Citytrips zijn altijd vermoeiend én verrijkend, zo ook deze!
Met onze 'truc', nl. railpas van Antwerpen tot Moeskroen, en een grensticket van Moeskroen naar Lille, reisden we goedkoop naar Lille, en terug.
De heenreis ging vlot, afgezien van het feit dat we in extremis nog naar Berchem moesten vanuit Centraal omdat de trein niet meer tot Centraal reed. Hij had teveel vertraging.
De terugreis was eindeloos...
Er is altijd heel wat te beleven in Lille, maar maandag en dinsdag blijken niet de ideale bezoekdagen te zijn: veel musea zijn dicht.
De vakantieperiode is al helemaal geen aanrader, het is overal super druk.
Maandagnamiddag konden we al wel terecht in Palais des beaux arts,
voor 'Sésostris III, pharaon de légende'.
En zo deden een horde bezoekers met ons!
We schoven eerst drie kwartier aan om een ticket te kopen en daarna nog eens een half uur om binnen gelaten te worden.
Gelukkig was het de moeite!
Kek wist niet dat ook katten en valken gemummificeerd werden en een sarcofaagske kregen. We zagen monumentale beeldhouwwerken en heel fijne kunstwerkjes in heel uiteenlopende materialen. Die materialen werden van heinde en verre aangevoerd. Sésostris III was een driftig bazeke dat zijn zaakjes goed op orde had en wist waar hij zijn mosterd kon halen.
Als we vergelijken met het Egypte van tegenwoordig ...
Er mochten binnen geen foto's genomen worden, en dat was bijzonder jammer.
Dinsdagvoormiddag trokken we naar Wazemmes, voor een levendige markt, waar zowat alles te koop is,
en voor een beetje streetart (deel van het Parcours Art Mural).
Wazemmes is een druk en erg onderkomen deel van Lille.
Voor Camille Claudel, au miroir d'un art nouveau ging het naar Roubaix, naar La Piscine. La Piscine is een gerestaureerd artdeco zwembad waar het Musée de l'art et de l'industrie onderdak vond.
Zelfs zonder speciale tentoonstelling is het gebouw een bezoek waard.
De kleedhokjes zijn allemaal behouden en dienen nu als doorgang of expositiekast.
Op de verdieping stond het tijdelijk werk Wool War One, une guerre en laine réalisée à 1000 mains.
Voor La Piscine schoven we een half uur aan voor de security, 10 min om een ticket te kopen, en nog eens 20 min om uiteindelijk binnen te geraken bij Camille.
De tentoonstelling was, ondanks de grote drukte, meer dan de moeite.
Kek houdt vooral van de kleine werken.
En ze stelde wel met lichte verbazing vast dat er in alle talen gezwegen werd over wat er Camille Claudel tijdens haar leven is aangedaan...
De vaste collectie van la Piscine kon niet echt boeien.
Deze ijsbeer van Pompon is een klein model van die uit Het Middelheim ...
Waar de hele Lille-uitstap voor begonnen was, Passions sécrètes in Tripostal, hebben we maar op de valreep bezocht. Tripostal was pas open op woensdag vanaf 12 u.
Vreemde collectie hedendaagse kunst uit Vlaamse privécollecties van verzamelaars (allicht industriëlen) uit het Kortrijkse.
Bij veel werken stelt een mens zich toch wel de vraag hoe zoiets in een huis past. Daarom zijn de grootformaatfoto's van Gautier Deblonde erg interessant! Ze zijn gemaakt in opdracht en geven voor een aantal werken weer waar die zich in het interieur van de verzamelaar bevinden. Hier een beeld van een vrouw die haar blauwe sandalen vastmaakt.
Een paar werken die indruk maakten
Le tramway, Eugène Leroy
The devil's dress, Michaël Borremans
La veuve noire, Jan Van Oost
Een vliegende schotel van Panamarenko
Wat er hier weer (Kek is nu al vier keer naar Tripostal geweest) heel erg opviel, was de vriendelijkheid en de behulpzaamheid van het personeel:
een dikke pluim voor Tripostal!
We probeerde twee 'nieuwe' restaurants uit.
2 sous de table, heeft vegetarische en zelfs veganistische opties. Hun soep was flauw en Kek haar risotto lekker, maar saai: een hele grote berg van hetzelfde. Snor zijn frieten zagen er overbakken uit en hij vond zijn vleesjes ook maar minnetjes.
Vermits ze hier met een vaste kaart werken, zijn de keuzemogelijkheden snel uitgeput.
Pulp Kitchen was, ondanks wat zijn naam zou laten vermoeden, erg lekker en verzorgd. Een krijtbord met dagelijks een (ander) vlezig en vegetarisch gerecht.
Ze hebben er Kombucha en Kefir op de kaart staan, en ook bier!
Het voorgerecht
Salade de papaya et noix du Brésil à l'indienne
Het hoofdgerecht
De sliert op de rand van het bord was crème de pomme à l'anis vert
Voor de kleine hongertjes zijn er in Lille twee Pain Quotidien's (place Rihour en rue basse) en een Exki (rue Nationale).
In de buurt van de Exki is er een speelgoedwinkel met draken!
We mikten op de trein van 16u08, maar waren vroeger klaar met Tripostal en dus -joeppie- een trein vroeger! Maar om 15u08 ging er jammer genoeg geen trein richting Antwerpen.
Terug naar Tripostal voor een double espresso!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten