dumas, in het Stedelijk museum.


En die was meer dan de moeite. Indrukwekkend, met veel diepgang en ook humor. 
Kwetsbaar en bijzonder sterk.
Beklijvende beelden die thematisch in zalen geordend waren. 
Een kleine selectie...
Haar moeder, één van de drie Martha's


Hierover zei Dumas 'God kan niet geschilderd worden en Hij is geen man. Maar als Hij een vrouw zou geweest zijn, zou Hij er zo hebben uitgezien, soms'


Magdalena (out of eggs, out of business)


Het kwaad is banaal, een zelfportret, met uitzonderlijk veel kleur


Mindblocks


African Mickey Mouse


The painter waar haar dochter 'model' voor stond

We zijn nog een tweede keer rond geweest, het was moeilijk om de werken achter te laten...
Evenzo was het moeilijk om deze selectie foto's te kiezen uit de zovele...


Lichter was het op het Amsterdam lightfestival, met veel Nederlandse lichtkunstenaars en ook een aantal buitenlanders. 
Een avondlijke zoektocht naar locaties met veel medezoekers!
Er waren best leuke installaties, maar ook bijzonder karige. 
Moonburn was spijtig genoeg niet te zien wegens te hevige wind. 

Een paar mooie...

Flawless van Gonzalo Bascunan & Perrine Vichet op het Artisplein


Freedom van Aether & Hemera in het Wertheimpark – Nieuwe Herengracht


Een paar leuke!

Speederman


Landschapslumen in de Henri Polaklaan van Vriens en Van Buul
Projectie van bewegende beelden op boomstammen: het was vaak even zoeken, waar de projecties op kwamen, maar het was speciaal!


Sneaky Serpents is een installatie van Art Collective Tropisme. In het grachtje achter de Hortus, zwemmen lichtgevende serpenten die je door hard in de handen te klappen naar de diepte kan sturen.

Volte van Lisa van Noorden kan je via telefoon modelleren via volte.local.


Een deel van de verzameling afgedankte batterijen, die stroom moeten leveren om een wereldbol te verlichten. Toen wij er langskwamen was er bitter weinig stroomvoorziening...


En werkjes door kinderen met afval ineengeknutseld 


We aten weer eens in Bazar in de Albert Cuypstraat. 
Het eten viel Kek minder mee dan de vorige keer, maar we hadden veeeeeeeel honger!
 Het interieur is bijzonder, de bediening snel en efficiënt. 


En we probeerden Deshima, in de buurt van het Rijksmuseum.
Deshima is deel van het Kushi-instituut. Ze hebben ook een eigen productenlijn en een winkel onder het restaurant. 
Het eten was smakelijk en vegan en ze hadden mu-thee met gember.


Amsterdam heeft een begijnhof!
Niet zo sfeervol en sober als onze Vlaamse begijnhoven, maar het is een begijnhof: een stille plek vlakbij de drukte van Spui en omgeving.


De begijnen hadden een rare voorstelling van het geloof!


Met de IJ-veren die achter het station vertrekken,gingen we naar de overkant, de noordzijde van het IJ, naar het EYE.


Voor de architectuur alleen al interessant, maar ook voor de collectie filmmateriaal.
Kinderen komen er zeker ook aan hun trekken...


En wat we nu nog kunnen afstrepen op ons todo-lijstje: de 9 straatjes! En Kek is voor het eerst in haar leven door de Kalverstraat uit de goeie ouwe Monopoly gewandeld.
Een leuke speelgoedwinkel in de 9 straatjes en een bijzondere bakker!
Die werkt al 50 jaar met hetzelfde zuurdesem...



En verder is er blijkbaar vanalles te koop!


Eens je het weet zie je ze overal: fossielen in de Amsterdamse stoeptegels!



En een laatste tip: Starbucks in het Centraal station is een leuke wachtplek als je meer dan een uur te vroeg bent voor de Thalys!


























dinsdag 16 december 2014

Nonkel Pater


Nonkel Pater is niet meer. De broer van Bomma, ook wel 'onze Lou' genoemd, is vandaag gestorven.

Hij had de knop omgedraaid, een tijd geleden al.
Parkinson, heel slecht tot niet meer zien, een karrenvracht pillen elke dag, bloeddrukvallen, een operatie ...
Het was genoeg geweest.

Het doet een mens wat, om een vinnige, geïnteresseerde en belezen man te zien uitdoven.
Sinds Bomma alleen was, gingen we een aantal keer per jaar op bezoek in het Jezuïetenhuis in Heverlee.
Tien dagen geleden was de laatste keer met Bomma erbij.
Ze namen afscheid. Nonkel Pater zei: 'sterven hoort bij het leven'. 
En toen fluisterden ze wat over en weer...

Van Schubert heeft hij tot op het laatst gehouden, en Kek zal Schubert voor altijd met Nonkel Pater associeren. En raar maar waar, ook bij drop zal Kek altijd de associatie met hem maken. Hij belde er zelfs voor: 'Kunt ge drop meebrengen als ge komt?'

Ongeveer een jaar geleden kreeg Kek haar eerste kus van Nonkel Pater. 
Ze zei: 'hé, dat is nu mijn eerste Jezuïetenkus'.  
Hij moest er hartelijk mee lachen, toen, met die opmerking. 
Vandaag heeft Kek vermoedelijk haar laatste kus aan een Jezuïet gegeven.


Foto december 2012

Voor en na...

Zoek de verschillen!
Of hoe het 'gat' 5 cm groter werd, en elk kastdeurtje 2,5 cm smaller.



Na heel veel jaren is Kek eindelijk in het bezit van een vaatwasser!
De mannen van Vrelust kwamen met een leeg steekwagentje bij de keuken aan. 
Om de oude vaatwasser op te halen. 
Ze vonden het maar raar dat die er niet was ...
Er is wel degelijk voor alles een eerste keer.
Nu nog de huisgenoten trainen in het in- en uitladen!



zaterdag 13 december 2014

De goede Sint

Er waren op 6 december een paar jutezakken afgeleverd door de Sint.
Een week later kwamen Viktor en Emiel hun buit ophalen!

 

'Allez, Kek, maak nu een foto'


Als een echte archeoloog in opperste concentratie aan de slag met het hamertje en het beiteltje.


Er zitten echt botjes in!



Nu de botjes ineenzetten, maar eerst even de handleiding bestuderen!


't Is wel een baby dino!


Ondertussen hebben papa en mama en Emiel al goed gebouwd met Duplo.
Ze werden er zowaar een beetje moe van.



Verven moest ook, natuurlijk.
Er zijn nieuwe kunstwerken in de maak!


Lotte trekt zich er niet veel van aan, haar beurt komt nog wel.



vrijdag 12 december 2014

Over blauw, en de zee

Op de trein naar Oostende bedacht Kek dat er veel soorten blauw zijn naast het donkerblauw schooluniformblauw uit een ver verleden.
40 jaar geleden wisten alleen de Grauwe Zusters wanneer het blauw precies donkerblauw genoeg was.


Kek had zich in veel tinten blauw getooid om naar Oostende te gaan.
Blauwen waar allicht geen naam voor bestaat en die soms op 't randje van groen zijn, 
wat dan zelf soms weer heel dicht bij geel ligt. 
(Er zijn ook veel soorten groen, heel veel)
(Misschien zijn er, gezien alle groenigheid van planten wel meer soorten groen dan soorten blauw)

'Blauw staat je zo goed ... ' zingt Spinvis ergens in een liedje.
En zo was Kek, de grote deserteur van het Spinvisconcert in de Gentse Voorruit, 
toch nog een beetje bij de les!

Er bestaan mooie namen voor blauw: 
Venetiaans blauw, ijsblauw, nachtblauw, Smurfenblauw, koningsblauw, ...

Vreemd is een tentoonstelling met als bindmiddel 'de zee'. 
Maar zijnde liefhebber van de zee, en van Oostende en zijnde fan van Jan Hoet, gingen we naar MuZee voor 'Salut d'honneur Jan Hoet'.

Veel blauw op de tentoonstelling


Een stormachtige zee, met dikke klotters verf: La vague van Courbet is een werk dat Hoet nog zelf geselecteerd heeft.


Er naast hangt het schilderij Mer Montée van Thierry De Cordier. 
De Cordier blijft verbazen. Erg aansprekend is dit werk.
Vermits er geen foto's mochten gemaakt worden, en de suppoosten te oplettend waren, moest het geniepig gebeuren. Kwaliteit is wat minder.


De Turner van de tentoonstelling fotograferen was er helemaal niet bij!

La gardienne des vaches van Maurice Denis, 1903, hing in een achterafhoekje.
Kek vond het wel mooi.


Evenals Katvrouw aan zee van Anne-Mie Van Kerckhoven


Verder in het museum en los van de tentoonstelling, een reeks werken 
Belgian blues van Thomas Schütte. 
Je kon er zowaar bij gaan zitten...


De echte zee is vaak een boeiender kunstwerk dan werken over de zee.


Net als veel soorten blauw zijn er ook veel soorten zee: van bijna rimpelloos tot oorverdovend,
grijsblauw en blauwgrijs, grauw onder een dikke wolkenlucht, ...


 Altar van Kris Martin vestigt er ook de aandacht op: je kunt er elke dag een foto komen maken, er zullen geen twee dezelfde bij zijn.


Er is dus ook een buitenluik aan de tentoonstelling, met werken verspreid over Oostende.
Bijvoorbeeld in het Leopoldpark en in de Grote Post.


Alleen heeft de organisatie geen plannetje voorzien waarmee je makkelijk van de ene naar de andere lokatie kunt ...
Wel folders, een krantje, een te betalen wandelgids
Dus voor wie nog naar Oostende trekt voor 'Salut d'honneur Jan Hoet': hier is een plannetje!