2001: A Space Odyssey

Snor was er helemaal weg van, toen, in het begin van de jaren 70 in Gent

 - we zaten er pas samen op kot -

weg van

2001: A Space Odyssey van Stanley Kubrick.

We gingen kijken in Gent.

Het was ofwel in studio Skoop, het prille begin van deze cinema, 

ofwel in cinema Vooruit, het begin van het einde van díe cinema.

Later keken we zeker nog eens op TV.

Kek viel elke keer in slaap...

Vermoedelijk heeft Snor ook nog minstens één keer gekeken op een of andere langeafstandsvlucht.

Zijn laatste avond, het spreken erg bemoeilijkt door zijn ziekte, vertelde hij nog vol vuur over A Space Odyssey, en over HAL die wist dat hij werd uitgeschakeld, maar het begreep en het niet erg vond. 

Kek zat er naast, en begreep er weer niets van, van zijn fascinatie voor die film.

We wisten al helemaal niet dat het zijn laatste avond en bijna zijn laatste woorden zouden zijn.

En nu, in Brugge - waar wij logeren ter gelegenheid van het MA-festival - draaien ze in de Lumière, 50 jaar na de eerste editie, 2001: A Space Odyssey!

We gaan kijken, we kunnen niet anders -

We zitten helemaal alleen in zaal 4

en het is er warm.

Ruben en Kek blijven de hele tijd wakker, Zoé doet een paar dutjes.

Het is dan ook een erg lange en trage film en dat zijn we nú zeker niet meer gewoon...

 In 1968 moeten die beelden op groot scherm toch wel veel indruk gemaakt hebben. 

Zelfs gsm's waren er toen nog niet, laat staan flitsend internet 

en de film kwam nog net vóór 'de eerste man op de Maan'.

De wereld van de gigantische ruimteschepen zoals door Kubrick bedacht en in beeld gebracht en de speciale beeld- en geluidseffecten zijn zeker indrukwekkend.

Die man moet een waanzinnige fantasie gehad hebben.

Er zijn ook grappige momenten, en zelfs filosofische, maar

vermits Kek graag verklaringen hoort en oplossingen ziet aan het einde van een film, 

en die er helemaal niet komen, blijft ze met veel te veel vragen zitten.

Bijvoorbeeld: 

Wat is dat nu eigenlijk met die zwarte monoliet die doorheen de hele film op de meest onmogelijke plekken terugkeert?

Waarom wordt HAL eigenlijk kwaadaardig? 

Zelf wijt hij zijn falen aan 'een menselijke fout' en dat moet het ook wel zijn, uiteraard. 

Wat is de betekenis van die rare, Vaticaans aandoende kamer waarin Dave terechtkomt na zijn landing en waarom wordt hij herboren aan het einde van de film?

Misschien ligt het weer aan Kek, die teveel vragen stelt en zo de magie van de film verprutst?

Sowieso had ze beter moeten opletten vroeger, en die vragen aan Snor stellen!

In elk geval is er ondertussen ook een boek verschenen met allicht hele tractaten over het hoe en waarom van bepaalde scènes...

Misschien moet ze dat ooit eens lezen.

Uiteraard zitten we ook op dé woorden van HAL te wachten ...

Dat wachten heeft Kek echt wakker gehouden!

HAL wist inderdaad dat hij uitgeschakeld zou worden, en zei dat hij het begreep, maar hij zei ook verschillende keren met een klein stemmetje 'ik ben bang'.

Het is niet onwaarschijnlijk dat Snor zich met HAL identificeerde, gezien ook zijn functies een voor een uitgeschakeld werden door ALS.

En heel misschien was het van hem ook als troost voor ons bedoeld: 

dat hij het niet erg vond?