Over blauw, en de zee

Op de trein naar Oostende bedacht Kek dat er veel soorten blauw zijn naast het donkerblauw schooluniformblauw uit een ver verleden.

40 jaar geleden wisten alleen de Grauwe Zusters wanneer het blauw precies donkerblauw genoeg was.

Kek had zich in veel tinten blauw getooid om naar Oostende te gaan.

Blauwen waar allicht geen naam voor bestaat en die soms op 't randje van groen zijn, 

wat dan zelf soms weer heel dicht bij geel ligt. 

(Er zijn ook veel soorten groen, heel veel)

(Misschien zijn er, gezien alle groenigheid van planten wel meer soorten groen dan soorten blauw)

'Blauw staat je zo goed ... ' zingt Spinvis ergens in een liedje.

En zo was Kek, de grote deserteur van het Spinvisconcert in de Gentse Voorruit, 

toch nog een beetje bij de les!

Er bestaan mooie namen voor blauw: 

Venetiaans blauw, ijsblauw, nachtblauw, Smurfenblauw, koningsblauw, ...

Vreemd is een tentoonstelling met als bindmiddel 'de zee'. 

Maar zijnde liefhebber van de zee, en van Oostende en zijnde fan van Jan Hoet, gingen we naar MuZee voor 'Salut d'honneur Jan Hoet'.

Veel blauw op de tentoonstelling

Een stormachtige zee, met dikke klotters verf: La vague van Courbet is een werk dat Hoet nog zelf geselecteerd heeft.

Er naast hangt het schilderij Mer Montée van Thierry De Cordier. 

De Cordier blijft verbazen. Erg aansprekend is dit werk.

Vermits er geen foto's mochten gemaakt worden, en de suppoosten te oplettend waren, moest het geniepig gebeuren. Kwaliteit is wat minder.

De Turner van de tentoonstelling fotograferen was er helemaal niet bij!

La gardienne des vaches van Maurice Denis, 1903, hing in een achterafhoekje.

Kek vond het wel mooi.

Evenals Katvrouw aan zee van Anne-Mie Van Kerckhoven

Verder in het museum en los van de tentoonstelling, een reeks werken 

Belgian blues van Thomas Schütte. 

Je kon er zowaar bij gaan zitten...

De echte zee is vaak een boeiender kunstwerk dan werken over de zee.

Net als veel soorten blauw zijn er ook veel soorten zee: van bijna rimpelloos tot oorverdovend,

grijsblauw en blauwgrijs, grauw onder een dikke wolkenlucht, ...

 Altar van Kris Martin vestigt er ook de aandacht op: je kunt er elke dag een foto komen maken, er zullen geen twee dezelfde bij zijn.

Er is dus ook een buitenluik aan de tentoonstelling, met werken verspreid over Oostende.

Bijvoorbeeld in het Leopoldpark en in de Grote Post.

Alleen heeft de organisatie geen plannetje voorzien waarmee je makkelijk van de ene naar de andere lokatie kunt ...

Wel folders, een krantje, een te betalen wandelgids

Dus voor wie nog naar Oostende trekt voor 'Salut d'honneur Jan Hoet': hier is een plannetje!