zaterdag 4 oktober 2014

Rijden a la mexicana

Ik moet het toch even hebben over autorijden in Mexico.

Toegegeven, de wegen zijn doorgaans beter dan ik verwacht had, maar af en toe is het toch echt wel apocalyptisch. Buiten de steden is het best rustig rijden. 
Er is erg weinig langeafstandsverkeer.
Van veel auto's vraag je je trouwens af hoe ver ze nog geraken, zo wrakkig!
 Alleszins de helft van de voertuigen hier geraken in België niet door de keuring.

Mexicanen hebben een paar voor ons bizarre regeltjes: het kostte wat tijd om ze te snappen!
Als er een hindernis op de weg is, en er zijn tegenliggers, mag diegene die eerst met de lichten flikkert eerst voorbijrijden.
Noodpinkers worden veel gebruikt, ondermeer bij hevige regenval, bij hindernissen op de weg, 
zowel om achterrijdend verkeer te waarschuwen als voor de tegenligger, 
of bij een plotse stop midden op de weg.
Veel wegen hebben maar twee baanvakken, één voor elke richting. Zien of je voorbij een trager voertuig kan rijden, is niet altijd makkelijk. Dat trager voertuig gaat dan vaak op de strook voor fietsers rijden en geeft met zijn pinker naar links aan dat het veilig is. Jij hoort dan na het voorbijrijden naar rechts te pinken om dankje te zeggen.

Topes ofte snelheidsremmers zijn er in heel veel vormen. 


Als de Mexicanen ergens een patent op verdienen, dan is het op snelheidsremmers. Ze hebben één ding gemeen: ze vallen niet op, want ze hebben meestal gewoon de kleur van het asfalt en ze zijn zeer venijnig! Stilaan ben je er op voorbereid, natuurlijk. Elk gehucht heeft er minstens één bij het binnenkomen, én bij het buitengaan.


Soms vind je ze, ogenschijnlijk zonder reden en niet aangekondigd op een hoofdweg. Steeds op je hoede zijn is dus de boodschap, maar dat ben je sowieso, met alle putten en echte potholes in de weg, fietsers, bakfietsen en brommers op de weg, honden, dood en levend, ...

In Izamal leerden we hoe enkele richting straten aangeduid worden: zeer onduidelijk met een pijl onder het straatnaambord. In Izamal leerden we ook dat even calle's voorrang hebben op oneven calle's. Calle's zijn straten die vaak in een dambordpatroon liggen en genummerd zijn: in de ene richting even nummering, in de andere richting oneven nummering.

De entrée van Campeche was 'niet te doen'. Putten in de weg van zeker 15cm diep, wegenwerken, heel veel snelheidsremmers, geparkeerde auto's op de rijbaan, druk, brommers, fietsers, bussen, ...

Verkeersborden zijn er. Of ze al dan niet op een zinvolle plek staan is wat anders. Soms krijg je de indruk dat ze nog ergens een bord hadden liggen en het dan ook maar 'ergens' geplaatst hebben. 

De aanduidingen van afstand zijn soms 20 km fout. Niet dat het veel uitmaakt als je nog meer dan 100 km te doen hebt aan 40 km per uur.
Tussen Hopelchen en Xpujil hebben we tientallen km over een weg in afbraak/aanleg gereden. 


Op steenslag, op een soort van stabilisé, op afgeschraapt wegdek, ... En dat allemaal tussen werktuigen en machines door, met tegenliggers waar niet mee te kruisen viel. 
Vermits Kek de chauffeur is deze reis,  zijn er van deze woeste tocht geen foto's. 

Bij wegenwerken staat aan het begin een man met een vlag te zwaaien. Nog steeds kennen we het verschil niet tussen de zwaairichting om door te rijden en die om te stoppen. Bovendien staan de mannen bij 't begin en 't einde van werken niet met elkaar in contact. Zo zagen we ineens een camion op ons afstevenen, en konden nog maar net op tijd aan de kant gaan staan

Pick-ups met in de laadbak een tiental arbeiders, of een hele familie behoren tot het normale straatbeeld. Ineens stoppen ze dan, om één of meerdere mensen te laten uitstappen.  Stoppen kan trouwens blijkbaar overal. 
We zagen zo'n pick-up op de 'highway' aan  90km per uur rijden met een 8tal mensen zonder enige bescherming rechtopstaand in de laadbak.

Politiecontroles hebben we bij elke rit gehad. De weg is dan versperd, we moeten stoppen, en mogen meestal meteen verder, soms na wat vragen in het Spaans niet beantwoord te hebben.

'S avonds beginnen camions te rijden. Het zijn gigantische gevaartes, met meestal twee opleggers.
Kies nooit een hotel aan die grote verbindingswegen!
(Deden wij niet, maar we hoorden verhalen)

En wat ook goed om weten is voor je hier de weg op gaat: in Mexico is er geen rijexamen!








1 opmerking:

  1. Ze kunnen daar West-Vlaams?
    (tope)
    Of staat dat ook op bordjes waar geen drie bulten samen op staan?

    BeantwoordenVerwijderen